Nieuwe singles

Het elftal van het jaar 2016 volgens Kim Loosvelt en Jonas Malfait

Eén ding is zeker, 2016 was een geweldig jaar voor de fans van het betere hiphopwerk. Er was dan ook keuze genoeg om dit lijstje samen te stellen, met op het eind van het jaar zelfs nog enkele verrassingen (o.a. Ab-Soul en J. Cole) om het ons extra moeilijk te maken. De aanwezigheid van soul, R&B en jazz invloeden was alvast een opvallende trend dit jaar. Maar hiphop blijft een heel divers gegeven en de top is zoals altijd niet voor iedereen weggelegd. Wij maakten het iets gemakkelijker voor u en kozen er de 11 beste albums uit. Ziehier ons persoonlijk lijstje, oftewel de hotste hiphop van 2016.

11. Kanye West – The Life Of Pablo

Kanye -sellout- West heeft er een bewogen jaar opzitten. We gaan niet dieper in op de mentale problemen die de man de laatste tijd heeft, al was zijn album daar misschien wel een voorbeeld van. Op Valentijnsdag verscheen Mr. West’s langverwachte nieuwe plaat The Life of Pablo. Ondanks de gemengde kritiek besloten we dat het album toch een plaatsje in deze lijst verdient, dit omwille van verschillende redenen.

Eerst en vooral zorgt het genie in Kanye West voor enkele simpelweg prachtige nummers zoals “Real Friends” en “Ultralight Beam”. Daarnaast is er sprake van veel variatie op deze plaat, op zowat alle gebieden. We horen de typische Kanye met zijn o zo grote ego, maar veel duidelijker aanwezig is de kwetsbare, onzekere Kanye.

Daarnaast is er een overvloed van gastartiesten, en vallen we muzikaal van het ene uiterste in het andere. Maar eerlijk is eerlijk, deze variatie zorgt ervoor dat er van een duidelijke lijn doorheen het album geen sprake is. We missen een concept, en kunnen ons niet van indruk ontdoen dat Kanye meer in zijn mars heeft. Voor 2017 wensen we Mr. West een spoedig mentaal herstel toe en hopen we dat hij vooral zichzelf terugvindt.

10. Drake – Views

Vernieuwend kunnen we dit album niet echt noemen, daarvoor bleef Drake te veel in zijn comfortzone. Zowel op thematisch als op muzikaal vlak klinkt hij al enkele jaren hetzelfde, maar toegegeven: het werkt nog altijd. De rapper uit Canada bezit het vermogen om met zijn stem en gevoelige teksten dingen los te maken waarvan je niet eens wist dat ze in je zaten. Drake is op zijn best wanneer je hem hoort zingen over hoe het fout gelopen is in zijn vorige relaties, zijn stem zwevend over sensuele beats. Enige minpuntje is dat het album iets te veel van deze nummers bevat en we ons bewust moeten weghouden van de beschrijving ‘langdradig’. Was dit album enkele nummers korter geweest, en had Drake het aangedurfd om iets experimenteler uit de hoek te komen, dan was Views zeker en vast hoger op dit lijstje beland.  Anyway, hitsingles “One Dance”, “Too Good” en “Hotline Bling” – meezingers waar we maar moeilijk op kunnen stilstaan – maken dan wel weer veel goed.

9. J.Cole – 4 Your Eyez Only

We hadden hem bijna als vermist opgegeven, maar daar stak hij zelf een stokje voor door uit het niets met een nieuwe plaat te komen, dag op dag twee jaar na het uitbrengen van zijn vorige album. 2016 bleek dan ook een vruchtbaar jaar voor Jermaine Cole: naast een steengoed album bracht hij ook een dochtertje ter wereld. 4 Your Eyez Only is zowel qua tekst als qua muziek alweer een album om van te smullen.

Hij gaat de steeds terugkerende thema’s zoals racisme en mentale pijn niet uit de weg, maar klinkt in het algemeen wel een stuk gelatener. Dit album is meer op hemzelf gericht en minder op het aanvallen van anderen. “Immortal”, “Deja Vu” en “Change” zijn persoonlijke favorieten maar oordeel vooral zelf, want elk liedje belicht een ander deel van een groter verhaal. We schreven trouwens al eerder over dit album, de iets uitgebreidere review kunt u hier nog eens lezen.

8. Flatbush Zombies – 3001: A Laced Odyssey

Erick Arc Elliot, Meechy Darko en Zombie Jewice zijn drie jeugdvrienden afkomstig uit Flatbush, New York. Begin dit jaar brachten ze hun eerste langspeelplaat uit op hun eigen onafhankelijk label: Glorious Dead Recordings. Het album is in de eerste plaats een dikke middelvinger naar de zakkenvullende muziekindustrie, daarnaast slaagt het trio er ook in om hun persoonlijke stijl goed weer te geven. Het is geen evidentie om als groep met verschillende individuen een concept neer te zetten maar de drie hippies doen je dansen, denken en dromen. Eric ‘The Architect’ Elliot neemt de volledige productie voor zijn rekening, zijn typische high-low beats zorgen voor de rode draad doorheen het album. Dit smaakt zeker naar meer!

7. Isaiah Rashad – The Sun’s Tirade

Isaiah Rashad komt van ver. Na zijn geslaagde Cilvia Demo in 2014, twee jaar vol persoonlijke problemen en het doorworstelen van een depressie, verscheen begin september The Sun’s Tirade. Deze plaat maakt deel uit van de nieuwe wind die door het hiphop-wereldje waait. Isaiah sleurt je mee in de eeuwige zoektocht naar geluk. Onderweg wervelt hij door armoede, verslavingen, hoop en liefde. Het album is conceptueel sterk, voeg daar nummers als “4 Da Squaw”, “Tity & Dolla” (ft. Hugh Augustine & Jay Rock) en “Wat’s Wrong” (ft. Zacari & Kendrick Lamar) aan toe en de wauw-factor wordt steeds sterker. Isaiah Rashad heeft duidelijk een persoonlijke stijl ontwikkeld. De bars waren al aanwezig en nu bewijst hij op deze langspeelplaat dat hij eindeloze mogelijkheden heeft met dat talent. Bovendien is hij misschien wel de enige die op termijn een voet kan zetten naast labelgenoot Kendrick Lamar.

6. Ab-Soul – Do What Thou Wilt

2016 zou niet helemaal geslaagd zijn zonder de terugkeer van The Black Lip Pastor. Op Do What Thou Wilt combineert Ab-Soul zijn lyrisch talent met interessante thema’s zoals satanism, sexism en vrouwenrechten. De donkere sfeer die constant aanwezig is, brengt duidelijk (terug) het beste in Soul naar boven. Zoals gebruikelijk bij Ab-Soul zorgen zijn woordspelingen ervoor dat je best een woordenboek – en in dit geval ook een bijbel – bij de hand houdt. Ondere andere “Threatening Nature” en “God’s a Girl?” blijken na flink wat opzoekwerk tekstuele pareltjes te zijn. Dit album kan als een geslaagde comeback beschouwd worden nadat de vorige plaat (These Days – 2014) volledig flopte.

5. Mick Jenkins – The Healing Component

Met zijn debuutalbum The Healing Component zette Mick Jenkins zichzelf definitief op de kaart. De titel verwijst naar de rode draad doorheen het album: liefde, iets waarvan er te weinig is in deze wereld. De boodschap “spread love” klinkt des te mooier wanneer het de diepe basstem van Jenkins is die hem verspreidt. Op THC zweeft die stem over melodische beats en klinkt zowel op de donkere nummers als op de jazzy tonen uitstekend. Dit conceptalbum van 15 nummers heeft de kracht om je in hogere sferen te brengen, mede door de uitgesponnen muzikale stukken en de interludes (= intermezzo’s waarin we Jenkins met een vrouw horen praten over zijn eigen visie op het begrip liefde). Voor de geïnteresseerden: ook live klonk de warme boodschap van Jenkins heel erg mooi.

4. Mac Miller – The Divine Feminine

Mac Miller slaat een andere weg in met dit album, en we volgen hem maar al te graag. The Divine Feminine is een easy listen, licht verteerbaar album waarop Mac het vrouwelijke geslacht bezingt. De nummers zijn aanstekelijk en hij doet het opvallend goed onder instrumentale begeleiding. De goedgekozen features – onder andere Kendrick Lamar, Anderson.Paak en girlfriend Ariana Grande doen hun duit in het zakje –  tillen dit album ook zeker naar een hoger niveau. The Divine Feminine is Mac Miller’s eerste volwaardige kennismaking met jazz rap, en we hopen dat dit in de toekomst nog voor veel moois mag zorgen.

3. Schoolboy Q – Blank Face LP

Mister Q vond zichzelf afgelopen zomer helemaal opnieuw uit. Op Blank Face koppelt hij de energie van zijn vorige plaat Oxymoron aan meer conceptuele nummers en slaagt hij er zo in om een stevig project neer te zetten. Van jazzy, laid back songs (“Lord Have Mercy”) over experimentele tracks (“Blank Face” ) naar rauwe Q nummers (“John Muir”): alles is aanwezig. ScHoolBoy Q krijgt zowel hulp van anciens (Kanye West, E-40, Miguel) als veelbelovende newbies (SZA, Lance Skiiwalker, Anderson.Paak, Vince Staples). Een concept neerzetten zoals dat van homie Kendrick Lamar op To Pimp a Butterfly lukt voorlopig nog niet, hoewel dit wellicht wel de oorspronkelijke bedoeling was. Geen enkel probleem, Blank Face LP staat er en toont aan dat Q veel meer is dan individuele hiphop-bangers. Niet zo lang geleden werden ondergetekenden in de AB nog weggeblazen door het talent van Q, hoe dat ging leest u hier.

2. Danny Brown – Atrocity Exhibition

Atrocity Exhibition is het vierde album van de rapper uit Detroit, een ietwat bevreemdend maar niettemin geniaal album. Brown’s hoge stem kronkelt zich een weg doorheen de eclectische beats en flirt onderweg met verschillende genres zoals punk rap en R&B. De iets rustigere nummers zoals “Tell Me What I Don’t Know” en “From The Ground” zijn welgekomen verademingen, maar het grootste deel van het album bestaat uit donkere, trippy nummers. Je kunt niet naar dit album luisteren zonder je af te vragen wat er zich in godsnaam afspeelt in het hoofd van deze crazy motherfucker. Singles “Pneumonia”, “When It Rain” en “Really Doe” (ft. Kendrick Lamar, Ab-Soul en Earl Sweatshirt, van een dreamteam gesproken) zijn absolute knallers en maken het geheel net iets toegankelijker.

1. Chance The Rapper – Coloring Book

Onze nummer 1 schreef zonet nog geschiedenis met zijn derde mixtape Coloring Book. Coloring Book is genomineerd voor drie Grammy’s (Best Rap Album, Best Rap Song en Best Rap Performance) en werd zo het eerste streaming-only album ooit dat genomineerd werd voor een Grammy. Meer dan terecht, als je het ons vraagt. Chance The Rapper verlegt de grenzen van hiphop door de gospel invloeden in zijn muziek en verlegt de grenzen van muziek door niet vast te hangen aan een label en zijn muziek altijd gratis aan te bieden.

Chance is iemand die je met elk nieuw project hoort evolueren, een underdog die exact weet wat hij wil en niet bang is om nieuwe dingen uit te proberen. Coloring Book is een subliem album, van de up-beat intro “All We Got” (ft. Kanye West & Chicago Children’s Choir), over het nostalgische “Summer Friends”(ft. Jeremih & Francis & The Lights) tot het vrolijke “Angels” (ft. Saba). Het album klinkt bovenal erg verfrissend. Coloring Book verscheen in mei, en was dus mooi op tijd om de soundtrack van onze zomer te worden. 

Eervolle vermeldingen a.k.a. albums die het lijstje niet haalden maar ons niettemin aangenaam wisten te verrassen dit jaar:
– Kendrick Lamar – Untitled Unmastered
– Anderson.Paak – Malibu
– The Weeknd – Starboy
– Travis Scott – Birds in the Trap Sing McKnight
– Vic Mensa – There’s Alot Going On

Jonas Malfait & Kim Loosvelt

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Tyler, The Creator - CHROMAKOPIA (★★★★½): Grenzeloos authentiek

Wie in 2014 voorspeld had dat Tyler, The Creator een van de meest vooruitstrevende en gerespecteerde artiesten van zijn generatie zou worden,…
AlbumsFeatured albumsRecensies

JAZZ BRAK - AUTOFOCUS (★★★½): Brussel tot de dood

Na jarenlange twijfel of hij zijn solocarrière wel wou opstarten, heeft JAZZ BRAK de smaak te pakken. In maart vorig jaar maakte…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Maxo Kream - "Cracc Era" (feat. Tyler, The Creator)

Een paar jaar geleden diepte Tyler, The Creator voor Maxo Kream een beat op uit de Call Me If You Get Lost-archieven…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.