Op maandag 4 juli, een paar dagen na zijn intrigerende optreden op Werchter, zakte Ryan Bingham af naar het pittoreske Leffinge. De zanger klinkt niet alleen als een echte cowboy, hij is het ook. Hij is geboren in New Mexico waarna hij op zijn zeventiende van huis wegging. Al vluchtend voor zijn alcoholverslaafde ouders maakte hij lange trips door Texas. Doorheen deze trips gaf hij verschillende optredens met enkel zijn gitaar in cafés die hij passeerde. Stillaan werd duidelijk dat Bingham wilde leven voor zijn muziek. Inspiratie genoeg om teksten te schrijven, en dat deed hij.

Met een paar minuten vertraging (cowboysgewijs) kwam hij samen met zijn basgitarist en violist het podium op. De sfeer werd meteen gezet toen hij de eerste klanken uit zijn mondharmonica de zaal instuurde . Het publiek bleef verdacht stil door de melancholische songteksten uit zijn verleden. Zijn hese, krakende stem kon dit gevoel alleen maar versterken. De violist en gitarist hielpen mee om het verhaal in te kleuren. En hoe! Rustige, zwaar emotioneel geladen liedjes wisselde hij af door vrolijke folknummers waarbij je de benen niet stil kan houden. Met een energie van duizend mensen slaagde de violist erin om op ieders gezicht een lach te toveren. Met zijn schokkende lichaam, grijze haren en vrolijke dansjes zorgde hij ervoor dat iedereen durfde dromen om op deze manier honderd jaar te worden.

Dat Ryan’s songteksten persoonlijk zijn, was ondertussen al duidelijk. Zo vertelde hij ons dat de song ‘Broken Heart Tattoos’ over zijn dochter gaat die hij, door het vele touren met zijn band, vaak moet missen. Het ligt gevoelig bij hem. Daarom schreef hij het lied voor alle mensen die ooit een dochter of zoon moeten missen. Het liedje ‘Snow Falls In June’ schreef hij zelfs voor zijn vrouw. Met zinnen als ‘If you ever call my name, I’ ll come running’ smelten verschillende harten in de zaal.

Zijn inspiratie haalde hij uit grote namen zoals de Rolling Stones, die hij op een ironische manier vermelde als ‘een of andere band’. Hij coverde het nummer ‘Rip This Joint’ op zijn eigen unieke manier, wat bij het publiek zeker in de smaak viel.

Het valt niet te ontkennen hoe dankbaar, nederig en bescheiden Ryan is. Minstens twee keer bedankte hij het publiek om op een maandagavond, midden in de week, naar zijn optreden te komen. Hij was enthousiast en verwonderd door de opkomst. Voor hij het podium verliet, gaf hij het smekende publiek nog 3 bisnummers. Eindigen deed hij met het knalnummer ‘Bread And Water’ waarmee hij het publiek liet watertanden naar meer. Het is niet de eerste keer dat hij naar Leffinge kwam, maar één ding is zeker; Ryan is meer dan welkom! Hopelijk tot de volgende.