De Amerikaan John Cudlip begon enkele jaren geleden bij wijze van toevalligheid muziek uit te brengen na enkele jamsessies met vrienden Soko, Zachary Cole Smith (DIIV) en Jackson Phillips (Day Wave). De muziek die daaruit voortkwam, vormde een eerste ep: Pink Cloud, dat in 2018 uitkwam onder het alter ego Launder. Het klinkt als indierock; soms ook dromerig, vaak met een vleugje weemoed en meestal opgesmukt met een flinke snuif gitaren. In zijn nieuwe (en eerste) langspeler grijpt Cudlip terug naar dit succesrecept.
In 2020 werd Launders tour om alom gekende reden gepauzeerd. Cudlip stortte zich dan maar op het schrijven van nieuwe nummers. Die afleiding was broodnodig; het werken aan een nieuw album hield hem weg van zijn destructieve verslavingen. Het resultaat van enkele maanden speeltijd in de studio bundelde hij in Happening.
Cudlip laat in dit nieuwe werk verschillende kanten van zichzelf zien, vooral op zanggebied dan. Meestal houdt hij het bij zijn zangstem, zoals we die voorheen reeds konden horen. In “Beggar” klinkt hij mysterieuzer en bitsiger en in “Rust” zingt hij dan weer met kopstem. Om het even over die laatste te hebben, “Rust” opent plezierig en vol belofte, maar eindigt in een te lang uitgesponnen gitaarrif die nét iets te weinig om het lijf heeft om hem vervolgens meer dan vijf minuten lang door de strot van de luisteraar te rammen. Dat is jammer genoeg ook de rode draad van dit album: veelbelovend aan het begin, tegen het vervelende aan op het einde. Zowel binnen eenzelfde nummer, als overkoepelend over de nummers heen, weet Launder te weinig te verrassen en wordt met het voorspelbare geflirt.
Het is anderzijds oneerbiedig en onjuist te zeggen dat alles wat John Cudlip uit zijn mouw schudt, grijs en fantasieloos is. Zo is er het bitterzoete “On a Wire” bijvoorbeeld. Een van de rustigere en meer oprechte nummers. In het nummer zingt hij over hoe hij als ervaringsdeskundige experimenteert met drugs en hoe die haat-liefde verhouding zijn hele wereld bijgevolg aan een dun draadje doet bengelen. Er is eveneens “Withdraw” dat een fraaie basslijn (net als andere nummers in dit album) niet schuwt. Al moet gezegd worden dat het ons muzikaal wel erg doet denken aan het fantastische “Comforting Sounds” van Mew. Over de rest van de nummers kunnen we stellen dat we graag hadden dat ze wat meer zoals het creatievere “Chipper” waren: frivool, kort en krachtig.
Op vlak van producen kan er Launder weinig afgerekend worden. Instrumenten en stemmen klinken haarfijn op elkaar afgestemd. De gitaren komen er net zo uit als John Cudlip het bedoeld zou hebben en ook het artwork van de plaat past volledig bij de sound van de dertien nummers.
Om samen te vatten is Happening eigenlijk een beetje zoals de braadworst met zuurkool die je op de kermis koopt. Het smaakt wel lekker op het moment zelf, maar een tweede portie hoeft niet. Moest je het hotdogkraam overigens niet passeren, zou je er niet specifiek naar op zoek gaan en enkele dagen later ben je die snelle hap alweer volledig vergeten.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
