Sinds 2018 laat de Antwerpse band Rendier elk jaar rond deze periode een ep achter waar kerstmis de centrale gedachte is, om onze zielen te verwarmen tijdens deze kille en donkere periode. Vorige releases waren Overpijnzingen, Kerst is Voor de Kinderen en Afstandelijk Hartelijk. Rendier wordt bezield door een zestal kerstspookjes die te vinden zijn voor kleinkunst in een rustieke, maar hartige vorm. Dit jaar maken we kennis met Nachtdier. Hierop zijn vier ballades met doordachte composities en teksten te horen. Enkel boet de ep in op intuïtie en speelsheid doordat het met momenten te weloverwogen aanvoelt.
De grote winnaar op Nachtdier is het bitterzoete “Kerstdag 1980”, gezongen en zo ook doorleefd door de grootse Guido Belcanto. Het lied verhaalt de tragiek van Louis Neefs’ vroegtijdige overlijden. De schoonheid schuilt hier in jonge kerels die melancholisch terugblikken op een gebeurtenis die plaatsvindt nog voor hun geboorte. Hier treedt Belcanto op als getuige en mede-Kempenaar die het trieste verhaal vertelt aan de jonge wolven. Deze wisselwerking tussen de twee partijen maakt ons stil en mondharmonica in de tweede helft trekt de mondhoeken dan naar boven.
Hun blik staat niet enkel gericht naar het verleden. “Kerstbestand” maakt de verwijzing naar een onbenoemd oorlogsfront. Welk front dat is, kleur je zelf in, maar wij dachten aan een front dat dezer dagen best dichtbij onze eigen kerstboom ligt. Deze sombere gedachte haalt ons even uit het meeslepend gezang om de realiteit te laten inzinken, maar het lied pikt ons dan weer op. Dat is singer-songwriting van de bovenste plank. Ook de countrytoon spreekt tot de verbeelding. Kort na de helft voert de percussie een mars op, de toon van liefdadigheid wendt zich af en maakt ruimte voor de verderzetting van het geweld. Dat zijn boeiende associaties om te maken op een zogenaamd kerstalbum.
Ondanks de nog jonge leeftijden van de bandleden, voeren ze toch al enige artefacten van vergane tijd met zich mee met het gekraak van een diepe stem en het neerdwarrelen van stof op de gitaarsnaren. Hierdoor heeft band een authentieke klank. Zijn hun oude zielen hiervoor verantwoordelijk? Of hebben ze zich à la Tom Waits laten weken in een met single malt whisky gevuld cherry-vat?
De sobere observaties op dit album scheppen een liefaardige poëzie. Het klontje suiker bij de koffie, of het laatste lekje oude jenever na het dessert. Enkel verlangen we ook met momenten naar iets dat voorbij de soberheid gaat, naar een speelsere insteek die zo kan resulteren in een meer intuïtieve manier van luisteren. Het dichte productie-niveau resulteert ook in een soms hermetische gevoel die onze spitste oren sust. De elektrische gitaarsolo op het slotnummer “In de nacht” fungeert als een onverwachts element dat het nummer nieuwe wind in blaast. Deze had zelfs langer mogen uitspelen. Gelijkaardige momenten als dit hadden er in een veelvoud aanwezig mogen zijn.
Zij het nu eikenhouten kasten of stoffige wijnglazen, in al die vezels schuilen verhalen. Dat is ook het geval bij de vinyl-vezels van Rendiers recentste ep-release Nachtdier. De band brengt vier gewichtige songs met een compositorische gelaagdheid en doorleefde tekst. Deze zijn even opmerkelijk als de geur van je lokale kerstboomverbranding.
Op 28/12 speelt Rendier in het café Moeskop te Antwerpen. Tegen dan is de drankkast toch al geleegd door dat ene familielid. Zo kan je beter die oude jenever onder het volk gaan consumeren.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
