Zowel jong als oud zakte donderdagavond af naar NEST in Gent om hun meest charismatische Brusselaar aan het werk te zien: Témé Tan. Slechts één nummer had hij nodig om de volledige zaal door elkaar te schudden, en dat meer dan een uur lang.
Na zijn succesvolle passages op onder andere Dour en Pukkelpop is Témé Tan niet langer een onbekende in België. De in Kinshasa geboren Brusselaar speelde op zowel grote als kleinere festivals en kreeg zalen van elk formaat tot de nok vol. Zijn wereldmuziek sloeg dan ook meteen aan, maar ook over de landsgrenzen heen doet hij het goed: hij treedt ook op in Frankrijk en aan de andere kant van het kanaal worden zijn nummers zelfs gedraaid op de radio.
“Ik wil jullie zien bewegen” zei hij, al was dat maar om die enkelingen langs de zijkant los te krijgen. Bij het tweede nummer “Coups de Griffe” deelde hij ons mee dat hij het nummer in São Paulo had geschreven en er ons op muzikale wijze mee naartoe zou nemen. Wel, als het gebouw niet goed zou vast gestaan hebben, waren we er ook effectief beland.
Pablo, een muzikant uit Gent vervoegde Témé Tan bij enkele nummers met zijn basgitaar, wat toch wel een fraai resultaat opleverde bij momenten. Ook Sam, een kunstenaar, maakte actief deel uit van de show, aangezien hij live een schilderwerk uit zijn mouwen schudde op het doek achter onze frivole zanger. Een werk dat duidelijk Afrikaans geïnspireerd was, met een menselijke vorm en in het midden een hartje met daarin “NEST”. Jawel, de liefde was wederzijds.
Het publiek kreeg het volledige album te horen, zoals het dan ook hoort bij een albumvoorstelling. Geen enkel nummer viel echt uit de boot, want het publiek bleef dan ook enthousiast vanaf de allereerste noot. Dat bewees de ultieme climax: “Améthys”. Als de binnenstad van Gent op dat moment nog geen feestje had gehoord (wat we betwijfelen), dan nu zeker wel. Uiteraard niet het laatste nummer en dat wisten de personen die FIFA 18 al in huis hebben namelijk ook. “Ça Va Pas La Tête?” werd onlangs nog door NME verkozen als derde beste nummer op dit wereldbekende voetbalspelletje, wat toch uitzonderlijk is voor een Franstalig nummer. Maar ook hier brulden we niet voor de laatste keer mee, want Témé Tan had naar eigen zeggen wel nog zin in een feestje. Nog maar eens “Menteur” dan en de belofte dat zijn DJ achteraf nog wat plaatjes zou draaien.
“Blijf gerust nog even en we maken er een feestje van! Ik zal buiten staan en kom gerust iets drinken of praten met mij.” Zo was het ook, als een man van het volk: na zijn geweldige show zijn eigen platen verkopen en signeren en hier en daar een foto en wat felicitaties in ontvangst nemen.
Wie hem al kende, wist waarvoor hij kwam. Zij die hem niet kenden, zullen hem niet snel vergeten. Témé Tan bracht in Gent wat een stad zoals deze nodig heeft: jeugdigheid en het excentrische. Het werd een mooie avond dankzij dit Belgisch geweld voor jong en oud.
