Drugs zijn echt rommel en tegenwoordig is het helemaal van de pot gerukt wat er allemaal aangeboden wordt. Fentanyl, flakka, crocodile en nog veel meer levensgevaarlijke brol die je met producten van bij de boerenbond en een chemiedoos voor kleuters zelf in elkaar kan prutsen. Retail Drugs, bah. De enige Retail Drugs die we roken, spuiten en snuiven zijn die van Jake Brooks uit New York. De muzikant die alles zelf doet, van offerte tot service na aankoop bracht begin augustus uit het niets het album rECKless dRIVing uit en dat was meer dan dik in orde. Het viersporenbandje is nog een beetje blijven draaien blijkbaar, want met “Anti-Lonely” krijgen we alweer iets nieuws te horen van de maffe Amerikaan.
Dit is ook weer typisch zo een artiest die de hele tijd mist spuit, en dus weet je nooit wat je nu weer te horen zal krijgen. Hier horen we vooral die hyperkinetische, neurotische sound terug die we ook al te horen kregen in “person A“. Dit lied is het konijn van Duracell, maar wel op tweehonderd batterijen tegelijkertijd. We worden pokkezenuwachtig en nerveus tot in onze teennagels van deze schijf, en we love it! Het botst alle kanten uit alsof er een stuiterbal die viersporen indrukt. Het dramt ons daar een eindje door dat we er helemaal tureluurs van worden, maar na exact een minuut geeft Brooks ons een beetje respijt. De kakofonie van sound maakt plaats voor een bijna pittoresk geluidje, maar dat is goed voor hoop en al vijf seconden. Nadien komt de man af met een keiharde technobeat zoals The Prodigy dat ook kan, maar wel gemaakt met een gewone drumcomputer. Het duurt maar twee minuutjes allemaal, maar dat is genoeg om onze kop aan gort te kloppen tegen de muur. Wat een heerlijk nummer! Wel koppijn bij de beesten nu, dus snel even paracetamol zoeken. Of wat fentanyl alsnog?
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
