Als je ons vraagt welk album van deze week zeker een luisterbeurt waard is, dan hoeven wij daar geen seconde over te na te denken: Train of Thought van Mother Sun. De Canadese band heeft een van de leukste albums gemaakt die we de afgelopen maanden voorbij hebben horen komen. Het lijkt alsof ze er zelf totaal geen moeite mee hebben om van de ene muziekstijl naar de andere over te gaan, en dat zelfs binnen elk nummer. Alsof we een ritje in een achtbaan maken, zo neemt elke single op de plaat weer een onverwachtse wending. De ene keer maken we een looping, de andere keer nemen we plots een afslag waar we niet op hadden gerekend. Toch hebben we na afloop maar één wens: nog een keer!
De jaren zestig en zeventig zitten in de sound van dit album verankerd. Verder struinen ze onder andere door de psychedelische rock, garagerock, prog, pop en jazzmuziek. En wat we er ook al aan horen is dat veel nummers een live-energie uitstralen, waardoor we verwachten dat deze het tijdens een concert zeer goed zullen doen. Het knappe vinden wij dat de muziek bij tijd en wijle best complex is, maar toch gemakkelijk wegluistert.
Het titelnummer van het album zet ons al meteen op het verkeerde been. Een beetje bossanova, maar al vrij snel voelt het jazzy aan en op het eind maakt een stel blazers het af. Zoals deze single een beetje laveert tussen allerlei stijlen, gaat het op de andere nummers vervolgens verder. Het lijkt met zo’n achteloos gemak gedaan dat wij daar geen enkel probleem mee hebben. De meeste liedjes zijn geschreven door bandleider Jared Dorethy in de lunchpauzes van zijn werk in een broodjeszaak, samen met toetsenist Alex Ward aan de piano. Het is ook Ward die op “Mr. Help You” halverwege een orgelsolo speelt dat zo uit een nummer van The Doors had kunnen komen.
“Orange Colossus” begint grillig maar wordt langzaam overgenomen door honingzoete violen om weer terug te keren naar de garagerock van het begin van het nummer. Of zoals ze het zelf omschrijven: ‘King Gizzard & Lizard Wizard na het drinken van een liter limonade’. Ook op “Cycling” spelen violen een grote rol en stuwen ze het lied op naar Tame Impala-achtige hoogte. Een beetje bombast wordt daarbij niet geschuwd, maar het blijft binnen de perken.
Onder leiding van producer Felix Fung sloot de band zich vijf dagen op in de studio, toch klinkt het album niet als een haastklus. “For Sale” is een nummer waar het gaspedaal behoorlijk wordt in getrapt. Net als op “Smoke City” zien we dat niet echt aankomen en worden we er als het ware in meegezogen. Plots zitten we in King Crimson-achtige progrock. Maar net als in de achtbaan hebben we geen tijd om ons daar bewust van te zijn.
Train of Thought is een album dat rijk is aan verschillende invloeden en vele muziekstijlen en herbergt soms wat complexiteit. Toch blijft het aangenaam om te beluisteren en we moeten eerlijk zijn, waar vinden we tegenwoordig nog goede combinaties van verscheidene genres? Bij Mother Sun dus, zo blijkt. We zijn dan ook blij met die repeat-knop, want we zullen die vaak kunnen gebruiken bij Train of Thought.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
