Radkey is een band die opgegroeid is “in a shitty little pink house” in Missouri, USA, bestaande uit 3 broers Isaiah, Solomon en Dee. Ook vader Matt zit als manager in het complot. Dat ze daarbij Afro-Amerikanen zijn en zich hebben gespecialiseerd in het schrijven van garagerock-punk, is een triviale opmerking. Deze 3 broers maken sinds 2010 muziek en hebben ook al 2 EP’s en 2 full lenghts uitgebracht. Live kunnen ze aardig wat adelbrieven voorleggen. Met volgende bands hebben ze reeds mogen samenspelen: Descendents, Jack White, The Offspring, Titus Andronicus, …
Voor de nieuwe nummers hebben ze naar verluidt gekozen voor een volwassener geluid met een groeispurt naar songwriting. De vraag is maar of dat bij dit soort muziek nodig is. Al ooit een volwassen band gehoord die garagerock maakt? De vocale drijfkracht van Radkey werd in het verleden vergeleken met die van Glenn Danzig. Daar schiet vandaag helaas weinig meer van over. En dat is zowat het verhaal van dit nummer. Er is teveel gepolijst. Het nummer is op zich absoluut niet slecht, maar het is wat braafjes. Naar het einde toe wordt het wel weer wat vuiler met een lekkere fuzzy gitaarsolo. Het refrein is wel een oorwurm maar dat is nu juist waar er naar toe is gewerkt.
Teveel pop-scheutjes zijn aan hun vertrouwde recept toegevoegd om nog van garagerock-punk te spreken. 19 en 21 januari treden ze op in Nederland. België laten ze deze keer links liggen. De nieuwe release zou ergens in 2019 zijn, maar daar is nog exacte datum voor.
