© CPU – Nathan Dobbelaere
Amber Broos gaat steeds meer over de lippen en dat is meer dan terecht. De twintigjarige Leuvense ademt muziek en haar dj-carrière zit in een gigantische lift, met onder andere een radioshow op Studio Brussel, een contract bij Tomorrowland en natuurlijk shows over heel de wereld. Daarom stapten ook wij in die lift, hetzij dit keer richting skigebied Alpe D’Huez, om het met haar te hebben over haar dj-sets en carrière. Aan de vooravond van haar eerste show op de Tomorrowland Main Stage van Tomorrowland Winter hadden we het over haar dromen, leuke momenten en natuurlijk de toekomstplannen.
Je staat hier nu op Tomorrowland Winter, je speelde enkele weken terug op de snowcase van Studio Brussel. Je bent precies wel een fan van skiën?
Ja, ik ski zelf echt heel graag. Ondertussen is dit mijn derde skivakantie, dus het is een hele drukke winter geweest. Ik zeg daar ook altijd ‘ja’ op, omdat het plezant is om te doen en je dan ook nog eens de skilatten kan bovenhalen. Ook is het tof dat je altijd dj’s tegenkomt die je kent, waardoor de sfeer ook heel plezant is.
Wat is voor jou het verschil tussen op skivakanties draaien en in de zomer of in clubs?
Ik vind hier bijvoorbeeld bij Tomorrowland Winter, dat je dat heel erg voelt. Tomorrowland is sowieso een heel grote familie, maar nu je hier in een klein ski-dorpje zit, kom je elkaar wel regelmatig tegen en vind ik dat die band en die sfeer nog hechter is. Want daarnet zat ik bij een dj-set van Axel Haube en daar zijn verschillende mensen naar mij gekomen om een babbeltje te maken, een foto te nemen en even te linken. Dat is eigenlijk wel superfijn, want je komt toch wel zo veel meer in contact met je publiek. Dus ik denk dat daar vooral het verschil ligt, dat er gewoon veel minder mensen mee zijn, maar dat de sfeer wel ook echt even top kan zijn. Ik vind dat zelf ook niet erg dat mensen mij dat komen vragen, ik vind het net fijn dat ze er even hard van genoten als ik.
Is er voor jou een verschil tussen het spelen op grotere events zoals deze Tomorrowland en dan kleinere clubs?
Ik vind dat twee verschillende zaken. Draaien op bijvoorbeeld Tomorrowland en op festivals is echt ongelofelijk, dat is heel speciaal. Die organisatie dat daarachter zit, al die details, zeker bij Tomorrowland. Dat was ongelooflijk wauw-moment van de mensen die daar voor u staan, maar qua het verschil met clubs dan is dat iets intiemer is en ik vind dat persoonlijk wel heel fijn dat er mensen echt om mij heen staan en dat die mij bijna kunnen aanraken hier, dan voel ik mij ook wel heel erg verbonden met het publiek zelf. Maar ik denk dat je die moeilijk met elkaar kunt vergelijken. Ik doe eigenlijk alle twee heel graag, zal ik het zo zeggen.
Het is niet dat je zo uitkijkt naar een festivalzomer dan om eens wat anders te ervaren?
Goh, sowieso! Ik vind dat ze alle twee hun charme hebben. Nu vind ik het heel tof en dan daarna mag de kou van mij stoppen en dan mag het direct zomer worden. Maar ik vind ze alle twee eigenlijk heel fijn. Zolang dat de mensen eigenlijk een leuke tijd hebben, ben ik ook tevreden.
Je zegt dat mensen in een club dan rond jou staan. Gebeurt het dan soms niet dat ze iets te dicht komen of irritante zaken beginnen vragen?
Vroeger misschien sneller, maar nu is dat veel minder. Daar wordt ondertussen wel voor gezorgd dat ze bijvoorbeeld mijn console niet kunnen aanraken. Dat is wel een speciale vibe. Bijvoorbeeld bij Full Circle stonden er al heel veel mensen rondom mij. En dan heb ik een paar keer wat moeten opletten dat er geen drank op het materiaal werd gemorst. Eigenlijk zitten die mensen mee in die sfeer. Het is precies alsof je samen in zo’n heel aparte wereld zit. Ik vertel daar een verhaal en iedereen zit daar mee in te gaan. Dat is echt heel fijn.
© CPU – Nathan Dobbelaere
En in jouw dj-set probeer je ook iedere keer iets anders te spelen?
Mijn systeem is, want voor elke dj is dat natuurlijk anders, ik bereid me wel voor op wat ik denk dat er gaat komen, maar ik zorg er wel voor dat ik alles om kan gooien, moest ik zien dat het publiek daar niet in mee gaat. Meestal werk ik wel een beetje op voorhand aan de setting, bijvoorbeeld in een kleine club, van wat daar gaat werken. Dus dan probeer ik daar wel een klein beetje voor te breiden. Muziek zoeken, leuke editjes klaarzetten en van die zaken. Moest het publiek daar nu compleet anders op reageren, dan switch ik eigenlijk gewoon alles om en dan begin ik dat te spelen. Er is ruimte voor flexibiliteit.
Dat maakt dat je alles op usb-stick hebt staan.
Ik kan eigenlijk gewoon altijd wel alles een beetje omswitchen, moest het nodig zijn. Main Stage Tomorrowland is natuurlijk een ander verhaal omdat ik daar te veel stress voor heb en dan wil ik weten wat ik ga spelen. Maar normaal gesproken probeer ik wel in te spelen op mijn publiek.
Sommige sets zijn langer dan andere. Hoe probeer je dat in te calculeren dat je net lang of kort genoeg speelt?
Mijn timings vind ik zelf wel heel belangrijk. Ik heb mijn gsm ook altijd naast mij staan, dat ik weet hoe laat het juist is. Ik vind dat heel belangrijk om goed te kunnen opbouwen en dan wanneer mijn laatste nummers komen, dat dat dan een beetje cooling down is. Dus ik moet dan wel weten waar we ongeveer zitten, anders zou ik over mijn tijd gaan.
Het is wel tof dat je dat soort improvisatiemomenten er probeert in te steken. Je hebt natuurlijk wel de beperking van de stick.
Ik ken mijn muziek ook wel gewoon redelijk goed. Dus ik weet wel wat in wat past en wat ik waar heb gedraaid, want zelf probeer ik altijd heel event gerelateerd te denken. Maar ja, elke dj deelt zijn usb anders in: bijvoorbeeld per genre of chronologisch. Maar ik weet zelf goed waar alles staat, dus ik kan snel wel inpikken op wat te doen.
Stel dat je iedere dag zou draaien, of elk weekend bijvoorbeeld, probeer je dan altijd af te wisselen, om het spannend te houden?
Ik draai eigenlijk nooit honderd procent dezelfde een set. Ja, ik switch dan altijd. Ik weet wel combinaties van nummers bijvoorbeeld, of dat werkt goed op dat punt. Je onthoudt dat wel ook gewoon. En zo kan je eigenlijk altijd wat omswitchen. Ik denk dat ik geen één keer nu volledig dezelfde set heb gedraaid. Wel dezelfde nummers natuurlijk, maar zeker niet volledig hetzelfde. Ik probeer altijd gewoon wel eens een beetje op te switchen.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Word je soms van jezelf verrast door een bepaalde mix die je live maakt die uiteindelijk beter uitdraait dan verwacht?
Dat geeft wel een kick als je zo echt een toffe mix maakt en het publiek reageert daar goed op, dan denk ik van: ‘Ah, dat moet ik onthouden’. Nee, dat is wel fijn zo. Ja, dat is dan ‘on the spot’ en soms weet je dat nooit meer terug te vinden, maar dat kan wel.
Het viel op tijdens jouw shows dat je ook veel populaire nummers gebruikt zoals van Rosalía, Britney Spears, en daar een techno-achtige remix van maakt. Is dat dan iets dat je zelf mixt of is dat dan gebruik van andere dj’s?
Dat kunnen edits van andere dj’s zijn, maar soms heb ik een idee in mijn hoofd dat nog niet bestaat en dan moet ik het zelf maken natuurlijk. Zeker nu dat techno wel redelijk terug aan het boomen is, komen er heel veel leuke edits. Ik probeer die heel zorgvuldig te selecteren en te zien dat er een goed evenwicht is. Als er bijvoorbeeld meer techno-mind in het publiek is dan ga ik iets steviger gaan, misschien iets meer underground. Nu met een Tomorrowland-publiek dat graag een editje hoort, dan speel ik dat er graag eens tussen. Dus daarin probeer ik wel flexibel te zijn, het is niet enkel techno bij mij. Ik probeer mezelf wel echt de ruimte te geven om te kunnen inspelen.
En die edits, hoe zoek je die dan?
Soms kom ik die toevallig tegen en soms heb ik een idee in mijn hoofd en probeer ik dat echt wel te zoeken. Dan ben je wel heel lang bezig, volledig ‘down a rabbit hole’ aan het gaan. Maar als je dat dan vindt, dan is dat wel echt een pareltje. Bij momenten zie ik iets passeren op sociale media of op SoundCloud en zoek ik verder bij die artiest bijvoorbeeld. Blijkt dat die dan nog remixes maakten en zo eigenlijk heel jouw arsenaal uitbreiden. Iedere week probeer ik daar wel eens door te gaan en door alle artiesten heen te zoeken daar steek je wel wat tijd in.
Iedere week nieuwe nummers in de set dan?
Iedere keer als ik ergens anders ga draaien probeer ik wel wat nieuwe nummers in mijn mix te steken en op die manier krijg je vanuit jezelf ook nieuwe mixen, want dat kan nooit honderd procent hetzelfde zijn. Dat is iedere keer vers, maar natuurlijk heb je nummers die jou typeren als deejay. Bij mij zijn dat dan een paar retrotunes die ik heel graag draai, die paar edits zoals die Britney die ik heel graag speel. Die ga ik gewoon blijven draaien, want ik weet dat dat werkt natuurlijk. Maar ik probeer het wel altijd op te switchen. Ik ben voortdurend bezig met muziek, dat is niet normaal, dat stopt niet. En zeker nu met mijn show op Studio Brussel probeer ik ook wel echt heel goed up-to-date te zijn met alle releases die er zijn. Het is niet enkel het genre dat ik draai, maar het houd je wel op de hoogte van alle releases in de dj-scene en muziekwereld, wat ik persoonlijk heel fijn vind.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Je zei dus Britney. Ben je dan ook zelf ook fan van die popnummers dat je dan speelt?
Ik ga meestal wel proberen, als ik een nummer niet goed vind origineel, dan ga ik dat ook niet spelen als edit. Tenzij het natuurlijk een heel goede edit is. Dat Britney-nummer bijvoorbeeld, dat staat nu niet op mijn nummer één popnummers aller tijden. Het komt er nu ook niet heel veel in, het is gewoon ‘Hit me baby one more time’ en dan de drop.
Het is wel toegankelijker voor mensen die geen fan zijn van pure techno om een houvast te hebben.
Dat is grappig. Er kwam een groep mannen na de show naar mij en één daarvan zei tegen mij: ‘Ik luister eigenlijk geen techno, maar wat jij speelde vond ik nu wel goed’. En dan was er iemand anders die zei: ‘Ik ben echt een technofan, maar je hebt er niet te veel edits ingestopt dus ik vond het keigoed.’ Dus op die manier is iedereen blij en dat is wel fijn.
Je hebt in je carrière al drie eigen nummers uitgebracht. Zijn er dan eigenlijk plannen om zelf nog meer nummers uit te brengen? Want dat gaat wel vrij traag natuurlijk.
Ja, dat is zelfs volledig waar. Maar kwaliteit boven kwantiteit vind ik persoonlijk. Het heeft heel lang geduurd omdat het vorig jaar zo druk is geweest. En nu uiteindelijk is het klaar en ik heb die gisteren ook gespeeld. Normaal gezien komt die zelfs binnenkort uit. Ik ben wel heel blij, want ik heb er inderdaad lang aan gezeten. Maar het is zo druk geweest vorig jaar. En dan met Untz, en dan mijn eigen set, en dan ik zelf gaan draaien ook. En ik studeer eigenlijk nog halftijds. En ik vind als ik het dan doe, dan doe ik het echt wel liefst goed gewoon. En nu heb ik er tijd voor kunnen maken en afgekregen.
Maak je dat dan volledig alleen?
Ik maak de opzet thuis alleen door een sound die ik leuk vind uit te werken en daarna ga ik het afwerken en afmasteren in een grotere studio. Dat is ook nog weer een hele sectie apart. Dat is wel tof, want dan ben ik altijd samen met een ervaren producer waarvan ik kan bijleren. Want het wordt dan bijgeschaafd tot een afgewerkt product en dat is wel boeiend om te zien hoe ze dat doen. Ik heb zo’n heel specifieke visie over wat ik wil en dat is zo heel moeilijk om dat met iemand anders te bespreken.
Test je dat dan ook zo soms als je een stukje al hebt van jouw nummer?
Meestal zorg ik er wel eerst voor dat het een soort van volwaardig nummer is. Dan probeer ik dat wel te testen. Zoals gisteren toen ik mijn eigen nummer draaide, hoorde ik bij de twee drop dat er nog een betere mastering daar kon gebeuren. Dus dan ga ik dat dan bespreken. Dan hoor je dat wel, als het op grote boxen staat.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Je zei het daarnet al, druk leven. Je stond op Tomorrowland, Rock Werchter, Pukkelpop, al die zaken. En dat op vrij jonge leeftijd. Het was er plots allemaal in één keer. Hoe kwam dat?
Wel eigenlijk door corona zijn al die shows opgeschoven waardoor ik plots alles in één zomer kon doen. Dat was heel crazy en ik ben daar ook heel dankbaar voor dat ik die kansen kreeg.
Dus voor jou heeft corona eigenlijk een beetje jouw carrière vooruitgeholpen.
Ja, voor mij heeft corona geholpen in de zin dat ik echt mijn eigen sound heb gevonden. Daarvoor was het misschien nog een klein beetje meer zoeken. En toen ik uit corona kwam was het van, ja oké, dit is wat ik wil doen. Want dan heb ik heel veel livestreams kunnen doen. Toen kreeg ik eigenlijk de ruimte om zelf te kiezen zonder publiek om te zien wat ik wilde spelen. Daar is eigenlijk echt mijn ding gekomen van oké ik wil eigenlijk wel graag techno draaien, maar met mijn twist erin. Ik wil die retronummers houden en die edits daarin steken. En ‘I don’t care’ dat het niet in een hokje past, ik vind dat dat goed is. Ik heb dat dan zo zitten bijschaven tot ik zat waar ik me goed bij voelde. Dus voor mij is dat goed geweest, voor mijn sound.
En nu ook hier op de Mainstage van Tomorrowland Winter, deze zomer ook de grote Tomorrowland op de Mainstage. Had je dat ooit gedacht toen je begon als dj?
Nee, ik vind dat echt crazy. Ik heb dat net ook al gezegd. Ik kan het echt niet zo goed geloven. Ik denk dat het pas gaat hitten als ik daar sta en dan ça va, oké, ik ben er. Het is zo heel onwerkelijk. Vroeger, als je juist begon met draaien, dan vroegen ze jouw grote dromen. En voor mij was dat: ik wil heel graag bij Studio Brussel beginnen en ik wil keigraag draaien op Tomorrowland. Maar ik durfde het nog niet eens zeggen, want wie wil er nu niet op Tomorrowland draaien? Dat was natuurlijk een stiekeme droom. Dat ik dat nu mag doen; ik vind dat ongelofelijk. Het is echt crazy dat ze mij die kans geven. Ik ga echt proberen voluit te genieten, niet te veel te stressen.
En heb je dan ook ondertussen jouw droom al bijgesteld?
Ik zou heel graag zo blijven reizen, nu mijn bookings ook bij Tomorrowland internationaal zitten. Waar je nu opeens in Europa gaat spelen en in leuke landen. Dus nu hier in Frankrijk, maar ook in Ibiza en dan was ik in Zwitserland op een tijd, en in Spanje, in Barcelona. Dat is zo heel zot en ik vind het echt wel crazy dat ik dat nu mag doen. Ik vind dat heel fijn, want ik reis zelf ook wel heel graag, maar voor dat zo’n ander publiek en nieuwe mensen te leren kennen en nieuwe steden te zien, dat vind ik wel echt zot. Dus dat zou ik wel heel graag blijven doen. En voor de rest probeer ik er ook niet te hard door na te denken.
Heb je zo geen droombestemming waarvan je denkt: ‘in die stad of dat land zou ik ooit wel een keer een dj set doen’?
Ik zou eigenlijk graag naar Berlijn ook willen gaan. Maar ja, daar ben ik dan misschien net niet underground genoeg voor. Zo Zuid-Amerika of zo, ik weet niet. Ik vind dat heel moeilijk om dat uit te spreken, want ik denk altijd dat ik dat ga jinxen. Ik ben echt benieuwd voor wat er nog gaat komen. Ik ga het gewoon een beetje op mij af laten komen en er meer van genieten. Want ik ben iemand die misschien zo snel te veel gaat stressen daarover. Dus ik ga proberen het nu echt goed op te nemen en echt te zien dat ik van alles geniet.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Zelfs nu dat je al zoveel gedraaid hebt, blijf je toch nog altijd stressen eigenlijk?
Ja, toch altijd plaatsen waar je voor het eerst draait hebben altijd een mysterieus en opwindend gevoel. De gezonde stress. Dat is altijd wel een beetje spannend. Ik vind het nog altijd het leukste op deze aarde om te doen.
Je zegt dat je in Europa al verschillende steden speelde. Merk je ook een verschil tussen het publiek in andere steden?
Ik ben nu meer in Nederland beginnen draaien, in Zwitserland en Spanje. Ja, op zich ik vind die sfeer altijd goed zitten. Die club bijvoorbeeld in Zwitserland, dat was een heel techno-minded club, dat waren meer techno-minded people die daar stonden. Maar bijvoorbeeld als je dan naar Barcelona ging, dan was dat een reusachtige, megaclub. Met heel veel van die Spaanse, prachtige meisjes die daar stonden los te gaan. Dat is natuurlijk een compleet ander volk, maar iedereen amuseert zich daar gewoon heel hard dus ja, dan amuseer ik mij ook gewoon heel hard.
Vanaf wanneer weet je, als je bezig bent, dat de set wordt goed ontvangen?
Je voelt dat aan het publiek. Ik speel heel graag nummers met heel lange breaks. Dat is ook heel dramatisch in de opbouw en als ze dan beginnen ‘woo’ roepen of met de handen in de lucht. Als ze dan echt naar jou staan te kijken en dan kijk ik ook echt eens op, en dan ben ik zo ‘eeej’. Je voelt dat echt, dat ze dan mee zijn met wat je wilt zeggen. En als het dan dropt, en ze beginnen echt helemaal los te gaan, dan weet ik, oké, het zit goed, hier moet ik op verder.
Ik zag ook dat je bij al die nummers dat je zelf draait ook echt meedoet. Denk je dat je daar ook het publiek al meer bij betrekt, dat je jezelf amuseert terwijl je draait?
Ik vind mijn muziek zelf gewoon heel leuk. Ik doe het gewoon echt supergraag. Ik draai echt heel graag. Ik hoor graag de muziek die ik speel. Dat is allemaal muziek waar ik zelf ook graag op dans. Dus ik zou dat maar stom vinden als ik er zelf niet op dans. Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen stijl. Als er iets introvertere dj’s zijn, is dat ook nier erg. Dat hangt er ook vanaf welk genre je draait. Maar ikzelf ga gewoon graag heel hard op mijn muziek. Ik krijg er ook gewoon zelf heel erg een kick van. Ja, mensen komen wel altijd tegen mij zeggen van: ‘Amai, dat is superleuk dat je staat te lachen’. Zo: ‘u lacht, u lacht’, en dan denk ik, ja, maar ik ben heel blij wat ik mag doen en ik amuseer me gewoon. Ik denk dat als ik daar helemaal statisch zou staan, dat dat misschien ook heel ander gegeven zou zijn.
Je zegt dat je zelf ook graag danst. Zijn er bepaalde dj’s waar je zelf naar opkijkt?
Heel wat technodj’s van België zoals Amelie Lens. Joyhouser heb ik voor de eerste keer op de snowcase kunnen zien. Dus dat is superleuk om die mensen effectief te ontmoeten. Ze zijn ook altijd een groot voorbeeld voor mij geweest. Nu, onlangs, hebben we Patrick Mason in de studio gehad. Oh man, wat een fantastische man was dat. Echt, wat een e-ner-gie. Dus dat zijn wel echt mensen naar wie ik ook opkijk. Ik vind dat echt wel tof om te zien wat die doen.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Probeer je zelf ook via jouw radioprogramma nieuwe dj’s een kans te geven?
Ja, ik vind dat wel belangrijk, omdat je bij StuBru echt een impact kan hebben. Vorig jaar, toen UNTZ enkel op vrijdag werd uitgezonden, werkte ik op mijn eentje. Dit jaar wordt het programma op vrijdag en zaterdag uitgezonden en vorm ik een team met redacteur Valerie en Jeroen de Lodder, met wie ik afwisselend presenteer. Heel fijn! Van bij het begin kreeg ik immens veel promo’s doorgestuurd. Ik probeer daar maximaal naar te luisteren en zo leerde ik bijvoorbeeld de mannen van Re-Type kennen, die draaien heel melodic tech house, techno. Ik vond dat die echt keigoede dingen maakten. Ik ben hun nummers regelmatig beginnen te steken in mijn mixen voor Studio Brussel en heb ze uitgenodigd in een show. Ik zag dat ze deze zomer voor het eerst staan op Extrema Outdoor. Super dat ze nu bekender worden bij het grote publiek.
Nu bijvoorbeeld een nieuw duo, TWO/THREE heten die. Die zijn ook beginnen producen en nu gaan ze een nieuwe track uitbrengen op een Berlijns technolabel waar Amelie Lens en 999999999 ook hebben gereleased, dus dat is ook wel fijn, want die heb ik ook eigenlijk zitten draaien voordat groter zijn. En ik probeer die dan ook wel zelf in mijn eigen sets te steken, te filmen en dat door te sturen.
Enkel Belgische dan of ook internationaal?
Als ik het zie binnenkomen en ik vind het goed, dan probeer ik het zeker wel te supporten. Toen ik net begon met Untz was dat midden corona, dus het was heel rustig. En toen kon ik dat altijd mooi op mijn sociale media bijhouden. Nu is dat helaas niet meer het geval. Maar ze komen meestal altijd gewoon bij mij terecht, dus dan probeer ik het altijd wel goed te bekijken. Ik probeer alles te beluisteren wat binnenkomt, maar het is soms lastig. Als ik iets goed vind, steek ik het sowieso in mijn mixen. Soms vragen mensen ook om door te sturen als ik hun nummer speelde en soms vergeet ik dat wel. Als ze het dan ontdekken, zijn ze natuurlijk super enthousiast. Die wisselwerking is er dus zeker wel. Sinds een jaar is het echter veel moeilijker om alle berichtjes te beantwoorden.
We waren net ook een bezig over de remixes, maar zijn er bepaalde nummers waarbij je denkt: ‘Daar zou ik zelf echt supergraag een remix van willen maken’?
Ja, zowel van die Switch-classics van Studio Brussel. Als ik een remix draai, dan zijn het remixen van volledig popnummers waarvan ik zeg: ‘Oh, dat is gewoon echt heel goed die remix, dat is goed gedaan’. Ofwel vind ik dat het nummer zelf gewoon echt zo’n tijdloze song is, die gewoon een klein beetje wordt opgelift door iets zwaarder te zijn gemaakt. Dat is wel altijd zo’n beetje een zoektocht. Soms kom je zo echt op iets waarvan je zegt: ‘Ik heb dit al jaren niet meer gehoord’. Nu staat dat hier voor je neus. Ik vind het wel fijn als dat zowat classics zijn. Nu, in mijn Main Stage-set heb ik een remix van The Prodigy gestoken. Ik vind The Prodigy zelf fantastisch. Dat was zo goed gedaan. Ik dacht, die moet erin. Die steekt in de Main Stage-set.
Ben je dan ook zo zelf bezig met remixes te maken die je online zou kunnen zwieren?
Het is stom om te zeggen omdat ik wel met veel ideeën speel, maar ik heb er op dit moment geen tijd voor. Als je jezelf achter iets zet, dan moet dat gewoon kwalitatief gebeuren. Sowieso in de toekomst en tegen de zomer ga ik daar wel eens tijd voor maken en creatief omspringen met de ideeën die ik heb. Nu is het druk, dus tegen mei, juni kan ik daar misschien wel iets van tijd insteken. Ik studeer ook nog dus dat zal ook een periode van examens zijn, maar gelukkig heb ik er niet zoveel omdat ik halftijds studeer. Zolang ik dat gewoon zo kan blijven combineren, dan ga ik dat wel blijven doen. Want ik studeer wel graag en ik leer ook wel graag bij. Studeren is iets wat ik doe voor mezelf, want ik zou het fijn vinden een diploma te hebben. We zullen zien, je weet nooit wat de toekomst brengt. Ik wil ook mijn rijbewijs halen. Ik ben een week geleden voor mijn rijexamen gegaan en ik ben gebuisd, dus nu moet mijn papa mij nog overal brengen.
Jouw papa was ooit dj. Wanneer wist je dat je in zijn voetstappen zou treden?
Wel eigenlijk is hij nu terug begonnen als dj. Toen ik twaalf, dertien was, was hij gestopt met draaien om te beginnen met de dj-school ‘Begin to DJ’. Dat was bij ons gewoon in een kamertje met dj-gear en dat stond dat allemaal bij ons thuis. Dus ik raakte dan heel getriggerd om daarmee te beginnen, want ja, het staat daar. Ik zag dat het de passie van mijn vader was, dus dat was dan ook zo van: ‘ah ja, ik wil dat eigenlijk ook wel eens proberen, dat ziet er wel heel cool uit’. En ja, sindsdien niet meer teruggekeken en gewoon blijven gaan. Ik ben er ook echt mee opgevoed. Hij is altijd dj geweest. Volle platenbakken en de weekends dat papa daar ging spelen. En mama zelf is ook een heel grote muziekfan. Echt elektronische muziek. Ik heb ook altijd naar StuBru geluisterd, dat is echt zo aan mij meegegeven vanuit mijn opvoeding. Ik ken het gewoon niet anders. Een goede, muzikale achtergrond en er zelf mee gedaan wat ik wilde. Misschien als ze klassieke muziek hadden gedaan, dat ik nu in dat genre bezig was.
Deze zomer speelt Amber Broos op onder andere Tomorrowland en Ostend Beach Festival. Dit weekend speelt ze in VIERNULVIER voor 40 jaar Studio Brussel. Iedere vrijdag en zaterdag is ze ook te horen op UNTZ op Studio Brussel en op zondag op ONE WORLD RADIO (Tomorrowland).
