De stad die nooit slaapt heeft doorheen de jaren al heel wat vernieuwende artiesten afgeleverd. De geluiden van de New Yorkse grootstad vormen een broeihaard voor talloze genres en stromingen. Bij The Lemon Twigs hebben we echter eerder het gevoel dat het duo zijn inspiratie haalde aan de andere kant van de oceaan, in de Britse suburbs ten tijde van de jaren zestig en zeventig. Everything Harmony klinkt, hoe kan het ook anders, harmonieus. De dromerige samenzang wordt geserveerd op luchtige melodietjes die zo de soundtrack zouden kunnen vormen bij Richard Gere die bezwijkt voor Julia Roberts in een matige romcom. Tegelijkertijd klinkt het evenwel vooral als een album dat we al tig keer hebben gehoord.
De vijfde langspeler van de D’Addario broers wegzetten als compleet ongeïnspireerd zou een aggravatie zijn. Het duo weet wel degelijk een bepaalde gelaagdheid in hun songteksten te steken waarbij de buik van het album met “Every Day is The Worst Day of My Life” en “What Happens to A Heart” toch nog wat gewicht krijgt te midden van alle zweverigheid. Ook is het een kunst om muzikaal gezien een album zo homogeen te krijgen dat bepaalde nummers niet van elkaar te onderscheiden zijn. Of dat een compliment mag wezen, laten we in het midden.
Laat het zeker geen cynische bemerking zijn. De D’Addario’s namen de plaat niet alleen onder hun tweetjes op, maar wisten het ook op zichzelf te producen. Hoewel we doorheen hun laatste worp regelmatig het gevoel krijgen dat we teruggekatapulteerd worden naar een halve eeuw geleden, is het wel degelijk een prestatie om dit gevoel ook proper te laten klinken en over te brengen. Hierin slagen ze dan ook wonderwel van de, door Simon and Garfunkel geïnspireerde, opener tot de, door datzelfde duo geïnspireerde, afsluiter “New To Me”.
Een replica is vaak onopvallend tegenover het origineel en ook bij Everything Harmony is dat niet anders. Terwijl er met bijvoorbeeld de harmonieuze samenzang die dit album aan elkaar galmt en de schuifelende, orchestrale compositie tijdens “Born To Be Lonely” enkele ingrediënten aanwezig zijn om zich te onderscheiden, lossen deze elementen zich naadloos op in een geheel dat vooral bedoeld lijkt om een koffiebar van wat deuntjes te voorzien.
The Lemon Twigs staken ons met Everything Harmony in een teletijdmachine naar een periode waarin hun zo herkenbare sound welig tierde. Hoewel er vrij weinig op te merken valt aan het album, hoefde het niet om diezelfde sound blindweg terug mee te nemen naar 2023. Waar Big Star, The Zombies en The Carpenters destijds een boom plantten, is Everything Harmony slechts een twijgje.
Facebook / Instagram / Twitter
https://open.spotify.com/album/5X0MAnUVN7eEZyO1LjprIk?si=Zps0tyl6SaqYM5P3bLfzOA
Ontdek “Every Day is The Worst Day of My Life”, ons favoriete nummer van Everything Harmony, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
Een paar luisterbeurten later, vind je dit nog altijd een twijgje, Simon? Ik vind dit persoonlijk een steengoed album met enkele uitschieters (zoals What Happens To a Heart).