Interviews

Interview Klangstof: “De hele plaat was een beetje om mijn hoofd te legen”

Vorige week stonden de jongens van Klangstof in een uitverkochte AB Club samen met de Nederlandse elektro sensatie Weval. Hun sound kan omschreven worden als alternatieve synthrock waar Radiohead en Sigur Ros elkaar ontmoeten. Hiermee hebben ze al de harten veroverd van vooraanstaande muziekbladen zoals NME. In 2016 brachten ze onder het eigenzinnige label Mind of a Genius hun debuutplaat Close Eyes To Exit uit en sindsdien gaat alles in een hogere versnelling. Zo staat Klangstof te pronken op de affiche van Coachella met o.a. hun persoonlijke held Radiohead. Voor ze het AB podium beklommen, kregen wij even de tijd om een kort gesprek te hebben met frontman Koen Van der Wardt.

Hoe is Klangstof juist ontstaan?

Twee jaar geleden ben ik van Noorwegen terug naar Nederland verhuisd. Ik was bezig met muziek als hobby en anderhalf jaar geleden had ik plots een plaat klaar. Ik uploadde toen het nummer “Hostage” op Soundcloud en vrij snel kreeg ik een deal aangeboden vanuit Amerika. Dan dacht ik: “Als ik ooit rockster wil worden, is het nu”. Ik tekende dan die deal en met dat geld heb ik twee vrienden vanuit Noorwegen laten overkomen en nog een jongen gevonden voor achter de keyboards.

Jullie zijn dan nu ook gebaseerd in Amsterdam?

Ja, we zitten in Amsterdam maar ik merk wel dat ik hier minder productief ben dan in Noorwegen. Hier is het altijd zo druk en in Noorwegen is er soms gewoon niets. Je zit dan in je eentje en kan een hele dag niemand tegenkomen. Om te schrijven vind ik dit wel fijn. In Amsterdam is er wel altijd iets te doen.

Hoe hebben deze plekken je dan beïnvloed als muzikant?

Voor ik naar Noorwegen verhuisde, was ik helemaal niet met muziek bezig. Ginds ben ik pas echt begonnen met muziek. Ik had geen mensen om mij heen en dan ben ik maar muziek beginnen maken. Muziek maken wordt in Noorwegen ook hoog in het vaandel gedragen, ze vinden cultuur daar erg belangrijk. Zo krijg je van de regering geld om spullen te kopen en in Nederland heb je dat niet. Ik had zo zeven jaar de tijd om te experimenteren. Je kan wel zeggen dat ik daar muzikaal ben opgegroeid. Ik heb ook heel wat opgepikt van de Noorse scene.

En hoe is die scene dan?

Hij is ook vrij mainstream maar er zitten ook wel altijd van die gekke noten tussen. Je hebt heel toffe popmuziek maar er gebeurt altijd iets geks of onverwachts. Dat wou ik eigenlijk ook wel een beetje met Klangstof doen. Dat mensen de muziek in grote lijnen snappen maar dat er toch ook iets is dat ze weer niet snappen. Gewoon omdat ik dat zelf wel interessant vind. In Noorwegen durven ze meer te experimenteren. In Nederland heb je bands waarvan je weet dat ze het alleen maar doen voor het geld en dat heb je minder in Noorwegen omdat de regering je al wat helpt. Ik denk ook dat ze daarom in Scandinavië zoveel leuke muziek maken, omdat de mensen de kans en het geld krijgen om helemaal los te gaan.

Een naam waarmee jullie vaak worden vergeleken is Radiohead. Heb je daar dan inspiratie uit gehaald?

Toen ik naar Noorwegen verhuisde, luisterde ik erg veel naar EDM maar ik merkte dat EDM gewoon niet werkt wanneer je jezelf eenzaam of verdrietig voelt. Op een gegeven moment kwam ik dan “Karma Police” tegen van Radiohead en dat vond ik ongelofelijk cool. Het is helemaal niet het mooiste nummer van Radiohead maar het deed iets triggeren bij mij. Ik heb dan Ok, Computer gekocht en een jaar lang luisterde ik alleen nog maar naar die plaat. Dan ben ik de studio ingedoken, kocht en bespeelde verschillende instrumenten en na een tijdje kon ik de hele plaat op alle instrumenten spelen. Radiohead was voor mij een soort van openbaring, zij maakten écht muziek. Dit heeft mij toen gestimuleerd om muziek te maken die ook zo een reactie bij de mensen zou losmaken.

Radiohead is wel een beetje depressief en dat is iets wat ik met Klangstof niet wou zijn omdat ik dat ook niet relevant vond. Ik ben Thom Yorke niet en ik ben ook helemaal geen verdrietig persoon. Ik haal er wel inspiratie uit maar ik ben toch wat vrolijker en lomper (lacht).

Een thema dat in Close Eyes To Exit voelbaar aanwezig is, is eenzaamheid. Is dat iets waarmee je bent geconfronteerd tijdens het maken van deze plaat?

Het eenzaam zijn, ligt er inderdaad wel dik op. Je kan bijvoorbeeld veel vrienden hebben maar je toch eenzaam voelen omdat je een hele laag achter je hebt die je aan niemand laat zien. Ik merkte dat ik dit bij deze plaat wou wegschrijven. De hele plaat, zowel tekstueel als instrumentaal was een beetje om mijn hoofd te legen. Erna merkte ik ook dat het plots een stuk beter met mij ging. Er waren in Noorwegen toch een heleboel dingen die ik nooit met iemand kon delen en dat moest ik er uitschrijven. Je kan wel zeggen dat het ergens een beetje therapeutisch werkte. Maar iedereen die zo’n muziek schrijft, schrijft een beetje therapeutisch.

In “We Are Your Receiver” uit je kritiek op hoe social media gebruikt wordt. Toch kan je deze platforms als muzikant tegenwoordig niet meer negeren. Probeer je daar dan bewust mee om te gaan?

Sinds ik dat nummer schreef en mensen weten waar het over gaat, gaan ze ook in de gaten houden wat ik op social media doe. Dus onze drummer doet alle social media. Ik vind het ook gewoon moeilijk omdat ik dan iets post maar tegelijkertijd met het gevoel zit dat dit niet is hoe ik ben of hoe ik mij voel. Ik kan daar erg mee zitten. We krijgen daar dan veel likes mee maar dat is dan voor iets dat niet helemaal echt is. Gelukkig vindt onze drummer het wel leuk, dat is echt zo’n likewhore (lacht).

Ik vind een goed contact met de fans wel belangrijk, want Klangstof is meer dan enkel die plaat. We zijn gewoon een groep jongens en ik vind het belangrijk dat de mensen ons zo zien. In de filmpjes die we posten wil ik ook dat de mensen zien hoe wij in het dagelijkse leven met elkaar omgaan. Onze Engelse booker zei niet zo lang geleden dat hij het zo leuk vindt dat wij gewoon een paar vrienden zijn die lekker aan het spelen zijn op het podium. Bijvoorbeeld Oscar & The Wolk gaan dan allemaal gekke kledij bovenhalen, maar ik kan daar eigenlijk niet zo goed tegen. Ik denk dan, “Ga toch gewoon lekker spelen”. Het hoort er natuurlijk wel allemaal bij maar ik vind het wel fijn als een band normaal doet. Ik wil ook liever zo’n band zijn. Die show kan wel werken, maar het is gewoon niet mijn ding.

Een andere consequentie van social media en online gemeenschappen is de manier waarop we muziek ontdekken. Vroeger leerden we muziek kennen door in platenbakken te snuisteren en in muziekwinkels rond te lopen. Nu is dat via YouTube en SoundCloud. Heeft dit erg de muziekindustrie beïnvloed? En ten goede, denk je?

Ik ben overtuigd van wel. Je hebt veel minder nodig nu om een plaat uit te brengen en voor Klangstof was het ook cruciaal. Had ik “Hostage” nooit op Soundcloud geüpload dan had ik die deal nooit gehad en was ik nooit voor Coachella geboekt. Dus die platforms openen ineens alles. Je hoort veel bands klagen dat ze niet genoeg geld krijgen van Spotify, maar ik bekijk dat net als leuke extraatjes die je één keer per jaar op je bankrekening krijgt. Voor de rest moet je gewoon live gaan spelen. Je wilt met je muziek ook uiteindelijk iedereen bereiken en niet gewoon veel geld verdienen. Alles wordt zo ook toegankelijker.

Wat opvalt bij Close Eyes To Exit is dat het veel meer rond het instrumentale draait en veel minder rond tekst. Is dat hoe je muziek zelf ook ervaart?

Zelf vind ik dat de zang maar een laagje is dat bij de muziek hoort. Ik wou dat de drums net zo belangrijk zouden zijn als het vocale en dat het gewoon één geheel werd en niet een liedje met vocalen over. Dus ik ben op een heel andere manier met de vocals aan de slag gegaan. Ik heb alleen maar gezongen daar waar ik vond dat er nog een extraatje nodig was. Ik ben daar bijna mathematisch mee omgegaan. Waar het past ga ik iets zingen en waar het niet past, doe ik niets. Ik heb die plaat ook op mijn eentje gemaakt dus ik heb nooit samen een liedje geschreven of gejamd. De opbouw van het nummer was voor mij dan ook helemaal anders dan wanneer je allemaal samen een nummer schrijft. Ik keek gewoon naar waar er nog een laagje nodig was.

Het hele plaatje klopt wel bij Klangstof. Zowel de naam als het artwork geeft ook al de sfeer van jullie muziek weer. Is dat iets waar je zelf veel belang aan hecht?

Ja, ik ben super picky als het over die dingen gaat want voor mij is muziek meer dan enkel muziek. Jenna Arts heeft het artwork gedaan en ik had haar werk ergens in een krant in Nederland gezien. Ik had toen nog geen liedjes af maar ik bedacht wel dat als ik een plaat zou maken, zij het artwork zou doen. We zijn dan bijna gelijktijdig aan de slag gegaan. Ik was de muziek aan het afmaken en zij was ondertussen het artwork aan het maken. Zij heeft daar veel tijd ingestoken maar ik heb nooit feedback moeten geven. Voor elke single was er sterk artwork omdat zij bijna meehielp bij het liedjesschrijven, alleen dan van de andere kant.

En de naam Klangstof kwam die ervoor of erna?

Die kwam pas laat, ik denk dat ik met de naam afkwam toen ik de plaat afleverde bij Warner Bros. Ik had mijzelf eerst Kantör genoemd, omdat ik in een kantoor muziek aan het maken was. Ik bedacht me dan dat het eigenlijk echt een kutnaam was. Ik heb ook ooit een liedje uitgebracht met Kantör en dat heette dan “Klangstof”. Ik heb dan Kantör laten vallen maar wel de naam van het liedje gejat. 

Je bent dan gecontacteerd geweest door Mind Of A Genius. Hoe is dat juist gelopen?

Ja, David Dann was één of andere band op Soundcloud aan het checken en dan speelde “Hostage” automatisch erna af en hij was daar echt enthousiast over. Ik werd dan midden in de nacht wakker gebeld door een hyperactieve Amerikaan. Ik dacht eerst dat iemand aan het grappen was. De volgende dag sprak ik met mijn manager en we hadden al wat deals gekregen maar die vond ik allemaal wat oninteressant. Ik legde hem dan uit dat ik met een gekke kerel uit de Verenigde Staten had gesproken en dat die de muziek echt heel leuk vond en hij de nieuwe Radiohead van ons wou maken. Dus ik Skypete dan met hem en dat bleek dan een schot in de roos.

Ook al had hij veel minder ervaring en schotkracht als de grote labels, ik had er een goed buikgevoel bij. Hij weet wel wat hij aan het doen is. Ook met het label Mind of a Genius willen ze in elk genre gewoon één band die hard gaat. De grote labels hebben soms wel twintig indiebands, waar een paar slagen en de rest mag opflikkeren. Ik zou daar echt niet onder kunnen werken. Bij MOAG zijn wij hun band en gaan ze ons alle liefde geven die we nodig hebben want ze hebben vertrouwen in ons. Uiteindelijk zijn ze overgenomen door Warner Bros dus zitten we nu half bij een major label. Alleen is de deal dat Warner al het geld geeft dat wij nodig hebben maar krijgen we nog steeds de vrijheid om creatief te doen wat we willen.

Binnenkort spelen jullie op Coachella. Hoe is dat gebeurd?

Dat is ook via MOAG gegaan. Zij hadden een hele goede booker, Marc Geiger van WME die vroeger The Smiths heeft ontdekt. Hij was helemaal obsessed met de Klangstofplaat en zei dat hij ons alles kon regelen. Zo heeft hij ook Coachella geregeld en sindsdien gaat het echt super snel in Amerika omdat ons team daar heel sterk is.

Jullie hebben er ook een tour opzitten met Jagwa Ma in de VS. En binnenkort touren jullie opnieuw in Europa met hen, waaronder weer in België. Hoe was dat?

Het was super leuk. Het was onze eerste support tour dus we wisten niet goed wat we ervan moesten verwachten. Je voelt je wel altijd het lulletje als je als support act op moet. We stonden dan ook met onze knikkende knieën en koffers voor de deur. Uiteindelijk was het echt super leuk. Na tien shows heb je ook wel de vibe te pakken met elkaar en dan is het opeens over. Dus we hebben dan afgesproken dat we de tour in Europa ook samen zouden doen. Het wordt echt super leuk. Het zijn echt schatjes.

Hoe was het om in Amerika te touren?

Ik dacht dat het heel erg anders ging zijn, maar dat viel goed mee. We zijn ook natuurlijk alleen maar in de grote steden aan de westkust geweest. De mensen waren erg geïnteresseerd. In Nederland praten mensen veel tijdens de concerten, dat vinden ze leuk. Maar de helft van je set zakt in mekaar als je een stille set speelt en de mensen er doorheen praten. Je merkt dat overal behalve in Nederland mensen meer aandacht hebben en daarom ook de muziek beter snappen. Dat was in Amerika ook het geval zo en dat is echt super fijn.

Hoe waren de reacties dan?

Ze waren heel enthousiast. We hadden steeds onze merchandise koffer mee en volgens mij hebben we in Amerika het meest verkocht van overal. Je merkt dan wel dat mensen het interessant vinden. Mensen zijn daar ook iets verder als het gaat om de hype. Nederland is zo’n slaperig land en in de VS zijn er best wel veel hippe indie mensen die het al wel weten.

Het was ook gewoon fijn om daar te spelen en een hele maand met z’n allen in een bus te touren. Ik had eerst niet gedacht dat het iets voor mij zou zijn omdat ik thuis al eens graag in de zetel hang, maar het was echt fijn. Het was ook gewoon een leuke groep. We zitten gewoon allemaal rustig een boekje te lezen en naar muziek te luisteren en zo is het prima uit te houden.

In Nederland zijn ze dan niet zo innovatief op muziekvlak?

Gisteren hadden we een show voor zo’n 700 man die tegen alle verwachtingen in was uitverkocht. Dus je merkt dat mensen dingen beginnen op te pikken maar de scene in Nederland is gewoon niet zo interessant. Mensen durven niet te experimenteren en dan krijg je groepen als Kensington die 7x de Ziggo Dome uitverkopen en optreden voor zo’n 20 000 man. Maar je merkt ook dat die muziek gemaakt is om geld te verdienen. Ik hoop natuurlijk dat ik met Klangstof ook ooit tot dat punt ga komen maar ik weet dat de route die wij nemen gewoon veel langer gaat duren omdat het voor veel mensen nog wat gek klinkt. We gaan nooit eerst in Nederland doorbreken. Het moet allemaal eerst via Amerika gaan voor het naar Nederland komt. Dan hebben ze iets van “Oh een Nederlandse band in Amerika” en dan word je hier ook bekend. Zo moet je dus iets langer werken als andere bandjes.

Vanavond staan jullie in de AB. Hebben je er zin in?

Ja, heel veel. Ik heb hier al een keer gespeeld met Moss maar dan hadden we maar tien tickets verkocht. Het is dus wel fijn om nu voor een uitverkochte zaal te staan. Vlamingen zijn ook gewoon wel leuk en het eten is hier ook wel goed. Ik denk wel dat veel mensen een kaartje hebben gekocht voor Weval dus het voelt een beetje alsof we het voorprogramma zijn. We gaan dus extra hard moeten werken om mensen te overtuigen, maar dat is alleen maar goed.

Dan wensen wij jullie veel succes voor vanavond!

Lees het verslag van hun eerste Belgische passage hier en op 8 maart kan je hen weer in Brussel vinden. Deze keer in de Orangerie in Botanique, waar ze het voorprogramma van Jagwa Ma verzorgen.

Soundcloud / Facebook / Twitter / Instagram

Related posts
InstagramLiveRecensies

The Smile @ Vorst Nationaal: Magisch millimeterwerk

Gisteravond mocht elke fan van Radiohead zijn hart verwarmen in Brussel, waar het driekoppige The Smile, bestaande uit Thom Yorke, Jonny Greenwood…
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview Murdock: 'Door de keihard evoluerende techniek kunnen we de Rampage-bezoekers elk jaar opnieuw omverblazen'

Het jaar is nog niet eens zo ver gevorderd, maar voor dj-producer en Rampage-oprichter Murdock moet er al heel wat mislopen opdat…
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview Reinel Bakole: 'Ik ben nog op zoek naar mijn publiek'

Zangeres, danseres, kunstenares… de Belgisch-Congolese Reinel Bakole laat zich niet in hokjes plaatsen. De voorbije jaren werkte ze aan het bouwen van…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.