© CPU – Marvin Anthony
Soms breekt er een hart, soms blaft er een hond, soms krijgen we de kans om de geniale tingeltangelhersenpan van Erik De Jong live in werking te zien treden. Spinvis slaagt er ondertussen een dikke twintig jaar in om poëzie op simpele, maar geniale melodieën te zetten. Voor twee derde van zijn leven was hij een nobele onbekende die werkte bij de post, tot hij voelde dat hij op zijn veertigste een muzikaal ei moest leggen. Zijn debuutalbum knutselde hij helemaal alleen op zijn zolderkamer in elkaar met computers en andere abstracte voorwerpen, liet hij vervolgens horen aan zijn collega’s bij de post en maakte dan de meer dan correcte beslissing om het uit te brengen. Gevolg: nummers als “Bagagedrager” en “Voor Ik Vergeet” die niet meer uit ons muzikaal geheugen zijn te wissen.
Als je trouwens die laatste, net als hits “Ik Wil Alleen Maar Zwemmen” en “Stefan en Lisette”, achterwege kan laten en nog steeds een fantastische set kan samenstellen, dan weet je dat je twintig jaar goed werk hebt geleverd. Spinvis kroop met zestien mensen op het podium in Brugge gisterenavond, waarvan zes muzikaal aangelegd en van vlees en bloed en tien van plastiek in de gedaante van een paspop. ‘Wij zijn een menigte’, ving de Jong op zijn eigen poëtische wijze de avond aan. Met zijn zwart pak en rode hemd leek hij eerder op een maffiabaas dan een zanger met gitaar, tot de eerste noten van “Dagen Van Gras, Dagen Van Stro” weerklonken.
© CPU – Marvin Anthony
Visueel zag het er allemaal prima uit: de paspoppen vingen af en toe de beelden op die op het witte doek achter de band werden geschenen. Zo zagen we de zee passeren tijdens “Oostende” terwijl een heerlijk uitgesponnen outro onze oren plezierde. De nummers passeerden aan sneltempo de revue terwijl de teksten letter na letter binnenkwamen. Erik de Jong weet woorden te kneden tot zinnen die geniaal en vaak onbeschrijflijk mooi zijn. Wanneer hij beweert dat hij geen goede adviesgever is, had hij net een meer dan geslaagde stripped down versie van “Kom Terug” gespeeld – bestaat er beter levensadvies dan dat refrein? – om vervolgens het wonderbaarlijk mooie “Soms breekt er een hart, soms blaft er een hond” in te zetten. Niet alles geloven wat hij zegt dus.
Tijdens “Picasso” en “Lente ‘22” begint het publiek losser te bewegen en ook “Paradijs” wordt erg dansbaar gespeeld. Die laatste wordt laagje per laagje opgebouwd om vervolgens met James Bond-achtige belichting – de cirkel wordt bij Spinvis alleen een rechthoek – de volledige band allemaal op de voorgrond te zetten. Tijdens opzwepende nummers als deze tintelen de ogen van Erik de Jong en haalt hij er overduidelijk plezier uit ze te spelen. De grote verrassing van de avond was “Oogstlied”, het voorlaatste nummer van zijn laatste plaat Be-Pop-A-Lula, dat een Afrikaanse toets leek te krijgen en met trompetten een epische versie werd.
“Bagagedrager” en “Smalfilm” zijn dan weer de nummers die iedereen kent die een ticketje kocht: die eerste verdiende al middenin het nummer een applaus, besliste de Cactus Club. “Smalfilm” werd op een bijna onherkenbare manier gespeeld met grotendeels andere instrumenten dan op de plaat waardoor het publiek nog een laatste keer in het rond kon stuiteren. Wanneer Erik de Jong een laatste keer het podium opkroop, vertelde hij het publiek dat welke toekomst je voor jezelf ook verzint, de werkelijkheid altijd anders zal zijn, en vaak zelfs mooier. De handen gingen voor een zoveelste keer op elkaar voor Eriks tingeltangelhersenpan. Spinvis kan niet beschreven worden met enkel en alleen het woord kleinkunst. Het is groter dan dat. Bestaande en onbestaande woorden in bestaande en onbestaande, maar vooral sublieme betekenissen gieten is een kunst en talent dat alleen maar als bewonderingswaardig aanzien kan worden. Leve Spinvis, groter dan grootse kleinkunst.
Facebook / Instagram / Website
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Dagen Van Gras, Dagen Van Stro
Tingeltangelhersenpan
Oostende
Portugal
De Zevende Nacht
Picasso
Paradijs
Lente ’22
Kom Terug
Soms Breekt Er Een Hart, Soms Blaft Er Een Hond
Aan De Oevers Van De Tijd
Stuntman
Bagagedrager
Limonadeglazen Wodka
Oogstlied
Overvecht
Smalfilm
Tot Ziens, Justine Keller
