Waar was jij toen je hoorde dat Prince gestorven was? Wij zaten te eten aan tafel – aardappelen met worst, zelfs dat weten we nog. De week die volgde was een moeilijke. Ook al kenden we niet al z’n albums uit het hoofd. Ook al verzamelden we zijn bootlegs niet. Ook al hadden we nooit een afterparty bijgewoond. Zijn dood voelde aan als een groot verlies. De kleine uit Minneapolis was dan ook een muzikaal genie, een icoon en een muzikaal genie – of hadden we dat al gezegd? En dan die optredens. Niet alleen als muzikant was hij fenomenaal, maar ook als performer. Dat een ventje van 1 meter 58 zoveel charisma kon uitstralen, is onbevattelijk.
We vonden het dus best spannend om Welcome 2 America in handen te krijgen: het is het eerste, nog nooit eerder uitgebrachte Prince-album dat postuum verschijnt. Volgens The Prince Estate en de platenmaatschappij ‘een krachtig, creatief statement dat verslag doet van Prince’s zorgen, hoop en visie op een maatschappij in ontwikkeling en zijn vooruitziende blik op een tijdperk van politieke verdeeldheid, misinformatie en een hernieuwde strijd om raciale gerechtigheid.’ Nou. Om een of andere reden waren die zorgen, hoop en visie niet zo prangend. Want het album, opgenomen in 2010 met Morris Hayes van The New Power Generation als co-producer, is dus nooit verschenen. Toch trok Prince met de Welcome 2 America tour door Amerika. Beetje vreemd verhaal, dus, maar hey, we hebben het hier over Prince. Met hem was alles mogelijk.
Opener, titelsong en eerste single “Welcome 2 America” begint met een onheilspellende baslijn, waarna een parlondo Prince kritisch naar Amerika kijkt. Hij doet dat zo funky dat het land bijna aantrekkelijk klinkt. In “Running Game (Son of a Slave Master)” blijft de funk laid back, smooth en van het fijnste fluweel gesponnen. “Born 2 Die” ontstond omdat een zekere Cornel West zei dat hij Prince geweldig vond, maar dat hij geen Curtis Mayfield was. Waarop Prince: ‘Dat zullen we nog wel eens zien.’
Na dit trio seventies soulfunk gaan we naar de Prince van begin jaren tachtig: meer poppy funk. Alleen weegt die wat te licht, vinden we. De gospel van “Stand Up and B Strong” skippen we zelfs. Misschien omdat het maar een cover van Soul Asylum is. Met “Check The Record” en “Same Page, Different Book” schiet ‘his royal badness’ dan weer recht in de purperen roos: strak afgemeten funk die niet alleen je hoofd doet meeknikken, maar ook je bekken in beweging zet. Lekker. Dat maakt het des te jammer dat de vier volgende nummers alle kanten uitschieten (een slow, wat funk, nog gospelpop en midtempo funkpop) en niet bepaald memorabel overkomen.
Was dat dan de reden waarom Prince Welcome 2 America dan maar veilig in zijn kluis heeft opgeborgen? Als het album bedoeld is als statement, bijt het alleszins veel te weinig in de kuiten. Of misschien – en dat is onze gok – was het gewoon een grapje. Rond de tijd van de opnames zei Prince: ‘The world is fraught with misin4mation. George Orwell’s vision of the future is here. We need 2 remain steadfast in faith in the trying times ahead.’ Zeggen dat hij een album gaat uitbrengen en het dan niet doen, dat is ook redelijk misinformerend. Met zijn aparte gevoel voor humor zou het zomaar eens kunnen. En een album meer of minder, daar kwam het ook niet op aan. Wat dat betreft zijn we benieuwd wat er nog allemaal uit zijn Vault gaat verschijnen. Want dat Prince altijd zal leven, dat is duidelijk.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
