Het Belgische Kreis debuteert. Op Askr hoor je hoe saxofonist Benjamin Hermans (die soms ook de klarinet ter hand neemt), accordeonist Stan Maris en contrabassist Kobe Boon (van Steiger) met verenigde krachten een imposant werkstuk afleveren.
Kreis is een trio dat behoedzaam, traag en met zekere elegantie uit de schaduw treedt. Dat voorzichtige is hen wat eigen, al loont het om in te zien dat er bij deze groep vooral filmische en poëtische eenvoud heerst.
Bij aanvang komt ergens een groep als DAAU als referentie naar boven, zeker in passages als het openende “Walter In The Water”, waar hun behoedzame, improvisatorische jazz gekruid wordt met zich traag ontvouwende melodieën en lichte dub- en reggae-achtige accenten. Later komt ook het meest introverte uit de catalogus van Godspeed You! Black Emperor naar boven. Neem bijvoorbeeld het zich in donkere, onheilspellende sferen wentelende “Claus”.
Elders merk je hoe de groep sterk inzet op dromerige en atmosferische sfeerschepping. Bovendien ervaar je ook hoe deze jonge groep afstand neemt van enige snelheid en veel liever op spannende wijze jongleert met hun heerlijke klankenrijkdom. Daarnaast voel je een huiselijke charme en warmte. Zachtaardig en opgewekt, maar evengoed voldragen door subtiele nuance.
De combinatie van warmbloedige rietblazerij, aangedikt met weemoedige accordeon en dito baspartijen, maakt dat dit trio vooral inzet op een heel eigen sound die grotendeels kaal, sober en aandoenlijk minimalistisch is, maar enorm veel toelaat. Daarbij valt onder meer de zin voor traag onder de huid kruipende melodieën en harmonie op. Soms zou je daarbij kunnen denken aan een grillig kamerensemble met een klassiekere basis. Niet eens zo gek als je weet dat klassiek mee deel uitmaakt van de scholing van deze jonge bende. Toch weten ze bij Askr het zo aan te brengen dat inspiraties als klassiek, net als jazz, een modernere en bij uitstek filmische invulling krijgen.
Askr brengt uitgesproken vrije en ongebonden muziek tot leven. Bijzonder toegankelijke en vaak melodieuze composities, die soms een wat hypnotiserend, soms behoorlijk grillig en weerbarstig en dan weer een zen-achtig, meditatief kantje krijgen. Daar ligt deels ook de verklaring waarom dit fraai uitgekiende luisteralbum een heerlijk bedwelmende eenheid vormt.
De groep gunt zichzelf een grote artistieke en creatieve vrijheid en dat loont hoorbaar op deze door Christophe Albertijn in Les Ateliers Claus opgenomen plaat. Askr staat immers garant voor hartverwarmende, uitgepuurde schoonheid. Te situeren ergens tussen zachtaardig jazzgefriemel, meesterlijk gedoseerde improvisatie en prachtig intimistische breekbaarheid aangelengd met een fraaie dosis poëzie. Wat een knap debuut! Naar de platenwinkel hollen en luisteren is de boodschap.