AlbumsRecensies

Ed Sheeran – No.6 Collaborations Project (★★★): Succesformule die ook in andere genres werkt

Als Ed Sheeran een album lost, staat de wereld op zijn kop. De release van zijn nieuwste bleef echter nog (relatief) onder de radar. In vergelijking met zijn voorgangers kreeg No.6 Collaborations Project amper reclame en een weinig swingende titel. Het enige dat wel hetzelfde bleef, is de hitfactor. Single “I Don’t Care” met Justin Bieber hangt al wekenlang rond het bovenste schavotje in de hitlijsten. De plaat is dan ook niet vernoemd naar het laatste overblijvende wiskundig symbool, het minteken. Dit wijst erop dat het geen deel uitmaakt van zijn tetralogie, maar een vervolg is op No.5 Collaborations Project, een ep die verscheen in 2011. Met vijftien nummers, drie meer dan gewoonlijk, is No.6 dan weer een volwaardig album geworden.

Een man met de carrière van Ed Sheeran heeft invloed in de muziekwereld. Hij nodigde voor zijn langspeler dan ook een karrenvracht aan artiesten uit; elk nummer is opgenomen met een andere artiest, en de lijst is indrukwekkend. Het feit dat Sheeran Justin Bieber en Eminem, die in het recente en verre verleden het al met elkaar op de stok kregen, op één album krijgt, zegt genoeg.

De eerste gastartiest die de revue mag passeren, is Khalid, de Amerikaan wiens muziek wel wat op die van Ed Sheeran lijkt. Dit zorgt dan ook voor een eerder voorspelbaar nummer. Daarna doet hij het met Camila Cabello en Cardi B, twee vrouwen die momenteel bovenaan de popindustrie staan. Zijn albumtitel beweert dan wel dat dit geen gooi naar de hitlijsten is, deze twee eerste nummers zijn gemaakt om nonstop op MNM gespeeld te worden. We draaien al met onze ogen, tot “Cross Me” aanvangt. Deze funky samenwerking met Chance the Rapper toont een heel andere kant.

Ed Sheeran wil met zijn nieuwste langspeler niet enkel met andere artiesten samenwerken. Hij lijkt ook vastberaden om genres te verkennen die hij op zijn andere albums niet zou kunnen. De laidback hiphop vloeit heerlijk samen met de rustige zangstem van Sheeran. De beat komt rechtstreeks uit de soundtrack van Black Panther. Die hiphopfase duurt verder tot het volgende nummer, waarop de Britse superster Stormzy zijn bars mag komen spitten. Wereldberoemd in eigen land, en nu misschien ook in de rest van de wereld. Sheeran heeft al jaren een voorliefde voor hiphop, en waagt zich sinds zijn debuutplaat ook wel eens aan het rappen. Wie daar fan van was, krijgt nu nog meer snelle woorden van de rosse Brit. De voorspelbaarheid waarmee Sheeran zijn album begon, lijkt verdwenen als sneeuw voor de zon.

Nog meer hiphop krijgen we op respectievelijk “Antisocial” met Travis Scott en “Remember the Name” met 50 Cent en Eminem. Leg deze twee nummers naast elkaar en de twee vormen van de hiphop worden duidelijk. Op de eerste horen we de typische Travis Scott-geluidjes met snelle beats en strakke synths; op de tweede volgt Sheeran op gitaar met een verse van Eminem en 50 Cent. “Antisocial” zou je in een club kunnen horen, maar bij “Remember the Name” vallen we in slaap. Ed Sheeran werkte eerder al samen met Eminem, maar nu had hij hem toch beter thuis gelaten. De man kan het opnieuw niet laten om zichzelf de beste te noemen en ons nog maar eens te vertellen dat hij nog lang niet gaat stoppen. De verse van 50 Cent is onhandig en mag zo snel mogelijk vergeten worden. Sheeran lijkt zich echter oprecht te amuseren; hij zal zonder twijfel blij zijn met zijn gasten. We onthouden een leuk refrein met een plezant gitaartje. Op “Remember the Name” zijn het echter net die uitgebluste gasten die de kwaliteit van het nummer naar beneden trekken.

Hoe blij we ook worden van een gedurfd “Antisocial”, op “Nothing on You” zoekt Sheeran zuiderse oorden op. Daar is niets mis mee, maar we vragen ons oprecht af wat de bijdrage van de Argentijnse Paulo Londra is. Spaanse muziek is populair en daar lijkt Sheeran ook op te mikken. Verder ontdekken doet Sheeran samen met Skrillex op “Way to Break My Heart”. In een ver verleden maakte Sonny John Moore dubstep, maarvan die periode schiet niets meer over. We hadden het wel leuk gevonden, Ed Sheeran op diepe bassen. Integendeel, de bijdrage van Skrillex beperkt zich tot enkele simpele beats. Leuk hoe Sheeran’s stem op het einde samenvloeit met de beats, maar Sheeran had hier net nog iets meer mogen durven.

De prijs voor geslaagdste samenwerking gaat naar “BLOW”, een stevige rockbeurt samen met Chris Stapleton (die de gemiddelde Ed Sheeran fan wel even zal moeten googelen) en Bruno Mars. Een toffe gitaarlijn met een leuk couplet van Mars bouwt op naar een leuke finale. Dit nummer zal de hoogste plaats in de hitlijst niet halen, maar het kan ons wel plezieren. ‘Pull my trigger, let me blow your mind’ zingt Sheeran; niet wat we van hem gewoon zijn. De rauwe stijl staat in schril contrast met de andere nummers. Jammer dat we niet meer van deze nummers kregen, want nu voelt het album wat aan als een mix van stoute liedjes en veilige pogingen. De nummers waarop Sheeran nieuw terrein durft te verkennen, zijn interessant; het is jammer dat scoren bij het grote publiek zo belangrijk is.

Naast die hiphop-, rock- en dancenummers is er ook nog plaats voor authentieke Sheeran-popplaatjes. Zo is “Put it All on Me” met Ella Mai een leuk meezingbaar nummertje en “Best Part of Me” met Yebba een wondermooie ballad. Zijn handelsmerk, herkenbare popnummers met een meezingbaar refrein, is op elk nummer hoorbaar. Het beste voorbeeld daarvan is misschien wel “I Don’t Want Your Money”, waarop we een rappende Sheeran, een zingende Sheeran en een Sheeran in duet met H.E.R. horen. Het zijn allemaal elementen die zijn nummers succesvol maken en de formule lijkt nog lang niet uitgewerkt.

No.6 Collaborations Project profileert zich als een album waarop samenwerking centraal staat en dat draait zowel positief als negatief uit. We onthouden vooral nummers als “Antisocial”, “BLOW” en “Cross Me”, terwijl “South of the Border” en “Nothing on You” teleurstellen. Het overschot van het vijftien nummers tellende album zweeft daar wat tussenin, met de ene samenwerking al gedurfder en geslaagder dan de andere. De punch die de sterke nummers wel bevatten, is niet overal terug te vinden, wat zorgt voor een album met evenveel pieken als dalen en de rest die daartussen hangt.

Facebook | Instagram

140 posts

About author
Alles kan, alles mag.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Champion, Four Tet & Skrillex - "Talk To Me" (feat. Naisha)

Sommige legendes worden enkel groter met het rijpen van de tijd, en zo zijn Skrillex en Four Tet ook in 2024 nog…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single ROSÉ & Bruno Mars - "APT."

In december verschijnt het debuutalbum van ROSÉ als soloartieste. Ze is uiteraard beter gekend als lid van de Zuid-Koreaanse groep BLACKPINK, maar…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Fred again.. - ten days (★★★½): Ik neem je mee

Wat moet er nog gezegd worden over Fred again..? Dat het een fenomeen is, is een understatement. Dat de man groot werd…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.