© CPU – Joost Van Hoey
Dat Whispering Sons erg geliefd is in België, hoeven we je niet te vertellen. De Limburgse band rond Fenne Kuppens kreeg enkele jaren geleden een gigantische populariteitsboost dankzij hun debuutplaat Image en de daarbijhorende hitsingles als “Alone” en “Hollow”. Het leverde een haast nooit eindigende tour op, die het vijftal zelfs tot in het voorprogramma van Editors bracht. Het Sportpaleis, de Main Stage van Werchter… geen enkel podium was nog veilig. Enkel het coronavirus kon de stijgende lijn halt doen houden, dus besloot Whispering Sons om aan een opvolger te beginnen. Several Others komt er deze vrijdag aan, dus mochten wij op de koffie – ja, we mochten ons kot nog eens uit! – bij frontvrouw Fenne en gitarist Kobe Lijnen.
Hoe hebben jullie de afgelopen periode beleefd?
Kobe: Zeker sinds de plaat is opgenomen in augustus, hebben we vooral in ongeduld geleefd. We hebben uiteindelijk ook niet zoveel kunnen doen als band.
Fenne: We hebben toch een plaat geschreven? (lacht)
Kobe: Ja, na de laatste show hebben we de plaat afgewerkt. Die is al klaar sinds eind november en sindsdien zijn we gewoon aan het wachten op de release.
Die release van Several Others komt nu heel dichtbij. Hoe hebben jullie dat wachten ervaren?
Kobe: We hebben als band eigenlijk nooit echt stilgezeten. We speelden heel veel shows en opeens viel alles stil door corona. We zijn voornamelijk een band die graag live speelt, dus het was een grote aanpassing toen we plots tijd hadden. We hebben meer kunnen reflecteren en daardoor was de voorbereiding naar deze plaat helemaal anders dan de vorige keer.
Voelden jullie ook meer druk nu? Want uiteindelijk is jullie populariteit er sterk op vooruit gegaan sinds de release van Image.
Fenne: Ik denk niet dat er echt veel druk was. Zeker omdat we vrij snel wisten welke richting we uit wilden met die tweede plaat. Het is ook niet zo dat we druk van buitenaf ervaarden, maar…
Kobe: Toen we op tour waren met Editors was er al wel het plan om in deze periode een volgende plaat uit te brengen. Er is nooit echt een moment geweest waarop we de druk voelden om aan een volgend album te beginnen. We waren er eigenlijk al een tijdje mee bezig. Tijdens de tour waren de meeste nummers instrumentaal al geschreven.
Fenne: Op vlak van schrijven hebben we ook nooit echt druk ervaren. We zijn altijd vanuit onszelf vertrokken. We hebben nooit gedacht aan wat mensen van ons verwachtten.
De muziek was dus al af voor corona bestond. Wat met de lyrics?
Fenne: De meeste instrumentale demo’s waren af, maar ik moest gewoon nog alle lyrics schrijven. Dat duurt… lang. (lacht) Ik ben een heel moeilijke schrijver. Ik ben er pas echt voor de volle honderd procent ingevlogen toen we in lockdown zaten.
Heeft die lockdown de teksten dan ook beïnvloed?
Fenne: De situatie heeft vooral heel veel tijd en ruimte gecreëerd in mijn hoofd. Ik kon niets anders doen dan de hele dag gefocust zitten te schrijven. Voor mij persoonlijk is die periode heel goed geweest.
De muziek klinkt uiteindelijk ook veel experimenteler en elektronischer dan op Image, ook een gevolg van de lockdown?
Kobe: De meeste demo’s zijn geschreven tijdens het touren. We repeteerden niet meer, dus nummers kwamen ook niet meer natuurlijk tot stand. We hebben in 2019 ook zo’n honderd shows gespeeld, dus waarom nog samen repeteren? We waren helemaal op elkaar ingespeeld. Ik schreef voornamelijk alleen thuis, dus dan zijn er meer opties. Ik dacht niet na over het feit dat we het met vijf moesten kunnen spelen, of over de sfeer die we eraan moesten toevoegen. Ik denk dat we nu vrijer aan het proces zijn gestart dan vorige keer.
Kunnen we Several Others dan meer zien als allemaal kleine stukjes van de bandleden apart die samen zijn gevloeid tot een geheel?
Kobe: Eerder andersom zelfs. Bij Image en Endless Party gingen we vaak met een idee naar de repetitie en werkten we daar allemaal samen aan verder. Nu was de demo al grotendeels klaar alvorens we ermee naar de band trokken en eraan begonnen te werken met vijf.
Hoe beginnen jullie dan aan nummers? Is dat met een donkere, enge ideologie?
Fenne: Het klinkt nooit eng en donker in het begin, maar dat is omdat Kobe altijd stomme computergeluidjes gebruikt. (lacht)
Kobe: Ik weet het eigenlijk niet. Dat komt misschien pas als we er alle vijf aan beginnen te sleutelen. Dan kan iedereen pas zijn eigen sound en inbreng aan de nummers toevoegen.
Fenne: Kobe schrijft de demo’s, maar de algemene sfeer wordt pas gezet als we samen spelen.
Kobe: De demo’s zijn redelijk leeg. De melodie en de akkoorden moeten kloppen, maar de vibe wordt pas gezet als we allemaal samen spelen.
Nu ben ik heel benieuwd naar hoe die demo’s klinken.
Fenne: Dat wil je niet weten! (lacht)
Kobe: Zonder de donkere sfeer klinkt onze muziek als een Mario Kart-liedje. (lacht)
Met “Screens” staat er ook een ingetogen pianonummer op de plaat. Hoe is dat tot stand gekomen?
Kobe: Op de vorige plaat stond “No Image”. Dat was eigenlijk een gitaarnummer, maar het draaide in de studio uit op een pianonummer. Toen dacht ik bij mezelf: ‘Hmm, piano. Misschien is dat wel iets dat we meer kunnen gebruiken op de volgende plaat.’ “Screens is uiteindelijk ook het eerste nummer dat na Image werd geschreven. Ik had het idee plots in mijn hoofd. Het voelde goed aan en staat zelfs bijna in die exacte vorm op het album.
Fenne: We wilden in het algemeen met deze plaat nog persoonlijker en intenser klinken. Die pianonummers leunen daar goed bij aan, omdat je daarmee een heel persoonlijk verhaal kan vertellen. Het klopte beter in het geheel nu.
Vond je het geheel op Image dan niet goed kloppen? Hoe zou je de evolutie richting Several Others omschrijven?
Fenne: Na Image hadden we heel snel door welke dingen we leuk vonden, niet leuk vinden en welke dingen we anders wilden doen. Het belangrijkste punt was dat dat album nogal groots en misschien zelfs gotisch klonk, terwijl we het nu kleiner en persoonlijker wilden laten klinken. We hebben ook veel meer gezocht naar de essentie van de nummers en hebben daar verder op gebouwd. Vroeger werkten we vaak met een ‘dit is het’-gevoel. Nu zochten we meer naar wat we met de nummers wilden doen en welke extra’s we daarbij konden gebruiken.
Kobe: Er is nu ook veel meer dynamiek. Op Image speelde iedereen heel het nummer tegelijkertijd zijn partij en nu focussen we meer op de instrumenten apart. Meer een vraag-antwoordvibe dan gewoon iedereen die constant doorgaat.
Ik heb ook de indruk dat er dit keer minder gitaar is en er meer elektronica wordt gebruikt.
Kobe: De elektronica is denk ik duidelijker nu, terwijl we de gitaar wat meer hebben teruggetrokken. Er is nu zeker niet meer elektronica gebruikt dan vorige keer, maar toen gebeurde er zo veel dat dat niet zo duidelijk was.
Fenne: Nu is de elektronica ook functioneler. Vorige keer was dat gewoon de lijm.
Kobe: Of gewoon omdat er een geluidje leuk klonk en we dat wilden gebruiken. (lacht)
Leuk dat jullie schijnbaar muziek maken zonder al te veel druk te ervaren, maar gewoon omdat jullie het graag doen.
Fenne: Zo moet het, hè.
Kobe: Het zou maar erg zijn als we nu al bezig moesten zijn met ideeën als ‘We moeten nu een plaat maken die zo klinkt’. Uiteindelijk is dit nog maar ons tweede album en hebben we als band nog veel te leren en moeten we nog evolueren. Het is dus interessant om eens van ons pad te wijken.
Op wie doel je eigenlijk met ‘the others’ in Several Others?
Fenne: Alle personen die je wil zijn en alles waar je naar streeft. De hele plaat is geschreven rond het idee van perfectionisme. Altijd op zoek gaan naar verbetering, meer en beter doen, permanent iets anders willen dan je al hebt en iemand anders zijn dan de persoon die je nu bent… Several Others gaat over dat proces en dus ook over alle persoonlijkheden of identiteiten die je ervaart tijdens dat proces.
Kunnen we dat gevoel doortrekken naar de ideologie van de groep? Altijd maar beter willen worden?
Fenne: Ja. Allemaal jullie schuld dus, Kobe. (lacht)
Kobe: Alle teksten zijn heel persoonlijk, dus wie weet gaan ze echt over ons. (lacht)
Fenne: Het is iets waar ik mee worstelde tijdens de tweede plaat… Dus ik voelde eigenlijk toch een beetje druk. (lacht) Vooral druk vanuit mezelf dan toch. Het idee dat ik het beter wilde doen dan de vorige keer.
Vind je het moeilijk om zulke gevoelens aan de wereld te vertellen?
Fenne: Eigenlijk niet. Het is moeilijk om erover te schrijven, maar eenmaal mijn gedachten op papier staan, heb ik er geen moeite mee dat het op een plaat komt. Mensen kunnen er op die manier ook hun eigen interpretatie aan geven.
Voor Grauzone speelden jullie onlangs een livestreamconcert. Voor een band als jullie was dat in de ideale omstandigheden: donker, mysterieus en eng. Dat kan natuurlijk niet altijd, want zo speelden jullie bijvoorbeeld al op klaarlichte dag op de Main Stage van Werchter. Hoe pakken jullie die sfeerschepping aan?
Fenne: De ergste dag… (lacht)
Kobe: Met de zon die scheen op al die glitterende doeken achter ons. Oogverblindend! (lacht)
Fenne: Elke show verschilt ongetwijfeld in beleving voor het publiek, maar voor ons maakt dat niet veel uit.
Kobe: Wij zijn een band die voor een show totaal nog niet met het optreden bezig is. Van het moment dat we op het podium staan, doen we ons ding. Dat verandert bijna niet naarmate de setting verandert.
Het lijkt inderdaad of jullie dan allemaal op een andere planeet staan, zeker jij, Fenne.
Fenne: Daar wil ik niet op ingaan. (lacht)
Kunnen we hier wel uit afleiden dat we jullie komende zomer nog gaan zien op de podia?
Kobe: Zeker! De plaat is af nu, dus dan wil je als band zo veel mogelijk spelen. We konden eigenlijk niets doen buiten livestreams, maar we hebben ervoor gekozen om daar niet aan mee te doen. Zeker vorig jaar was dat helemaal niet nodig, want de campagne rond Image was net afgelopen. We hebben voor Grauzone wel een stream gedaan, maar dat was eerder eenmalig. Nu de plaat er is, mogen we blij zijn dat corona hopelijk bijna voorbij is zodat we ze live kunnen spelen.
Het is voor Whispering Sons ook wel al een hele tijd geleden dat jullie nog eens live hebben gespeeld. De laatste shows dateren al van begin 2019, maar dat was wel met Editors in het Sportpaleis. Toch een mooie plek om daar een van je laatste optredens te hebben gegeven?
Fenne: Ik vond dat een hele fijne show, maar ik weet dat de meningen nogal verdeeld waren.
Kobe: Supportshows zijn heel leuk, omdat je dan op plaatsen komt waar je anders nooit zou komen. Het was alleen moeilijk, want zo’n show duurt maar een half uur. Dan begint voor ons pas het intense gedeelte. Het Sportpaleis was uiteindelijk wel een van de uitschieters van die tour: het was de grootste zaal, het was in België en er zitten heel veel mensen die je kent in de zaal. Het was als band een van onze mooiste ervaringen om op dat podium te staan, maar qua show hebben we er betere gespeeld. Het was wel leuk dat de zaal al helemaal vol zat toen wij begonnen te spelen.
Nu, een dik jaar later, zit de volgende show eraan te komen. Hebben jullie daar stress voor?
Fenne: Er zal zeker veel stress zijn. Vooral omdat onze eerste show ook meteen een volledig nieuwe set is met veel nieuwe nummers erin. Het zal waarschijnlijk aanvoelen alsof we onze eerste show spelen, maar het ritme zal volgens mij heel snel terugkomen.
Zal het liveconcept ook veranderen?
Fenne: Die glitterende doeken zijn weg, ja. (lacht) Het zal sowieso een andere show zijn. Het is uiteindelijk gewoon muziek met lampen die op ons schijnen. (lacht)
Kobe: We zijn nog in volle voorbereiding, dus we kunnen daar eigenlijk nog niet echt iets over zeggen. Niet omdat we niet willen, maar omdat we het zelf nog niet echt weten.
Fenne: De choreografie moet nog worden vastgelegd en we moeten nog op zoek gaan naar danseressen. (lacht)
Aan het enthousiasme merk ik wel dat jullie liever touren dan een album maken.
Fenne: Ja.
Kobe: Elk jaar een plaat maken zou voor ons van het goeie te veel zijn. Dan liever iets langer spelen met een album. Dan kunnen we tijdens het schrijven het gevoel en de energie van de shows nog intenser herbeleven. Dat vind een van de leukste dingen aan het muzikant zijn.
Jullie hebben dus nood aan de energie van een show om aan een nieuw nummer te beginnen?
Kobe: Ik neem na een tour de energie mee om er dan mee aan de slag te gaan. Tijdens corona lukt schrijven mij gewoonweg niet, omdat die energie voor mij heel belangrijk is om met het schrijven van nummers te starten en om inspiratie te vinden.
Fenne: Je hebt ook de prikkels en gevoelens van op tour die belangrijk zijn in het schrijfproces.
Zijn jullie dan niet een beetje bang? Want in de volksmond gebruiken ze wel eens de uitdrukking van ‘de moeilijke tweede’.
Kobe: We zullen zien wat de mensen ervan vinden, hè. (lacht) Ik ben zeker heel tevreden. Several Others ligt iets dichter bij wie we zelf zijn als band. Het is zeker geen tweede Image.
Fenne: Ik verwacht dat we bij elke plaat wel een stapje dichter geraken bij wie we willen zijn als band.
Wat is de perfecte plaats om Several Others te beluisteren?
Kobe: Eigenlijk is dat live, maar dat gaat nu niet helemaal op de manier waarop ik het bedoel. Ik beluister muziek altijd heel intensief. Ik zet mij voor de boxen en ik luister er heel gefocust naar. Ik ben wel benieuwd of dat ook zou werken als mensen dat bij onze muziek doen.
Fenne: Ik denk wel dat je gefocust moet luisteren naar dit album. Het is zeker geen achtergrondmuziek, maar dat willen we ook niet maken. (lacht)
Kobe: Je moet de emotie voelen. De vocals staan nu ook veel luider dan vorige keer, opdat je meer de energie zou voelen. Op een hoger volume zou het dus misschien beter werken.
Several Others, de tweede plaat van Whispering Sons, verschijnt op 18 juni via PIAS. Op 16 december sluit de band haar tour af in Ancienne Belgique. Alle andere data vind je op de site van de band.
