Moli moet, naast de exacte locatie van Van Eycks De Rechtvaardige Rechters, een van de best bewaarde geheimen van België zijn. De jonge zangeres/muzikante heeft als tekstschrijfster immers al meegewerkt aan enkele stevige hits zoals “Breaking Me ft. A7S” van Topic en “Love To Go” van Lost Frequencies, Zonderling & Kelvin Jones. Daarnaast bracht ze de afgelopen jaren onder eigen naam ook enkele singles uit die het digitaal niet slecht deden: “Something I Said” brak vorig jaar bijvoorbeeld vlot de kaap van twee miljoen streams. Toch doet Moli in België bij het grote publiek nog niet meteen een belletje rinkelen. Daar hoopt ze met haar ep Préface verandering in te brengen.
Moli werd tweeëntwintig jaar geleden in België geboren als Molly Irvine, dochter van een Engelse moeder en Zuid-Afrikaanse vader. In een mengelmoes van culturen groeide ze op ten zuiden van Brussel, in een Frans-Engels taalbad. Van haar ouders erfde ze naast Britse humor ook een passie voor muziek. Al op jonge leeftijd droomde Moli ervan om beroemd te worden. België bleek uiteindelijk te klein voor haar dromen en dus trok ze vier jaar geleden richting Berlijn om haar muzikale carrière een versnelling hoger te schakelen. Ze kreeg er de kneepjes van het schrijversvak onder de knie en bracht een tiental singles onder eigen naam uit. De funky popkoers van haar vorige nummers wordt verder doorgetrokken op Préface.
De vooruitgestuurde single “Shapeshifting” is helemaal representatief voor het album. Een swingende baslijn, enkele dromerige synths en een funky gitaar die lijkt weggelopen uit INXS’ “Suicide Blonde” begeleiden Moli terwijl ze met succes wisselt tussen Franse en Engelse teksten. Naar eigen zeggen voelde de zangeres zich in het begin erg onzeker om in het Frans muziek te brengen, maar daar is op Préface niets van te merken. Moli zingt beide talen nagenoeg zonder accent, waardoor de mix van talen een stuk natuurlijker klinkt dan het Frans-Engels gezang van Héloïse Létissier (Christine and The Queens).
Préface bevat nog meer hitgevoelig materiaal, zoals de springerige single “Disconnected”. Dit nummer heeft met het strak ritme, de zweverige backings en de catchy melodie alles in zich om in je hoofd te blijven hangen. Het gitaarriffje dat lichtjes knipoogt naar “Black or White” van Michael Jackson maakt de oorwurm alleen maar hardnekkiger. Ook het zwoele “Jacuzzi” zal als het aan ons ligt deze zomer niet vanuit de hitlijsten weg te houden zijn.
Bevat het minialbum buiten de drie bovenstaande singles nog andere nummers die de moeite waard zijn? Zeker en vast. Ook de overige vier nummers zijn gezegend met een swingende melodie en baden in een heerlijk retrosfeertje, ook al worden nergens wereldschokkende nieuwe vondsten uitgewerkt. De nostalgische klanken doen regelmatig denken aan de disco van Daft Punk, al focust Moli minder op de harde beats. De hele plaat profiteert van een beheerste productie (in handen van Chris Zane). Zo wordt er ruimte gehouden voor de funky ritmesectie en warme toetsen zonder dat de nummers overdadig zijn volgeladen met effecten en geluidjes. Ook Moli’s stem krijgt op deze manier de aandacht die ze verdient.
Op Préface brengt de jonge Moli afwisselend in het Frans en Engels plezierige retrodisco. Ze zal voor haar ep geen innovatieprijzen winnen, maar wie maalt daar eigenlijk om? Moli lonkt met deze plaat naar de dansvloer, en wij volgen haar alvast met veel plezier.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
