Wat vinden we het toch fijn om een nieuwe golf talent te zien, die een oude kunstvorm omarmt. Steeds meer jonge producers baseren hun muziek op samples van klassiekers uit genres zoals drum-‘n-bass, jungle en UK garage. Het beroemdste voorbeeld is zonder twijfel PinkPantheress, die hier het verste in ging met “Pain”, een regelrechte herwerking van Sweet Female Attitude’s “Flowers”. Als de eerder vermelde muzikanten je al aanspreken, blijf dan zeker even bij ons voor een nieuwe sensatie die sinds kort op onze radar staat. Haar nichegenoten zouden we beschrijven als hedendaagse popmuzikanten die zich laten inspireren door de jaren negentig ravescene. Nia Archives klinkt echter zo old school dat ze wel uit een tijdmachine lijkt te zijn gekropen. Twee jaar geleden gaf ze het startschot van een constante stroom aan sterke singles, een proces dat ons nu eindelijk naar haar eerste ep Forbidden Feelingz heeft gebracht.
Op “Ode 2 Maya Angelou”, een eerbetoon aan de invloedrijke Afro-Amerikaanse activiste, worden we begroet met een vredevol ambient ensemble van synthesizers. Op de achtergrond horen we het gefluit van vogeltjes en de subtiele pops van een naald op een vinylplaat. Echo’s van Angelou’s gedicht ‘Still I Rise’ vullen de resterende gaatjes op, en brengen ons in een hemelse staat van verlichting. We sluiten onze ogen van genot en worden blind voor de beenharde drop, die ons volledig bij verrassing te grazen neemt. Hier en daar horen we Nia’s stem een vluchtige verschijning maken, maar de show wordt vooral gestolen door de strakke junglebreaks en impressionante bas.
Het gebeurt zelden, maar soms overtreffen artiesten de werken waar ze inspiratie uithalen. Jungle werd door de pioniers ook al gemengd met andere genres, maar weinigen slaagden daar al zo goed in als Nia. De jazzy hiphopbeat van titelnummer “Forbidden Feelingz” doet ons even denken dat we naar een van de meesterwerken van DJ Spinna luisteren, maar nee hoor. Een vlotte transitie aan de hand van een vinyl rewind geluidseffect, laat het samenspel wederom losbarsten in een energiek drumfestijn. Wat de zang betreft, vertrouwt ze vooral op de gemanipuleerde loops van haar eigen stem, maar ergens halverwege toont ze toch een beetje meer van zichzelf. De uiteindelijke tekst kent weinig variatie, maar past perfect in het plaatje. De instrumentatie is namelijk al zo intens dat te veel tekstueel denkvoer een tikkeltje overdonderd zou zijn.
Het indrukwekkendste voorbeeld van haar vaardigheden als genre alchemist is ongetwijfeld “18 & Over”. Ze bewijst zich hier in de eerste plaats als een meester van het hakken en plakken van drumsamples. De moeiteloze afwisselingen tussen complexe junglebeats zijn een boegbeeld van productie expertise, en we kunnen er alleen maar ons hoedje voor afzetten. Wanneer we plots een reggaedeuntje horen, valt onze mond helemaal open. We begeven ons mentaal op de dub corner van Dour, maar die dagdroom wordt op zijn beurt weer aan diggelen geslagen door de brutaalste drop tot nu toe. ‘Give me a motherfucking breakbeat!’
Op “Luv Like” gaat het er wat rustiger aan toe. Het zachte gitaardeuntje dat de rode draad van het nummer vormt, is er een die nog wekenlang door je hoofd zal blijven zweven. Haar talent als songwriter en zangeres komt hier ook naar boven drijven. ‘To think that you could ever love someone like me. Cause I’m far from perfection, I guess you seein’ mee differently’, zingt ze met een heerlijke flow. We waren zo verliefd op dit nummer dat we de twee laatste nummers als lichtjes overbodig ervaarden. Ze past hier dezelfde formule toe, maar die klinkt ondertussen een beetje verwaterd. We weten echter niet of we de schuld moeten geven aan een gebrek aan gesofistikeerde productie, of aan ons onvermogen om langer dan vijftien minuten naar jungle te luisteren zonder onrustig te worden.
Nia Archives opent met Forbidden Feelingz niet alleen deuren voor haar eigen carrière, maar ook voor nieuwsgierige muziekliefhebbers. We hebben het woord jungle ondertussen al veel te vaak uitgesproken, maar het genre staat zo centraal in haar muziek dat we er niet omheen kunnen. Haar ep maakt een muziekstroming die tot voor kort enkel bekend klonk in de oren van Britten en ravefanaten, op een originele manier toegankelijk voor een wijder publiek. We vinden het wel een beetje jammer dat ze zichzelf beperkte tot jungle, op de jazz en reggae invloeden na. Ze is echter nog maar net aan dit project begonnen, en heeft dus nog alle tijd van de wereld om korte metten te maken met dit kleine gebrek.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
