© Paradise City – Official
Het eerste weekend van juli stond voor menige electro- en technofan al lang gemarkeerd in hun agenda, want Paradise City opende voor de vijfde keer zijn deuren. De idyllische omgeving rond het kasteel Ribaucourt in Perk werd weer omgetoverd tot een speeltuin voor volwassenen. Een verjaardagseditie en volgens hen de meest speciale editie tot nu toe. Hun recept voor succes is simpel: de beste elektronische muziek van het moment aanbieden, een open-minded publiek aantrekken en inzetten op het zo klein mogelijk maken van hun ecologische voetafdruk.
Dus naast een stevig feestje aan te bieden, willen ze de festivalgangers meer klimaatbewust maken met hun green policy. Herbruikbare bekers, een duurzaam restaurant, foodtrucks die geen vlees verkopen en een samenwerking met Brussels Airlines waarbij ze mensen CO₂-neutraal van en naar het festival vervoeren zijn daar maar enkele voorbeelden van.
Vrijdag
Terwijl vrijdag vroeger het opwarmertje was van het festival, moet het nu muzikaal zeker niet onderdoen voor de rest van het weekend. De gemiddelde leeftijd van dit festival ligt iets hoger dan eender welk doorsnee festival en dit viel op te merken aan talloze mensen die nog in hemd meteen afzakten naar het festival zodra de lange werkdag erop zat.
De act die op die vroege vrijdagavond het meeste bekijks had, was Polo & Pan. De twee sympathieke Franse jongens brachten nog meer tropische vibes naar de zonovergoten Love Stage. Het duo bracht elektronische beats die tegelijk dansbaar en relaxed zijn. De melodieën die terugkwamen in hun nummers hadden vaak sterke Braziliaanse en Afrikaanse invloeden. Klassiekers als “Nanã”, “Canopée” en “Coeur d’Artichaut” passeerden de revue, wat zich al snel vertaalde naar een publiek dat geamuseerd mee danste op de beats.
Techno liefhebbers zakten daarna al snel af naar de Under My Garage Stage om John Talabot aan het werk te zien. De Catalaanse dj mocht zich maar liefst drie uur achter de draaitafels nestelen. De overvolle stage was een goede indicator van de kwaliteit van de set. Doordat ook deze stage volledig in het hout werd opgebouwd en achteraan werd omgeven door bomen kon je even vergeten dat je in het kleine Perk was en je in een bosrijke fantasie onderdompelen. Mensen die volledig in trance aan het wegdromen waren, was dus zeker geen onbekend fenomeen.
Ook al bestaat dit festival voornamelijk uit dj’s, toch mochten enkele live-bands ook de revue passeren. Auntie Flo is er daar ook eentje van. Achter deze band staat dj, producer en muzikant Brian D’Souza. Op het podium stond echter een multiculturele band uitgedost in etnische outfits. De globalistische insteek zorgde voor een ritmisch schouwspel, maar jammer genoeg bleef de tent van begin tot eind vrij leeg.
Bij Gerd Janson, die vlak hierna speelde, was echter het tegendeel waar. De goedlachse Duitser bracht een set die voornamelijk werd gekenmerkt door disco, funk en house. We hoorden een perfecte blend van all-time klassiekers met onbekendere, maar niettemin zeer dansbare tracks. Zij die eerder de voorkeur gaven aan melancholische techno, konden als afsluiter genieten van de zwaardere beats van Mind Against. Deze twee Italiaanse broers zijn op enkele jaren tijd uitgegroeid tot een vaste waarde. Zij die een mix van al het bovenstaande wilden, konden dan weer losgaan met Skatebård.
Zaterdag
Op de tweede dag opende de poort naar het paradijs al om twaalf uur. Het was nog warmer, nog fijner, maar vooral nog drukker. Zaterdag was volledig uitverkocht en dit konden we merkbaar voelen op de weide. Een sterke affiche zat daar zeker mee tussen. In de vroege namiddag was het bijvoorbeeld de beurt aan Brussels opkomend talent Tessa Dixson. Een van de dj’s waar zeker het meest naar werd uitgekeken was Adriatique. De twee Adrians zetten een stevige show neer en toonden nog maar eens hoe ze na tien jaar technisch ijzersterk zijn.
Iemand die je niet meteen had verwacht op een festival als Paradise City was misschien Leroy Burgess. Deze oude reus verraste ons met een live band om u tegen te zeggen. Opnieuw was de opkomst schaars in vergelijking met de andere podia, maar toch konden ze ons zeker bekoren en het volk dat aanwezig was, kon niet anders dan de benen losgooien op deze heerlijke blend van boogie, disco en soul.
StuBru resident Sheridan kwam tussendoor de stiltes vullen met groovy tracks. De energetische Fransmannen van L’Impératrice zetten een erg gelijkaardige set neer, waar we ook al van konden smullen tijdens Les Nuits in de Botanique. Het publiek was minder enthousiast als toen, maar wij zijn er zeker van dat zangeres Flore weer menig hart sneller heeft doen slaan. De interactie tussen de bandleden was prachtig om te zien en kan je kort samenvatten als een bende vrienden die eens wat lol gaat maken met groovy sounds die doen denken aan Air, Parcels of Sébastian Tellier.
Het hoogtepunt van zaterdag was zonder twijfel Jan Blomqvist & band. De Paradise City Live stage die anders vrij leeg bleef, liep nu overvol met technofanaten. Het opvallende fenomeen was dat zang normaal uitbleef, maar hier zo moeiteloos werd toegevoegd en met succes. De hese, licht onnatuurlijke stem paste perfect bij de beats, die ondoorgrondelijk door merg en been gingen. Wat waren we blij dat ze na aankondiging van het einde toch nog vijf minuten bleven doorspelen om ons toch nog iets langer in trance te houden. Wie de avond in stijl wou afsluiten, kon hierna nog kiezen voor een steviger feestje met Konstantin Sibold, de Timmerman met de roze pet of van west coast-hiphopper Egyptian Lover.
Zondag
Voor de laatste dag op rij trokken we op zondag weer naar Perk om de dag te beginnen met de twee excentrieke Nederburen van BeraadGeslagen. Elke dag werd er wel wat gesleuteld aan de constellatie met podia die erbij kwamen of verdwenen. Deze jongens mochten hun kunsten vertonen te midden van het publiek. De combo van opzwepende synths en drums (wat zij zelf benoemen als veranda-jazz, stoepdisco of head-behangen) warmde ons goed op, op deze opvallend frissere zondag.
Daarna was het de beurt aan de iconische 2mandydj’s en mocht een van de Dewaele broers zijn verjaardag komen vieren. Deze Gentse legends hebben geen introductie nodig en zorgen overal waar ze komen voor een feestje, of dat nu op een vroege zondagnamiddag is of niet.
De Noor Todd Terje, die we voornamelijk kennen van zijn album It’s About Time uit 2014, mocht ook het beste van zichzelf geven. Zelfzeker en zonder grenzen, net zoals het bekende “Inspector Norse”, wat je na één enkele luisterbeurt niet meer uit je hoofd krijgt. We kregen nog meer bezoek van over de grens en kregen de maar liefst negenkoppige afrobeatband Jungle by Night over de vloer. Een plezier om naar te kijken en live geven ze er elke keer een lap op.
Waar we dit weekend veel nieuw en opkomend talent mochten bewonderen, was er ook plaats voor enkele vaste gasten zoals DJ Koze. Geen onbekende voor Paradise City, vond hij zijn weg naar de Silo Stage. Jammer genoeg moet je op festivals altijd keuzes maken en misten we daardoor de liveband Stavroz. Zij speelden onlangs nog op Coachella, dus we zijn er alvast zeker van dat we ze snel weer tegen het lijf zullen lopen. Vandaag duurde het feestje iets minder lang, maar konden we tot 23u00 genieten van dj’s zoals Dixon, Daphni en medeorganisator Nico Morano.
https://www.instagram.com/p/BzpUq-SI-9B/
Wij hebben drie dagen lang mogen genieten van bands en dj’s die het beste van zichzelf kwamen geven in het geliefkoosde Perk. Met een affiche en podia waar geen onderscheid gemaakt werd en iedereen gelijk was voor de wet. Geen lasershows, geen gigantische toeters en niet-ecologische bellen. Integendeel, je kreeg er kwaliteit geserveerd op een bedje van duurzaamheid.
Paradise City, de ecologische kleine broer van Tomorrowland met al even veel sfeer en goede muziek. Voor zij die het festival nog niet kennen en die fan zijn van de combinatie van elektronische muziek en ook willen genieten van CO₂-neutraliteit: allen daarheen volgend jaar!
