© CPU – Nathan Dobbelaere
Met slaap in de ogen en lood in de benen begonnen we vol optimisme aan de vierde en laatste festivaldag van Tomorrowland Winter. Om de motivatie nog wat extra aan te wakkeren kregen we zelfs de mooiste dag van de week voorgeschoteld. Dat de festivalgangers dit konden appreciëren werd al snel duidelijk. Het was merkwaardig druk op het festivalterrein in de vroege uren (zeker na zeven dagen feesten!).
Qua line-up was vrijdag de minst interessante dag, vooral het namiddagprogramma dan. Van de twaalf acts hadden negen dj’s al eens gedraaid in de afgelopen dagen. Op de Orangerie had Smash The House vrij spel en mochten Bonclaus, MATTN en Dimitri Vegas & Like Mike opdraven. Ondanks dat het duo donderdag de mainstage afsloot, kwam er verbazend veel volk opdagen om hen een tweede keer aan het werk te zien. Op de Love Stage kregen we dan weer extra sets van DJ Licious en Sunnery James & Ryan Marciano die ook goed in de smaak vielen.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Het festival leek langzaamaan te beseffen dat de laatste dag was aangebroken en de uitzinnigheid tijdens de vele feestjes was dan ook aanzienlijk groter dan de afgelopen dagen. Misschien had het mooie weer daar ook iets mee te maken, maar vrijdag was overduidelijk de eindsprint voor alle festivalgangers.
Het avondprogramma werd geopend door Double Pleasure, het Antwerpse duo dat eerder al het mooie weer maakte op Tomorrowland Brasil en Tomorrowworld. De mainstage bleef echter behoorlijk lang leeg, omdat het grootste deel van het publiek zich nog tegoed deed aan de set van Dimitri Vegas & Like Mike in de Orangerie. Tegen de tijd dat de festivalgangers hun weg hadden gevonden naar de mainstage, had Double Pleasure al plaatsgemaakt voor Yves V die na zijn show op The Gathering ook een eigen mainstage show speelde. Ondanks het vroege uur werd er al lustig gedanst en was zijn set perfect op maat van het enthousiaste publiek.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Op het einde van de solide set van Yves V moesten de kleppers van de avond nog komen. Zowel Steve Aoki, Lost Frequencies als Martin Garrix maakten nog hun opwachting op de mainstage en zij compenseerden meer dan voldoende voor het matige namiddagprogramma. Steve Aoki mocht er voor een volgestroomde mainstage aan beginnen en vloog er meteen stevig in. Halverwege de set brak hij met de Tomorrowlandgewoontes en bracht hij de Noorse zangeres Dagny op het podium. Zij verzorgde de live vocals voor hun nieuwe single “Hit Your Heart” die vorige week uitkwam. Tegen het einde van zijn set ging hij zelfs zo ver om zelf ook een poging tot zingen te wagen, wat raar genoeg positief onthaald werd door het publiek. Nadat hij zijn obligatoire taarten lustig in het rond gooide gaf hij de decks door aan Lost Frequencies.
© CPU – Nathan Dobbelaere
In tegenstelling tot zijn voorgangers ging Lost Frequencies resoluut voor de fijne dansbare beats die hem zo bekend gemaakt hebben. Geen over-the-top EDM-nummers te horen in zijn set en het publiek was hem daar duidelijk dankbaar voor. De vriendelijke Belg bleef trouw aan zijn karakteristieke stijl en dat is net wat we zo graag hebben van hem. Eindigen deed hij met een ingetogen remix van “Melody” die het publiek in een meeslepende trance bracht tot Martin Garrix de decks overnam. De Nederlander zorgde voor een explosie van jewelste door in de eerste tien minuten zijn monsterhit “Animals” te spelen en zo het publiek grondig wakker te schudden. Daarna bracht hij ons een stevige EDM-set die ondanks alles heel fris bleef klinken. Hij koos ervoor om ons te sparen van de radiohits die we ondertussen meer dan genoeg gehoord hebben. Met een enorm consistente en dansbare set hebben we waarschijnlijk een van de beste performances van heel Tomorrowland Winter gezien. Het genie Martin Garrix wist ons niet alleen te overtuigen met zijn muziek maar ook met zijn show.
Terwijl een groot deel van de bezoekers zich langzaamaan naar de afterparty begeeft, beginnen wij aan de terugtocht naar het hotel. Op een of andere manier is Tomorrowland erin geslaagd een nieuw festival op poten te zetten en dat te doen met groot succes. Zonder grote incidenten en met schijnbaar sprekend gemak bewezen ze opnieuw dat er niets zo goed is als Tomorrowland. Daarom kijken wij nu al uit naar de zomereditie van het grootste dancefestival ter wereld (dat dan trouwens ook zijn vijftiende verjaardag viert!).
© CPU – Nathan Dobbelaere
Toch wel vreemd hoe iedereen in de TL-val loopt. Terwijl men discotheken (en dj’s) waar muziek destijds een pak meer underground was scheef bekeken werden door ditzelfde ‘alternatieve publiek’.
Maar de schlagerhouse van TL mainstage lijkt dan weer geen probleem te zijn. Mocht Regi destijds in kwaliteitsclubs komen opdagen zijn zouden de rotte tomaten en eieren nogal door de lucht gevlogen zijn. Het is pas sinds dergelijke individuen zichzelf dj begonnen te namen dat de neerwaartse spiraal van de clubs is begonnen. Invasie van VTM’ers die in Jambers al die drugsreportages gezien hadden en dat wel eens wilden testen op die Tien Om te Zien-schlagerdance (daarvoor vonden ze het rare, moeilijke muziek). Tot uiteindelijk de echte dj’s het afstapten of buitengegooid werden omdat ze geen hitjes wilden draaiden. En het volk werd met de week marginaler en gedrogeerder met als absolute dieptepunt de ‘liquid xtc’. Zetels vol schuimbekkende idioten en zombies met stuipen die allesbehalve nog voor de muziek kwamen. En dan onze Sylver en Milk Inc. goden die tussen zowat iedere plaat het ‘gimme a white line’-sampletje afspeelden om hun terkortkomingen als dj te camoufleren.
Laat net nu die prutsers de nieuwe ‘dj helden’ van deze generatie zijn. Terwijl ze in onze tijd ronduit werden uitgelachen.
Zo zie je maar hoe de media de hersenen van het plebs kneden.
Een handvol setjes van techno-dj’s gaat de reputatie echt niet redden hoor.
Het zou de taak moeten zijn van alternatieve om zich hiervan af te zetten. Het is al erg genoeg dat de Vlaamse mainstreammedia zichzelf al verkocht hebben.
Idem voor de ‘alternatieve festivals’ trouwens, vol Bastille’s, Imagine Dragons, Snow Patrols, Yungblud, Coldplay,… en ander schaamteloos plat afval.
Geen probleem tegen goede commerciële muziek … maar dit heeft meer met algoritmes dan met muziek te maken.
Ruggegraatloze artiesten die hun eigen moeder zouden verkopen voor aandacht.