Je mag allang alle mogelijke genres in een blender steken, maar hoe brouw je er consequent een cocktail mee die niet alleen te drinken is, maar steeds weer naar meer smaakt? Een vraag die we eens dringend moeten stellen aan Dans Dans. Bert Dockx (gitaar, cassettespeler), Frederic ‘Lyenn’ Jacques (bas, keyboards) en Steven Cassiers (drums, percussie) leiden ons al meer dan tien jaar gedwee naar een schemerzone waar we plaatsnemen rond een kampvuur dat de heren vrolijk aangestoken hebben met de labels die we zo graag op muziek plakken: jazz, rock, electro, psychedelica, blues, surf en wat je er ook in wil horen. Voor het gemak hebben ze niet alleen de labels, maar ook de dozen zelf op het vuur gegooid. Dat knettert lekker. De sfeer is moeilijk te beschrijven, maar daar schuilt natuurlijk haar kracht in. We laten ons gewoon meevoeren door wat in de lucht hangt: soms is dat elektriciteit, soms melancholie, soms complete verwarring.
Nieuwe single “Cinder Bay”, het eerste nieuwe werk in vijf jaar tijd, bevindt zich eerder in de categorie ‘melancholie’. Dockx drapeert een heel toegankelijke, eenvoudige melodie over een bezwerend ritme en tokkelt dan dromerig voor zich uit. Halverwege dreigt het nummer even te ontsporen met bokkig gitaarwerk, maar dan keert de rust terug met de centrale melodie. Mooie liedjes duren dan toch langer dan je denkt.
Het nieuwe album van Dans Dans, met producer Christine Verschorren, komt in april uit.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
