dodie @ Ancienne Belgique (AB Box): Een ode aan voelen

De Britse singer-songwriter dodie omschrijven als een YouTube-sensatie is wat kort door de bocht. Ja, ze begon haar muzikale carrière door covers en eigen materiaal op het platform te plaatsen, wat haar een trouwe schare fans opleverde en ons een inkijk gaf in haar soms turbulente persoonlijke leven. Maar vandaag is de 27-jarige Dodie Clark meer dan dat. De afgelopen jaren timmerde ze gestaag aan een eigen repertoire, ontpopte ze zich tot singer-songwriter en bracht ze na drie ep’s uiteindelijk haar eerste studioalbum Build a Problem in 2021 uit. Gisterenavond was het tijd om samen met die trouwe fans in dat album vol gevoelige en eerlijke nummers te duiken.

Dat dodie’s concert in de AB samenviel met de Internationale Dag tegen de Homofobie en Transfobie, was een mooi toeval. Pridevlaggen sierden de gevel van de Brusselse muziektempel en ook voor het podium verzamelden zich vlaggen, regenboogwaaiers en bloemenkransen. Dodie spreekt een overwegend jong, vrouwelijk en queer publiek aan en dat was er dan ook aan te zien. Dat publiek werd eerst opgewarmd door het jonge poptalent Sody, met een mix van nummers over hartzeer, mentale gezondheid, verliefdheid en vriendschap – dezelfde thema’s die we bij dodie ook zien. Sody had duidelijk enkele fans in de zaal, te horen aan het gejuich dat weerklonk bij enkele intro’s. Die fans beloonde ze op het einde, na wat ontwapenend geklungel met de microfoon, met een nieuw, onuitgebracht nummer.

Na het voorprogramma deed een lange, instrumentale intro de spanning opbouwen en verscheen dodie huppelend op het podium. Ze verkondigde dat de avond een ‘ode to feeling’ zou worden en dat was het ook: een rollercoaster van nummers over je eigen identiteit vinden, het leven van een introvert, over liefde en vriendschap en alles daartussen, over queer zijn en over kwaad zijn. Met “Cool Girl” en “Special Girl” kreeg dodie de zaal lichtjes aan het dansen, maar daarna was het vooral tijd voor introspectie met nummers als “Guiltless”, “Human”, “Sick of Losing Soulmates” en een sad girl-mashup van nummers waarmee ze jaren geleden op YouTube begon. “When” klonk in onze twintigersoren nog steeds zo hartbrekend als vijf jaar geleden en met “Before the Line” bracht dodie een muzikale woede-uitbarsting over het onverbiddelijk doorgaan van de tijd.

Het volgende luik van het concert focuste zich dan weer op dat andere aspect dat dodie’s repertoire kleurt. De vraag over wie zich identificeert als queer werd onthaald op luid gejuich, pridevlaggen vlogen de lucht in en regenboogspots kleurden het podium tijdens de luid meegezongen nummers “Rainbow” en “She”. Een kippenvelmoment. Als laatste was het tijd om onze emoties weg te dansen met “In the Middle”, het meest aanstekelijke nummer over een triootje dat we ons zelf kunnen verbeelden. De ontlading in de zaal was voelbaar: even geen zware onderwerpen, maar gewoon dansen. Ten slotte kwam dodie nog een laatste keer alleen het podium op voor een ukeleleversie van “Would You Be So Kind”, een oud nummer, maar toch wel een favoriet van de fans.

Het was afwachten hoe de zachte nummers van dodie en haar neuriënde fluisterstem het ervan zouden afbrengen op een podium, maar geflankeerd door indrukwekkende drums, diepe baslijnen en breekbare viool- en celloklanken kwamen ze volledig tot hun recht. De lage en volle stem van Orla Gartland – die trouwens ook solo furore maakt – complimenteerde de dunne, fijne stem van dodie en bracht die tot een nieuwe hoogte. Nummers als “Cool Girl” en “Hate Myself” klonken daardoor veel voller dan hun studioversie en kregen ons zeker aan het dansen. Tegelijkertijd wist dodie ook de gevoelige snaar te raken wanneer ze vooraan aan haar piano ging zitten of in het licht van één enkele spotlight met haar ukelele stond. Zo is het voor haar begonnen en het is fijn dat ze zichzelf daar niet in verloren is.

Vanaf de eerste noot was het duidelijk wat voor publiek dodie voor zich had staan. Er werd gejuicht bij herkenbare gevoelens, lichtjes van gsm’s gingen meermaals spontaan de lucht in, bijna elk nummer werd meegezongen en hartjes vlogen in het rond. Dodie speelde voor een publiek dat zonder schaamte zichzelf kon zijn en dat misschien wel aan haar muziek heeft te danken. Dodie zelf sprong als een kind in een speeltuin met haar witte rok en paardenstaartjes over het podium, dolde met de gitaristen, trakteerde ons zowaar op een hobo-solo tijdens “Special Girl” en sprong midden in het concert even het publiek in om een ukelele te signeren. Kortom: ze was net zo ontwapenend als de mensen aan de andere kant van het podium.

Wat dodie ons beloofde, klopte ook: de avond werd een echte ode aan het hele spectrum van menselijke gevoelens. We zijn benieuwd wat de weerslag van dit avontuur zal zijn en welke muziek dat zal opleveren. Want één ding is zeker: hoewel dodie haar YouTube-fase is ontgroeid, is ze nog niet klaar met het vertellen en verhalen over haar rijke innerlijke wereld.

Facebook / Instagram / Website

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Air So Sweet
Cool Girl
I Kissed Someone (It Wasn’t You)
Guiltless
Human
Special Girl
Sad Song Mashup
Sick of Losing Soulmates
?
Four Tequilas Down
.
Sorry
When
Before the Line
Rainbow
She
If I’m Being Honest
Boys Like You
Monster
In the Middle
Hate Myself
Would You Be So Kind?