© Ward Van Hooreweghe
In september 2024 brachten de Gentenaars van The Rats met Disco To Disco een ep uit die in onze toenmalige eindejaarslijstjes meerdere keren ostentatief vermeld werd. We zouden zeggen dat ons exemplaar van die plaat volledig grijs is gedraaid, maar we zijn in het bezit van een prachtig roos specimen. Volledig bloedrood gedraaid dan maar? Het is dan ook een van de coolste postpunkplaten die we in vele jaren gehoord hebben. De band ging er mee op de boer door het Vlaamse land, maar vond ondertussen ook tijd om nieuwe muziek te maken en zelfs op vinylgroeven te laten draaien. Daarover later meer, nu is het tijd voor “Boxing Day”, ten eerste de meest lamlendige, katerige, gammele dag van het hele jaar en ten tweede nu ook de nieuwe song van de Gentse ratten.
Laat het ons simpel houden en de song “Boxing Day” gewoon eens vergelijken met een boksmatch. Waar de muziek op de ep een bokser was die vanuit de hoek naar het midden van de ring de tegenstander opzoekt en van de eerste slag knock-out mot, wordt er op deze single veel meer gespard en afgewacht. Is dit deels al de stempel die nieuwe gitarist Eno Meulenbergs al op de composities drukt? Het klinkt dan ook écht helemaal anders. Er wordt dan nogal eens gegoocheld met termen als ‘groei’ en ‘vernieuwing’, maar wij horen er gewoon iets heel organisch in, iets dat niet per se op voorhand werd uitgedacht, maar gewoon gebeurde. Wat al heel erg opvalt, is dat de sound veel voller en bombastischer klinkt. De samenwerking met Lewis Duffin van Hotel Lux en Jasper De Petter van RONKER is echt fantastisch. Het is nochtans allemaal ergens best subtiel, maar daarin zit net de oerkracht van de song, het loeren naar elkaar met toegeknepen oogjes, wachtend tot iemand net dat stapje te ver zet en de explosieve poppen aan het headbangen gaan.
En bam, dat is wat er in de derde minuut gebeurt. Dat onheilspellende sparren krijgt een uitbarsting, maar er moet nog even ademgehaald worden nadien. Iedereen terug de hoek in, nadien op teken van de scheidsrechter naar het midden van de ring strompelen, maar dan om de boel volledig af te maken. Het bloed spat met hele beken op het canvas, het publiek brult de zangers naar voren en zal geen medelijden of genade aanvaarden. Dan stopt het, armen omklemmen elkaar, bloed zet zich vast op gebroken tanden, maar er wordt gegierd van het onbedaarlijk lachen. Het is tenslotte “Boxing Day”, een dag waarop vrienden samenkomen, de brakheid doospoelen met het bloed van Jezus en lachen voor de domste dingen eerst. De band heeft het geweer duidelijk van schouder veranderd, mikte, schoot en het is niet in de roos. Neen, de roos ligt volledig in flarden. The Rats is dood, lang leve de nieuwe Rats! De keizerlijke duim pontificaal naar omhoog gericht.
We horen het nog wel wanneer de plaat, Boxing Days, wordt uitgebracht. Op 29 maart spelen Tramhaus en The Rats een exclusieve double bill in het Wintercircus in Gent. Tot dan. Voor nu alvast een zalige kerst gewenst!
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
