Vorige week is de herfst officieel begonnen en dat wil zeggen dat ook het gelijknamige Autumn Falls uit de startblokken is geschoten. Tijdens dit indoor festival programmeert ToutPartout gedurende het najaar verschillende nationale en internationale bands in verschillende zalen. Gisteren kregen ze in het Cultureel Centrum van Hasselt bezoek van José González & The String Theory.
https://www.instagram.com/p/BoPpVZxFpVu/?taken-at=307545284
Vlak voor Barbarossa het podium mocht betreden, moesten we nog even kennis maken met de Limburgse gastvrijheid. Een man met een gemiddelde leeftijd van 50 kwam nog even spelen voor publieksopwarmer. Samen met ons overliep hij het programma van de avond. Nadien betrad Barbarossa, een kruising tussen Sohn en RY X, het podium. Daar werd hij bijgestaan door zijn piano en drumcomputer. Zijn set bestond uit breekbare pianoballades waar af en toe een artificiële drum tussen durfde te sluipen.
Sinds 2011 is José González al op tour met zijn begeleidende band The String Theory. Dit twintigkoppige orkest vergezelde ook gisteren de Zweedse singer-songwriter op het podium. Bij het opkomen was elke muzikant voorzien van een katoenen doek die ze repetitief in hun handen wreven. Op die manier ontstond er een geruis doorheen de hele zaal dat nadien naadloos overging in “Far Away”. Tijdens het nummer namen ze afstand van hun zakdoek en kwam hun ware aard naar boven. Het orkest en José zijn perfect op elkaar ingespeeld en laten tijdens “Crosses” duidelijk merken dat een orkest ook voor een heel dynamische begeleiding kan zorgen. Niet alleen bespelen de muzikanten hun instrumenten, ook hun eigen lichaam wordt gebruikt. Tijdens “What Will” doen zowel het orkest als de dirigent aan body percussion.
https://www.instagram.com/p/BoPo_WaFLBw/?taken-at=307545284
Het voordeel van naar een concert te gaan in een cultureel centrum, is dat je gegarandeerd een comfortabele zitplaats hebt. Een ideaal scenario voor tijdens “Cycling Trivilalities” en zijn grootste hit “Heartbeats”. Hier deden we namelijk niets liever dan onze ogen sluiten en languit gaan liggen. In onze verbeelding konden we ongestoord wegdromen en leek het even dat José enkel voor ons alleen aan het spelen was.
“Let It Carry You”, tevens een nieuw nummer, zorgde ervoor dat we op het puntje van onze stoel gingen zitten. Er was een opvallende percussie aanwezig die we voordien nog niet hadden gehoord. Tijdens “Stories We Build, Stories We Tell” vielen we bijna van onze stoel van verbazing. José experimenteerde met elektronica en haalde zelfs zijn boormachine mee op het podium. Ook Massive Attack cover “Teardrops” onderging een elektronische verandering die het publiek duidelijk wist te smaken.
Gedurende de hele set zat José op de rand van het podium op zijn stoel, maar tijdens het eerste bisnummer kwam daar verandering in. Hij vergezelde de percussionisten die helemaal achteraan op het podium stonden. We kregen een repetitief instrumentaal nummer te horen waarbij het orkest duidelijk toonde wat ze in hun mars hadden. Tot slot kregen we nog “Down The Line” en “Leaf off / The Cave” te horen. Bij die laatste werd het orkest en de zaal omgetoverd tot een koor. Beide straalden van plezier en dat reflecteerde zich ook op het publiek. Iedereen ging met een lach naar huis.
José González bracht gisteren de perfecte mix tussen herkenbaarheid en experiment. Gedurende een kleine twee uur wist hij ons te boeien met zowel oudere en nieuwe nummers. José en The String Theory waren perfect op elkaar ingespeeld en gaven de muziek net dat tikkeltje extra.
Far Away – Crosses – Abram – What Will – The Forest – Cycling Trivialities – Vissel – Heartbeats – Let It Carry You Away – Stories We Build, Stories We Tell – Teardrop – Onbekend – Down The Line – Leaf Off/The Cave
