© Eloy Molina
Vorig jaar zagen we het nieuwe album van Neuman, Waterhole, nog over het hoofd, en minder dan een jaar na die release staat de band er alweer met nieuw materiaal. Hoewel de aangename mengeling tussen shoegaze en indierock nochtans erg internationaal klinkt en je ze niet meteen zou associëren met het land van de Costa del Sol, de paella en de siësta, vormden de Spaanse landsgrenzen tot nog toe een te stevige omwalling voor Neumans muziek om de internationale oversteek te kunnen maken. De voorbije jaren schreef de band dan ook voornamelijk in het Engels. Op “No voy a llorar” proberen de leden het – zoals de titel al wel doet vermoeden – nog eens in hun moedertaal.
Hoewel de Spanjaarden het taalkundig dus over een wat andere boeg gooien, tappen ze muzikaal uit hetzelfde vaatje. De piano en de gitaar vormen een makkelijk te verteren verhaal. Een contrast met het onderwerp waarover Paco Román zingt; letterlijk vertaald betekent de titel iets als ‘Ik zal niet huilen’. Hij voert een soort rechtstreekse monoloog richting God en vraagt waarom Hij ons aan de kant zet. Naarmate het nummer vordert, klinkt er meer wanhoop in de stem van de zanger. Wanneer de zwart-wit-toetsen tijdens de bridge de hoofdrol opeisen, steekt er instrumentaal wat meer optimisme de kop op tussen alle radeloosheid. Ideale soundtrack voor je roadtrip door de Spaanse Pyreneeën of welke plek dan ook.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
