Een wervelwind die evolueert tot een stuiterende orkaan, bij het luisteren naar Maruja doorkruisen we heel wat weerverschijnselen. Het kwartet uit Manchester heeft met hun innovatieve en turbulente mix van postpunk en jazz een markant spoor achtergelaten waar heel wat volgelingen ondertussen de kruimels van oprapen. Een van die kruimels was in maart nog de ep Knockarea, waar de band hun registers op kolossale wijze opentrokken. Amper anderhalve maand later is Maruja opnieuw in een vrijgevige bui en zo krijgen we met “Zeitgeist” alweer iets nieuws.

“Zeitgeist” valt onmogelijk te klasseren als b-kantje van Knockarea, al blijft Maruja het wel in een gelijkaardige richting zoeken. De donkere wolk hangt muzikaal boven ons hoofd en wordt al gauw een natte plensbui waar hoekige riffs en pijlsnelle drums ons naar adem doen snakken. De zang van Harry Wilkinson is gehaast en doch zeer markant. Voor het extra meeslepende gehalte zorgt de saxofoon, die als een bliksem voor een donderende sfeer zorgt. We vinden op deze nieuwe Maruja zelfs hiphopinvloeden terug. “Zeitgeist” is korter dan we van de groep gewoon zijn, maar desondanks even bezwerend en meeslepend.

Facebook / Instagram / Twitter / Bandcamp