De West-Vlaamse singer-songwriter Steven Bossuyt draait al wel even mee in de muziekwereld; in het begin van dit millennium vormde hij samen met GOOSE-bassist Tom Coghe en drummer David Demeyere het indiebandje Cream & Spices, nadien koos hij voor een solocarrière onder de alias Sherman. De eerste singles “On Your Side” en “Days Go By” groeiden meer dan tien jaar geleden uit tot alternatieve hits, en ook het debuutalbum Rise kreeg positieve reviews over zich heen wanneer het in 2013 op de wereld werd losgelaten. Er volgden nadien nog enkele losse singles en eps, maar op een volwaardige nieuwe langspeler bleef het wachten. Tot vandaag, want nu ligt met Perseverance of the Foolhardy eindelijk een tweede album in de winkelrekken.
De nieuwe langspeler van Sherman klinkt toch wel wat anders dan voorgaand werk. Dat komt voornamelijk door de bijzonder kale productie, Bossuyt nam namelijk alle nummers met eenvoudige apparatuur op in z’n eigen thuisstudio. Op de meeste liedjes hoor je dan ook enkel zijn stem die wordt ondersteund met akoestische gitaar. Dit is een van de gevolgen van de lockdowns van de afgelopen jaren: eindelijk had de singer-songwriter de tijd om zich af te zonderen om aan een nieuw album te werken. Op een handvol songs zorgt David Demeyere voor versterking op de drum, en slechts heel af en toe gooit Tom Coghe strijkers en toetsen in de mix. Het merendeel van de songs blijft echter sober en ingetogen, zonder enige muzikale bombast.
Ondanks die sobere aankleding slaagt Sherman er in om de aandacht tien liedjes lang vast te houden. Het beste voorbeeld vinden we misschien al helemaal vooraan op de plaat, in de vooruitgestuurde single “Wasteland”; een weemoedige songtekst wordt ondersteund door een eenvoudige gitaarriedel en subtiele strijkers. Het zijn beperkte middelen, maar Bossuyt slaagt er toch maar mooi in om er een van z’n betere nummers mee te brengen. Hij blijft nadien niet bij de pakken zitten, want met “These Are The Days” klinkt het vervolgens heel wat opgewekter. Met catchy backings en een aanstekelijk ritme kiest Sherman hier volop voor meezingbare pop, al gaat er onder de oppervlakte een melancholische tekst schuil.
Er is wel meer moois terug te vinden op Perseverance of the Foolhardy. Zo is “The Longest Time” een grootse powerballad die herinneringen oproept aan klassiekers van Snow Patrol, compleet met weids refrein en galmende gitaarpartij. “You Were In For More” en “When Night Falls” zijn dan weer kleine akoestische pareltjes die je overtuigen met hun aanstekelijke eenvoud. De mooiste song “See The Dawn” vind je echter helemaal op het einde; op de melodie van een bloedmooie gitaartokkel zingt Bossuyt over doorbijten in moeilijke tijden. Zachte achtergrondzang en beklijvende violen zorgen voor extra kippenvel.
Op het tweede album van Sherman horen we uiteindelijk geen enkel slecht nummer, Sherman is slim genoeg om elke song te voorzien van minstens één aanstekelijke hook waardoor altijd wel iets blijft hangen, gaande van een gammele gitaarsolo in “You Were In For More” tot hypnotiserende toetsen in “Rainbow”. De liedjes zijn qua opbouw en aankleding verankerd in de klassieke singer-songwritersstijl en blinken dus niet meteen uit in originaliteit. Verwacht dus geen revolutionaire vernieuwingen, maar nummers volgens de regels van de kunst.
De thema’s die Bossuyt op z’n nieuwe langspeler aansnijdt zullen voor de meeste mensen herkenbaar in de oren klinken, maar de plaat is toch vooral een introvert geheel waarop hij reflecteert op z’n eigen leven. In het mooie “Pages” gaat het bijvoorbeeld over z’n eigen onzekerheid en twijfelt hij er aan om nog verder te timmeren aan z’n muzikale carrière. Misschien is het eens tijd om de bladzijde om te slaan en iets nieuws uit te proberen? Met de albumtitel beantwoordt Bossuyt het dilemma zelf: nog even roekeloos doorbijten en zien wat het resultaat brengt. Die mentaliteit levert hem geen windeieren, want Perseverance of the Foolhardy is een geslaagd verhaal dat het verdient om beluisterd te worden.
Met Perseverance of the Foolhardy laat Steven Bossuyt onder alias Sherman eindelijk een tweede album op de wereld los. De tien nummers zijn ontdaan van alle franjes en opsmuk, met een sober en kaal geheel als resultaat. Toch straalt de plaat door de sterke melodieën en Bossuyts aangename stem een zekere warmte uit. De nieuwe Sherman is zo een ideale muziekcollectie om de grauwe herstdagen wat extra gloed te geven. En nu maar hopen dat we niet nog eens meer dan tien jaar moeten wachten op een nieuwe langspeler.
Op 8 en 16 december stelt Sherman de nieuwe plaat voor in respectievelijk de Gentse Charlatan en Den Trap in Kortrijk. Op 17 november spelen ze het voorprogramma van Soul Asylum in het Depot, op 6 januari verzorgen ze dan weer het voorprogramma van Daan op Zebrawoods. Dat laatste is wel al uitverkocht, dus het is nog even wachten op nieuwe tourdata van Sherman.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify!
