Yes lawd! Anderson .Paak is terug met een nieuw album. Nog voor .Paak (jawel hoor, met een punt voor de achternaam) een sterrenleven begon te leiden, verdiende de muzikale duizendpoot die bewijst dat rappen en drummen tegelijk vanzelfsprekend is, de kost als wietboer. Nadat Dr. Dre deze excentrieke en veelzijdige artiest onder zijn vleugels nam, wist Anderson echter een unieke kans te benutten. Enkele verschijningen op Dre’s album Compton en twee eigen albums, Venice en het sublieme en gelauwerde Malibu, zijn daar het bewijs van. Malibu is volgens velen een moderne klassieker en de lat lag dus hoog voor nieuw materiaal. Die torenhoge ambitie is ook te zien aan de lijst features: Kendrick Lamar, J. Cole, Q-Tip, Snoop Dogg, Pusha T, natuurlijk ook mentor Dr. Dre (die trouwens als executive producer optrad en erg betrokken was bij het maken van dit album) allemaal op één album! Deze plaat vervolledigt eigenlijk Paak’s albumtrilogie. De California-trilogie zeg maar, want na Venice en Malibu houden we halt in Paak’s geboortestad, Oxnard.
Hoewel het uitgebrande Californië niet de meest begeerde plek is om te bezoeken nu, zal Anderson toch zijn best doen om ons de pracht van de West Coast en al haar invloeden te tonen. We stappen de auto in en beginnen doen we met “The Chase”, een strak nummer waarop elk instrument kristalhelder klinkt. Dat Anderson zelf een wonder is op de drums, kan veel invloed hebben op de propere klank ervan. De jazzfluit doet daarnaast het nummer aanvoelen als een jaren ’70 blaxploitationfilm à la Shaft. De toon voor het album wordt zo helemaal ingezet: een funky trip waarin we het hoofdpersonage volgen door de stad die van Brandon Paak Anderson de artiest Anderson .Paak gecreëerd heeft.
“Tints” met Kendrick Lamar hebben we al eerder gerecenseerd. Het nummer klinkt zo mogelijk nog beter binnen de sfeer van het album. De tints kunnen nu dus zowel verwijzen naar getinte ramen van een auto om niet herkend te worden op straat door paparazzi of naar tinten die zaken uit Anderson’s verleden moeten verbergen. Hoe je het nummer ook wil interpreteren, het is zeker het meest dansbare en catchy nummer op dit album. “6 Summers” is ook een uitschieter op deze plaat, waarop geestige one-liners als ‘Trump’s got a love child and I hope that bitch is buckwild’ een grijns op het gezicht toveren. Naast de politiek komen er ook verwijzingen over materialisme en wapengeweld voor. Heavy shit, maar Anderson brengt het zo zwoel over dat je haast niet durft denken dat hij zwaarbeladen materiaal zou brengen.
De tweede helft is vooral de feature-helft. “Brother’s Keeper” met Pusha T is een steviger nummer met een beat die zowel Anderson als Pusha T gegoten zit. “Anywhere” met Snoop Dogg is hemelse funk en “Trippy” met J. Cole is dan weer een teder en introspectief liefdesnummer dat instrumentaal lekker in elkaar zit. “Cheers” met Q-Tip weet ons terug aan het dansen te krijgen wanneer .Paak met volle kracht profetische woorden inspreekt: ‘I’m workin’ on a world premiere / And I could see the world from here / They ask where I’m going from here / Shit, anywhere long as the runway is clear’. Mac Miller, die goed bevriend was met .Paak en samen nog het nummer “Dang!” maakte, krijgt ook tenslotte een eervolle vermelding op dit nummer. Dr. Dre is de enige teleurstellende gast op deze rit, misschien toch maar best achter de knoppen laten dan achter de microfoon.
De rit stopt bij “Left to Right” en zo rest ons de vraag: heeft Anderson .Paak een betere plaat gemaakt dan het o zo geweldige Malibu? Dat durven we nog niet zeggen. Oxnard is zeer gelijkaardig aan zijn vorig materiaal en Anderson weet ook hier hiphop en funk dichter bij elkaar te brengen. Het grote verschil hier is wel dat hij pas na Malibu ongekende successen kende en die attitudeverandering is duidelijk voelbaar op dit project. Succes bereiken, maar vooral jezelf blijven, of zoals onze funketeer het zelf zegt: “You’re trying to be the same person, but with a different car”. Mr .Paak heeft met dit album althans één ding zeker duidelijk gemaakt: naast de drumpedalen ligt ook de hele wereld aan zijn voeten.
Scherpzinnige recensie en inderdaad wat een album!