Tori Amos @ Koninklijk Circus (Cirque Royal): Koningin van het bal

Het merendeel van de optredens die uitgesteld werden als gevolg van de coronapandemie zijn inmiddels al ingehaald, maar toch zijn er nog enkele shows waar het publiek al langer dan normaal gezien naar uitkijkt. De show van Tori Amos in het Koninklijk Circus is daar eentje van en na een extra jaartje wachten is het eindelijk zo ver. Drummen voor hun plaatsje zullen de fanatieke fans alvast niet moeten doen, want het middenplein van de concertzaal wordt ook van stoelen voorzien, wat een volledig zittend en tevens ook uitverkocht concert oplevert.

Omstreeks half acht verschijnt SKAAR al op het podium en dat betekent helaas ook dat er nog maar amper volk in de zaal zit wanneer ze met “You” al meteen het haar op onze armen doet rechtstaan. Haar zang is technisch perfect en toch vol emotie, wat met de ondersteuning van melancholische pianomuziek een echte voltreffer blijkt. De handen van het weinige publiek dat er al is gaan al meteen op elkaar en dat zal zich doorheen haar optreden herhalen. De succesformule van het pianospel en zang dreigt even eentonig te worden, maar dan haalt SKAAR haar gitaar boven wat op zijn beurt weer voor wat meer verrassing zorgt. Het is jammer dat haar set na een klein half uurtje al voorbij is, want we hadden graag nog wat langer naar SKAARs geweldige stem geluisterd.

Wanneer de lichten even later wederom uitgaan weet iedereen natuurlijk wat er zit aan te komen en al snel wordt een eerste keer gegild. De tweekoppige begeleidingsband die Amos heeft meegebracht trapt “A Sorta Fairytale” op gang en niet veel later verschijnt de Amerikaanse singer-songwriter ten tonele, wat al meteen een eerste staande ovatie oplevert. De visuals trekken al snel de aandacht. Zo schijnt op iedere muzikant een spotlight en krijgen we een achtergrond vol sterren te zien. Wat ook onmiddellijk opvalt is dat Amos verrassend goed bij stem is, iets dat de laatste jaren niet altijd het geval was.

Natuurlijk zingt ze wel niet meer zoals pakweg dertig jaar geleden, waardoor de verandering die haar stem heeft doorgemaakt vooral duidelijk wordt bij de oudere nummers met stevige, vocale uithalen, zoals “Caught A Lite Sneeze”. Toch slaagt ze er zeer goed in om dat allemaal niet erg te doen opvallen. Haar magnifieke pianospel leidt ons namelijk al snel af van het feit dat haar stem minder dynamisch is dan in haar hoogdagen. Het helpt natuurlijk ook dat de zangeres voor bepaalde stukken wat effecten voor haar vocalen gebruikt. Het brengt ook een bepaald gevoel van innovatie met zich mee en dat kunnen we enorm op prijs stellen, al zullen er ongetwijfeld fans zijn die de hele hoge vocale uithalen gemist hebben. We moeten eerlijk bekennen dat we ze soms ook wel hadden willen horen, maar helaas is niemand opgewassen tegen de tand des tijds, zelfs Tori Amos niet.

Diezelfde tand des tijds is ook verantwoordelijk voor het verliezen van enorm veel goede artiesten, waaronder ook Kurt Cobain. Amos eert hem dan ook op dag dat hij negenentwintig jaar overleden is. Ze vertelt een kort verhaal over Cobain, waarna ze helemaal solo met “American Pie” als prelude “Smells Like Teen Spirit” speelt. Met de prelude lijkt ze te willen benadruken dat 5 april 1994 voor velen ’the day the music died’ was. Het levert een beklijvende en emotionele uitvoering op, waarbij Amos’ piano voor meerdere blikseminslagen zorgt. Het levert haar de tweede staande ovatie van de avond op en het gaf ons het zoveelste kippenvelmomentje van de avond.

De twee muzikanten die de pianiste met zich heeft meegebracht – een drummer en een bassist – zijn ook zeker niet van de minste. Tijdens een snedige versie van “Beauty of Speed” stuwen de drums het lied naar een nog hoger niveau. De muzikale bezetting zorgt er ook voor dat Amos wat extra ruimte krijgt om te improviseren en dat is natuurlijk altijd fijn bij een pianiste zoals zij. Het publiek stelt het ook duidelijk op prijs door geregeld een kort applausje te geven wanneer ze zo’n solo – die ze soms zelfs op twee piano’s tegelijk speelt – inzet. Vooraleer ze het podium verlaat voor de toegift krijgt ze wederom een staande ovatie en de fans op het middenplein blijven zelfs rechtstaan tot het einde van het concert.

Amos beloont haar fans ook met een toegift van het hoogste niveau. “Body and Soul” wordt voorzien van een interlude in de vorm van “Personal Jesus”, die hier en daar ook wordt meegezongen. “Cornflake Girl” krijgt de eer om het concert af te sluiten en dat is er eentje vol pianosolo’s en sterke uithalen in het refrein. Een beetje voor 22 uur neemt de pianiste haar laatste staande ovatie in ontvangst. Met vijftien nummers hebben we allesbehalve een uitgebreide setlist gekregen, maar dat heeft ook wel met de vaak langere speelduur van de nummers te maken. Het mocht zeker wat langer duren, maar je kan nu eenmaal niet alles willen in het leven. Tori Amos pakte het Koninklijk Circus in met haar piano’s en haar nog altijd kenmerkende stem, en dat is alles wat telt.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

A Sorta Fairytale
Ocean to Ocean
Caught a Lite Sneeze
Honey
Sugar
Lust
American Pie (Don McLean cover) / Smells Like Teen Spirit (Nirvana cover)
Curtain Call
Sweet Sangria
Addition of Light Divided
Wednesday
Beauty Of Speed

Body and Soul / Personal Jesus (Depeche Mode cover)
Cornflake Girl