De driekoppige band Gender Roles brengt vandaag hun langverwachte debuutalbum Prang uit. Onze verwachtingen kunnen samengevat worden in volgende drie termen: luid, liefdesverdriet en veel gitaren. Deze verwachtingen worden zeker vervuld, misschien zelfs iets te gretig. Zo te horen zijn er heel wat opgekropte gevoelens in het album verwerkt, daar het zo goed als in elk nummer gaat over liefdesverdriet en negatieve ervaringen met mensen. Er wordt dan ook niet zuinig omgegaan met het bespelen van hun elektrische gitaren en drums. Zelfkennis is het begin van alle wijsheid en de band geeft graag toe dat hun muziek op zich niet heel origineel is, maar dat is ook hun bedoeling niet. Het draait meer rond hun ervaring bij het muziek maken.
De mannen van Gender Roles zijn afkomstig uit Brighton en steken nu stilletjes aan de waters rondom het Verenigd Koninkrijk over. Drummer Jordan Lilford, gitarist en zanger Tom Bennet (te herkennen aan zijn felroze haren) en bassist Jared Tomkins leerden elkaar in 2015 kennen op een pridefeestje. Ze besloten met hun drie een band te beginnen binnen de wereld van de DIY in Brighton. Op deze manier konden ze samen experimenteren en groeien. In 2017 brachten ze hun eerste ep Planet X-Ray uit en in 2018 volgde de tweede ep Lazer Rush. Nu brengen ze met veel enthousiasme hun eerste album uit, welke thuis te brengen valt binnen de indiepunk.
Met hun creaties dragen de muzikanten van Gender Roles een zeker boysbandimago met zich mee. De opbouw van de meeste nummers is redelijk gelijkaardig. Songs zoals “Always”, “Deep End” en “Tip of My Tongue” beginnen eerst met een instrumentale intro, gevolgd door de stem van zanger Tom Bennet en daarna breekt het nummer helemaal los met veel gitaren en harde drums. Dit wild losbreken is de punkkant die naar boven komt binnen de muziek van de drie mannen.
Wat ons verder opvalt, is dat de onderwerpen waarover de nummers gaan vaak van negatieve aard zijn. Er wordt gezongen over moeilijke periodes, liefdesperikelen en vriendschappen die uit elkaar dreigen te vallen. Deze thema’s worden met veel kracht en met veel gevoelens goed overgebracht op de luisteraar. Dit doet er ons aan herinneren dat iedereen wel eens met deze problemen te maken krijgt en dan doet het goed om in deze muziek steun te vinden. De stem van de zanger maakt het allemaal wat luchtiger.
Toch springen er ook een paar nummers tussenuit die iets verrassends met zich meebrengen, en dat vooral in de intro’s. Het nummer “Your War” begint bijvoorbeeld met een opnamebandje, waarop de stem van een vrouw te horen is. Hierop volgen de gebruikelijke gitaren zoals in de meeste nummers, maar toch is het een aangename verrassing. Een van de beste nummers van het album is “Hey With Two Why’s”. Dit nummer werd al in juli uitgebracht. Het is er eentje dat blijft hangen en waar je vrolijk van wordt. Dat hebben we graag!
Voor wie van stevige muziek houdt, is dit album een aanrader, al kan het misschien wat vervelen na een nummer of drie. Het is in elk geval een band om in het oog te houden, want er zit potentieel in. Er zijn geen aankomende optredens in België gepland, dus als je ze wilt bezig zien zal je naar het Verenigd Koninkrijk moeten reizen.
