Dat 2023 Skrillex’ jaar moest worden, werd al op 1 januari duidelijk. Op Sonny Moores socials verscheen onder het bijschrift ‘QFF/DGTC 23’ een mysterieuze teaser vol korte, onuitgebrachte muziekfragmentjes. Fans wisten meteen hoe laat het was: niet één, maar twee albums van hun favoriete producer zouden dit jaar het daglicht zien. Ze hebben er lang op moeten wachten, want het is van Recess uit 2014 – zijn album met Jack Ü even buiten beschouwing gelaten – geleden dat de Amerikaanse producer nog een plaat uitbracht. Meteen communiceerde hij ook dat het langverwachte “Rumble” met Fred again.. enkele dagen later te streamen zou zijn, en zo was de toon voor een jaar bomvol muziek gezet.
Muziekliefhebbers die de elektronische scene al wat langer volgen, weten dat Skrillex naast zijn carrière als zanger van hardcoreband From First To Last startte als dubstepproducer. Zo staat hij bij velen nog in het geheugen gegrift dankzij bijvoorbeeld “Bangarang”, maar sinds een kleine tien jaar verkent hij ook andere elektronische genres en werkt hij vaker samen met grote hiphopartiesten als Kendrick Lamar en Ty Dolla $ign. Voor zijn zoektocht naar het vuur verzamelde hij al die verschillende invloeden en gooide hij ze in de blender. Enkele dagen geleden gaf hij de wereld een idee van wat we konden verwachten met een liveset vanuit zijn kelder: het resultaat is een dansvloergerichte multimix van genres met een waslijst aan features, waarin Moore zijn veelzijdigheid als producer tentoonstelt.
Toch lijkt het opzet van Quest for Fire vooral het in de spotlight zetten van andere, onbekendere artiesten. Maar liefst 24 verschillende namen staan op het album, sommigen zelfs tweemaal: de Engelse MC Flowdan staat bijvoorbeeld niet alleen op instant clubhit “Rumble“, die aan het begin van het jaar met alle aandacht ging lopen door zijn vibrerende bas, maar ook op “Hydrate”. Dat begint met zwaar ge-autotunede vocals van BEAM, waarna Flowdan het overneemt en we instant een “Rumble”-gevoel krijgen. De donkere, wazige sfeer in het kwadraat die ons op de collab met Fred again.. overrompelde, voelen we hier iets minder. De kans is klein dat “Hydrate” een even groot succes wordt als zijn voorganger, maar een waardige aanvulling is het met de trage UK basslinesound en de indringende bassen zeker.
Die zware bassen horen we ook terugkomen op “Tears”, waar het de beurt is aan Joker en Sleepnet om hun kunnen tentoon te stellen. Dat doen ze in iets dat als een opgevoerd dreampopliedje klinkt. Het nummer gaat over iemand die zijn lief niet wilt kwijtspelen. De uitzonderlijke geluidjes in de drop, die klinken als twee keien die tegen elkaar botsen, en de rollende baslijn zorgen voor extra volume. In de opbouw naar de tweede climax lijkt er nog eens een oldschool dubstepdrop aan te komen, maar wat later blijkt dat Skrillex die toch definitief verbannen heeft van dit album.
Een samenwerking waar vele fans naar uitkeken, was die met Missy Elliott. Misschien is het omdat de verwachtingen te hoog waren, maar deze plaat is toch een beetje het lelijke eendje van het album. De Amerikaanse wil het feest starten: ze roept ‘Party people, put your hands up high’, maar daar zijn andere tracks op Quest for Fire toch veel geschikter voor. Ook “Inhale Exhale” beschikt over repetitieve, monotone lyrics; Aluna zou beter even de tijd nemen om te ademen en iets interessanters te zingen. De technobeat na de tweede climax zorgt even voor een oplevingsmoment, maar verder voelt dit nummer eerder als rechtenvrije muziek voor je YouTube-kanaal.
Skrillex omschreef 2022 als het moeilijkste jaar van zijn leven. Hij had geen doel en drive meer, maar door te werken aan zijn album vond hij terug vrede. Op albumafsluiter “Still Here (With The Ones That I Came With)” toont hij aan de buitenwereld dat hij nu meer dan ooit terug is met nieuwe muziek. De toevoeging tussen haakjes legt nog eens de nadruk op de bijdrage van alle (onbekendere) artiesten aan de kersverse langspeler, die mee het verhaal van Quest for Fire schreven. Dit is geen Skrillex-ablum, maar een Skrillex en co-album. Mede doordat de Amerikaanse producer Porter Robinson meewerkte aan deze track, was het een van de meest langverwachte Skrillex-nummers de laatste tijd. De verwachtingen inlossen doet “Still Here”, maar wel pas in de tweede helft. Daar merken we de touch van Robinson meteen door de introductie van de prachtige, euforische trancemelodie, die Skrillex’ eerste album van het jaar een mooi staartje geeft en het beste doet vermoeden voor de volgende serie aan tracks.
Met nog enkele sterke songs die al langer uit waren, is Quest for Fire absoluut de moeite waard om te luisteren. Denk daarbij aan “Supersonic (My Existence)“, de remix met de Nederlandse drum-‘n-basslegends Noisia van het gelijknamige nummer, en “XENA” met Palestijnse zangeres Nai Barghouti die haar roots vol overgave in de opzwepende track stopte. Niettemin vullen ook een paar mindere titels de tracklist, waardoor het wauw-effect van de hype die ontstond na de ‘QFF/DGTC 23’-tweet uitblijft. Toch zullen we ons, als we binnen een jaar nog eens terugdenken aan deze release, vooral de sterke nummers – die overheersen, voor de duidelijkheid – herinneren. En vooral: de artiesten die we door deze Skrillex-plaat leerden kennen.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Supersonic (My Existence)”, ons favoriete nummer van Quest for Fire, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify
