Floris De Decker geeft het Belgische muzieklandschap al sinds de nillies mee kleur. Met de springerige indierock van Team William werd hij in 2008 derde in Humo’s Rock Rally, en bracht hij twee albums uit die goede recensies kregen. Later konden we hem tegenkomen als frontman van de geflipte space-popgroep Cloudy-Oh of als muzikant bij The Van Jets en Intergalactic Lovers. There Never Is And Never Was A Masterplan onder het alter ego Floris Francis Arthur is dus strikt genomen geen debuut. Het is wel een soloalbum dat een totaal andere kant van Floris De Decker laat horen, eentje die al vijftien jaar lang in een denkbeeldige wachtkamer braaf zijn beurt afwachtte. In de wereld van Floris Francis Arthur klinken liedjes veel intiemer, breekbaarder en melancholischer, met meer nadruk op tekst, verhaal en songs.
De vooruitgeschoven single “Hold Me Now”, met backingvocals van Lara Chedraoui van Intergalactic Lovers, trok deze herfst fluks onze aandacht. Wat een oorwurm bleek dat! Floris Francis Arthur parkeerde zich in het grensgebied tussen Sufjan Stevens, Bon Iver en Marble Sounds met een song die sacraal en tegelijk groots uitpakt. Nadat we het hele There Never Is And Never Was A Masterplan meermaals beluisterden, vonden we met Daniel Johnston en Conor Oberst (van Bright Eyes) nog meer goed volk terug op ons notitieblad. Allemaal muzikanten die grossieren in fragiele liedjes.
In de bio lazen we: ‘Als Floris Francis Arthur focus ik meer op de donkere kant van het leven. Angst, depressie, destructieve liefde: het komt allemaal aan bod. Ik ben zeker geen permanent donkere mens, maar ik worstel wel al mijn hele leven met angstige, depressieve periodes. Dat heb ik al lang geleden aanvaard als een deel van wie ik ben, en in deze songs geef ik daar een eerlijk, persoonlijk verslag van weer.’ Sterk van Floris De Decker om het zo uit te drukken, en geen woord ervan is overdreven. De rode draad van There Never Is And Never Was A Masterplan – je weg zoeken in het volwassen leven en alle groeipijnen die ermee gepaard gaan – is vakkundig doorheen alle liedjes geweven.
We mogen onze twee handen kussen dat Floris zijn faalangst van zich af schoof en het eindeloze uitstellen afzwoor. Hij leerde zelf producen en leverde puik werk: enkel waar het echt nodig was, is de basis van stem en gitaar- of pianogetokkel opgesmukt met piepkleine ingrepen. Geen synths, geen moderne effecten, geen beats, behalve dan op “Drive Me Sane”. Wel veel home-made percussie-instrumenten, gitaren van een rommelmarkt en vocale harmonieën maken van dit album een rauwe lap muziek waar we eventjes van moesten bijkomen, maar toch impulsief naar teruggrepen. Want die kracht bezitten liedjes als “Love Like We Used To” en “A Wall” zeker : tekstueel snijden ze diep met thema’s zoals angst, mislukken in de liefde en het verstrijken van de tijd, maar ze zijn daarnaast catchy genoeg om te beklijven. Eens we gewoon waren aan de scherpe stem van Floris, paste deze rist emotievolle songs ons als gegoten.
Een breekbaar album als There Never Is And Never Was A Masterplan uitbrengen in de laatste rechte lijn naar de kerstdagen is vragen om ondergesneeuwd te raken. Laat dit alsjeblieft niet gebeuren met het prachtige, verslavende solodebuut van Floris Francis Arthur. Wanneer de stortvloed aan obligate eindejaarslijsten, feelgood-acties en verplichte diners je in de komende kerstperiode wat te veel wordt, kan je je fijn even een halfuurtje verstoppen met dit plaatje op je oren. Zeker met een dampend kopje en een warm dekentje erbij is dat niet te versmaden!
Floris Francis Arthur viert het uitkomen van There Never Is And Never Was A Masterplan vandaag (15/12) met een releaseshow in café Giraf op de Gentse Vlasmarkt. Onder de ‘grotere’ shows op zijn speellijst vind je Trix (Antwerpen) op 25 januari en Trefpunt (Gent) op 21 februari.
Ontdek “Hold Me Now”, ons favoriete nummer van There Never Is And Never Was A Masterplan, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
