Recensies

Rejjie Snow @ AB Club: een frisse wind door het hiphoplandschap

Recensies

Rejjie Snow @ AB Club: een frisse wind door het hiphoplandschap


Toegegeven, het is niet zo moeilijk om de titel van Dublin’s (of zelfs van Ierland in zijn geheel) beste rapper te verdienen. Hiphop floreert er niet echt, of het moet al van de U.K. of Amerika komen. Maar Alex Anyaegbunam a.k.a. Rejjie Snow verdient die titel meer dan terecht. In 2013 bracht hij zijn eerste EP uit, en die kwam in de iTunes-lijsten voor J. Cole en Kanye West terecht. Dat is al een verwezenlijking op zich  waar velen enkel van kunnen dromen. Na die EP, Rejovich, volgden er nog enkele singles maar een echt groot project bleef uit. Tot nu. Snow liet weten dat zijn eerste langspeelplaat Dear Annie al een tijdje af is en dat we die binnenkort mogen verwachten.

Maar eerst gaf hij nog een geslaagd optreden in de AB Club. Het voorprogramma was trouwens niet Blackwave, maar K1D. Die werd naar eigen zeggen last-minute ingeschakeld om de Antwerpse band te vervangen. Dat de set niet voorbereid was, was er inderdaad aan te zien. Maar om dat goed te maken, had hij zijn maatje Woodie Smalls meegebracht. Samen kregen ze het publiek toch al goed opgewarmd.

Tijd voor Rejjie Snow. Zoals de echte sterren betreedt hij het podium fashionably late, veertig minuten in dit geval. De 23-jarige rapper draagt een blauw trainingspak en een groen petje, en kan zijn lach niet bedwingen wanneer hij het publiek ziet. We vergeven hem meteen die veertig minuten wachttijd. De pianotonen van “D.R.U.G.S.” vullen de zaal, een perfect liedje om al meteen alle handen heen en weer te laten zwaaien. Met “Lost in Empathy” wordt de laid-back sfeer nog even behouden.

Snow neemt even de tijd om duidelijk te maken dat zijn optreden niet echt een rap show is, maar eerder een experience. Wie zijn stijl een beetje kent, weet dit. Hij is geen hiphopper pur sang, maar mengt allerlei andere genres door zijn liedjes. Jazz-invloeden zijn talrijk aanwezig en er wordt al eens geflirt met electro en trap. Het minste dat we van hem kunnen zeggen is dat hij een originele rapper is, en in het huidige hiphoplandschap is dat een verademing.

Rejjie Snow vervolgt met “Black Pancakes”, de eerste single van Dear Annie. Daarna volgt “All Around The World”, dat duidelijk goed gekend is door het publiek. Het valt op hoe hij de tijd neemt om zijn songs te brengen. Voor een artiest die nog niet echt een voet aan de grond heeft in België, is het immers niet evident om de liedjes – ook de minder gekende – van begin tot eind te spelen. Maar hij is duidelijk op zijn gemak en het publiek apprecieert dit.

In het midden van de set besluiten Snow en zijn dj om het energielevel van een zes naar een tien te brengen. Daarvoor kleuren ze even buiten de lijntjes: ze brengen een nummer dat eigenlijk nog niet openbaar gemaakt mag worden. Wat we al vermoedden, wordt bevestigd: dat nieuwe album wordt een tikkeltje harder dan Snow’s voorgaande werk. De rest van de show wordt er dan ook een versnelling hoger geschakeld: de raps worden sneller, de bassen zwaarder. Daar zorgen onder meer “Blakkst Skin” en “Crooked Cops” voor. “Crooked Cops” is een iets agressiever nummer over het politiegeweld tegen zwarten en over racisme in het algemeen, iets waar Snow vooral tijdens zijn studies in Amerika mee in contact kwam.

Na die twee nummers volgt ook “Flexin”, de recentste single en meteen ook de zwaarste banger. Wie in een straal van drie meter rond de bassen stond, heeft hoogstwaarschijnlijk blijvende gehoorschade. “Flexin” combineert de lage stem van Snow met de hoge stem van Ebenezer, die voor een uiterst meezingbaar refrein zorgt. Dit gecombineerd met een opzwepende trapbeat is een garantie op zwetende, in het rond springende lijven.

Ook “Pink Beetle” kan op een enthousiaste reactie rekenen. Het is de tweede single van Dear Annie en terug een iets jazzier, relaxter nummer. Rejjie Snow blijft weg van de hoge noten, die laat hij over aan de tape die op de achtergrond speelt. Het zou zijn authenticiteit verhogen moest hij die ook live aandurven. Daarnaast schreeuwen de jazzy nummers ook om enkele live instrumentals. Een piano, saxofoon of gitaar op het podium zou zeker een meerwaarde vormen voor de experience die Snow wilt meegeven.

Tussendoor wordt de Ierse rapper overladen door cadeautjes. Hij kreeg al een blikje Guinness van iemand uit het publiek (‘Yes, I’m Irish, not American’) en er volgt ook nog een heuse bos bloemen. Dat Snow nog geen ervaren podiumartiest is, wordt duidelijk als hij zich beide keren met een vragende blik omdraait naar zijn dj. Mag hij deze geschenken aanvaarden of geeft hij ze beleefd terug? Hij  belooft om het bier na de show op te drinken en om goed zorg te dragen voor de bloemen.

Ondertussen bespeelt die dj op zijn eigen manier het publiek. Hij vraagt wat we als laatste liedje willen, waarop iedereen (voor de tweede keer al) “Loveleen” schreeuwt. Hij laat ons echter nog iets langer wachten door eerst “Keep Your Head Up” te draaien, maar daarna geeft hij het publiek wat ze willen. Voor dat allerlaatste nummer nodigt Snow enkele mensen vanop de eerste rij uit op het podium. Het begint met drie, vier mensen, maar al snel staat zowat de halve zaal op het podium. Dit kan gemakkelijk uit de hand lopen, maar Snow behoudt zijn cool en rapt verder terwijl het vertrouwen tussen publiek en artiest ongekende hoogtes bereikt. Hij drinkt zelfs van het bekertje bier dat een van zijn fans hem voorhoudt – zonder zich om te draaien om goedkeuring van zijn dj te zoeken!

Zijn repertoire mag dan (voorlopig) eerder beperkt zijn, het was voldoende om een uur lang het publiek mee te krijgen. De combinatie tussen laid-back songs en iets hardere hiphop-nummers werkt, en Rejjie Snow heeft het potentieel om internationaal door te breken.

Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
InstagramLiveRecensies

Barry Can't Swim @ Ancienne Belgique (AB Club): Al kan hij wel vliegen

Vorig jaar bracht muzikant Barry Can’t Swim zijn debuutalbum When Will We Land uit. Hij zocht er de randjes van het housespectrum…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.