Drie jaar na hun tweede plaats op de Humo’s Rock Rally en een daarop volgend album Alarm!, komt het moderne jazz-kwartet Nordmann dit najaar met een tweede langspeelplaat, The Boiling Ground. Vorige week kon je al genieten van een kleine teaser, maar vandaag presenteren ze de volledige single “The King” in z’n volle glorie. Nordmann slaagde er voordien al in om hun jazzachtergrond, improvisatiemomenten incluis, te vermengen met eigentijdse rock, waardoor hun sound veel toegankelijker werd en hun publiek niet beperkt bleef tot de jazzniche. We zijn dan ook benieuwd welke richting ze deze keer uit zullen gaan.
Als we de Spotify-link van op hun Facebookpagina volgen, merken we meteen dat “The King” in twee versies is uitgebracht. De ene duurt ongeveer drie minuten en zouden we bijna als een radio-edit kunnen bestempelen. De tweede versie echter, duurt meer dan zeven minuten, en laat toe dat er vrijer kan worden geïmproviseerd. In laatstgenoemde komt hun jazz-kantje wat meer naar boven, wat natuurlijk ervoor zorgt dat het iets minder toegankelijker klinkt: hiervoor komt de eerste versie eerder in aanmerking.
Hoe dan ook beginnen beide versies op dezelfde manier. Een slepende baslijn trekt het nummer op gang, terwijl de drums er wat meer shwung aan toevoegen. Wanneer de saxofoon en de gitaar dan langzaamaan de ritmesectie besluipen, begint Nordmann echt aan een nummer te bouwen. Ze laten hierbij genoeg ruimte tussen de instrumenten in het geheel en de noten van elk instrument afzonderlijk. De saxofoon springt er op enkele momenten bovenuit, valt soms in dezelfde lijn met de gitaar, maar dringt zich vooral niet te veel op.
We vinden dit slimme samenspel enigzins terug in de ingekorte versie, maar vooral in de uitgebreide versie. Daarin tilt de gitaar het nummer naar een hoger niveau, terwijl de ritmesectie eerder op de achtergrond schuifelt en de saxofoon zelfs even volledig afwezig blijft. Vervolgens wordt “The King” steeds intenser, die, althans in de uitgerekte versie, met veel dromerige, chaotische klankkleuren kracht wordt bijgezet. Wanneer dan de herkenbare lijnen van de sax terugkomen komt het nummer weer op zijn pootjes terecht en bouwt het gestaag weer af met de drums die we ook in de intro tegenkwamen. Het nummer eindigt met diezelfde natuurlijke en subtiele sfeer als waarmee het begon.
Het feit dat de gitaar, bas, drum en sax elkaar op zo’n vlotte manier in evenwicht kunnen houden, bewijst de uitmuntende expertise van de band. De blend tussen jazz en rock is ook hier merkbaar, maar wat opvalt is hun keuze om de single uit te brengen in twee versies. Het lijkt alsof ze in de radio-edit een uitgepuurde song wilden maken die niet rond de pot draait, terwijl ze in de langere versie wat meer hun jazz-ingesteldheid wilden laten spreken. In ieder geval kan “The King” ons in beide versies wel smaken. We hopen dan ook op een even frisse ervaring in hun album The Boiling Ground!
Nordmann speelt deze zomer op Pukkelpop (vrijdag, The Lift) en op 18 oktober stellen ze The Boiling Ground voor in de AB.
