Boogarins @ Villa Bota: Een repetitieve droom

Het is ondertussen al enkele dagen code oranje en dat wil zeggen dat we ondertussen concerten op een min of meer normale manier kunnen ervaren. En ook internationale bands kunnen de weg naar ons land terugvinden. Boogarins uit Brazilië had er wel een heel lange weg opzitten om in Brugge aan wal te komen. Cactus Muziekcentrum presenteerde er in Villa Bota namelijk de band binnen het kader ‘breaking waves’. Na zeven jaar stond het viertal terug in België nadat ze vorige week al in Moeskroen speelden. De groep stelde er heel wat muziek voor en kwam vooral om een dromerige set te spelen.

Waar we normaal iedere laatste zaterdag van de maand de radiostudio induiken om onze Dansende Beren-show te presenteren, gingen we nu naar de andere kant van Villa Bota om in het café eindelijk nog eens een concert te kunnen zien. Klokslag kwart voor negen stond Boogarins erg stipt op het podium. De zaal was goed volgelopen waardoor de sfeer er van bij het begin goed inzat. Met de deuren open, de ventilatie is belangrijk, was dat niet de enige frisse wind doorheen de set. Boogarins besloot namelijk om in het eerste deel van de set vooral de focus op de frisse, zomerse psychedelica te leggen en dat werkte.

Zo was “Correndo em Fúria” een heerlijk dromerig psychrocknummer dat eigenlijk alles herbergde wat iedere song van Boogarins brengt. Het begon redelijk zacht met een zweverige gitaar en bouwde heel stil op naar iets grootser. Soms kwam dat er in de vorm van een stevige riff, zoals hier het geval was, andere keren gebeurde dat door wat meer distortion in het geheel te gooien. Maar altijd bleef de band improviseren, wat soms voor verrassende wendingen in de nummers zorgde.

Zo was er “Tempo” waarbij de frontman telkens maar weer een stilte liet na een uitbundige riff vooraleer dan weer verder te gaan met een fijne sfeervolle gitaar. De gimmick was plezant, maar voor de tien minuten dat het nummer werd uitgesponnen voelde het allemaal wat te veel aan. En dat was ook zo met de volledige set van de band. Met meer dan een uur op de teller, was het al wat veel en na een tijdje sloop de sleur er wel in. Waar de band in het begin nog fris klonk, werd het na een tijd nogal monotoon. Dat de bandleden zich volledig smeten, zorgde er gelukkig wel voor dat we geboeid konden blijven kijken.

Ook de vele Brazilianen in de zaal hielden de sfeer hoog want zij waren zowaar de meest enthousiaste personen in de ruimte. Met een stevige eindsprint kwam er toch nog een strak einde aan de set van Boogarins. Dat kwam vooral door de vele invloeden van de synths die voor een extra dynamiek in het geheel zorgen. Zo verdween de basgitaar en kon de gitarist zich volledig smijten met zijn gitaar in de lucht. Ook de drummer is te vertrouwen als niemand anders want op zijn dooie gemakje wist hij altijd perfect iedere song in het juiste tempo te houden zonder te ontsporen.

Toch waren we vooral tevreden dat de trip er wat opzat. We konden dan wel heerlijk wegzweven op de trippy muziek van de Brazilianen, iets meer diversiteit had het wel goed gedaan. Nu voelden we ons te veel in een droom waarin we vooral telkens in dezelfde loop terechtkomen, terwijl we ook soms wat verrast willen worden. En daarin wrong het schoentje vandaag bij Boogarins, de band miste zijn intensiteit en misschien ook wel de visuals die je helemaal in hypnose zouden brengen. Desalniettemin werd iedere song vol overtuiging gespeeld en kunnen we niet anders dan zeggen dat ze ook in Brazilië fijne psychedelica maken.