LiveRecensies

Couleur Café 2018: Festivaldag 1

LiveRecensies

Couleur Café 2018: Festivaldag 1

Couleur Café ging gisteren van start voor zijn 29ste editie en ook dit jaar vertoeft het Brusselse festival aan de voet van het Atomium. Het Ossegempark werd weer prachtig ingekleed met heel wat toffe kunstwerken en tal van activiteiten. De aangename en hartelijke sfeer maakt Couleur Café tot een idyllisch festival waar zowel de meerwaardezoekers alsook de normale muziekfan aan zijn trekken komt. De eerste festivaldag lokte heel wat jong volk wat grotendeels te danken is aan de Brusselse rapper Damso. De eerste zonnige en vooral snikhete dag bevatte heel wat toffe acts, maar een echt hoogtepunt was er niet.

De heetste zonnegod

Een festival openen is geen evidentie, behalve als je TheColorGrey noemt. De Antwerpenaar zakte met een perfect ingespeelde live-band af naar het Ossegempark en mocht rekenen op een goed gevulde weide voor de Blue Stage. De sfeer en het weer waren ideaal en gaven Grey nog wat meer goesting om voluit te gaan. Bovendien leken zijn nummers al aardig gekend te zijn door het overwegend jonge publiek gezien er al driftig werd meegezongen op de noten van “You Got to Show Me”, “Need to Know” en “On & On”. Andermaal bleek “Jamaica” de ideale afsluiter van de goed een uur durende set. De vibes zaten met andere woorden meteen goed en brachten de eerste (voorzichtige) danspasjes van de festivalgangers naar boven.

De populairste engel

© Kamilia Sain

Aan Angèle is momenteel geen ontkomen en dat zal niet snel veranderen, want mevrouw Vanlaeken heeft vorige week de laatste hand aan haar debuutplaat gelegd die op 5 oktober zal verschijnen. Voor haar thuismatch, en ook nog eens haar eerste festivalshow in België, haalde ze alles uit de kast om er een feestje van te maken. Veel moeite had ze eigenlijk niet moeten doen, want de spreekkoren voor ze überhaupt op het podium kwam verraadden al dat het publiek er meer dan zin in had. Haar nieuwste single “La Thune” bleek de ideale opener en bij “La Loi de Murphy” en “Je veux tes yeux” (incl. sitdown) werd zodanig luid meegezongen dat het ons niet zou verbazen als er vandaag een aantal hees zullen rondlopen. Doordat ze in totaal amper drie nummers heeft gelost, konden we logischerwijze op heel wat nieuwe nummers rekenen waarvan vooral “Victime de la mode” (cover van MC Solaar) en afsluiter “La Flemme” ons konden overtuigen. Een set van een uur wist Angèle nog niet te brengen, maar dat zien we in de toekomst al gauw veranderen.

Het schattigste roofdier

© Kamilia Sain

Het is de derde keer dat de Britse zangeres dit jaar op een Belgisch podium staat en het is misschien wel haar meest memorabele optreden geworden. Ondanks de clash met Angèle stond het veld voor het blauwe podium mooi gevuld en werd het naargelang het einde steeds drukker. Mahalia heeft een aantrekkingskracht en toonde dat ze een uur lang weet te boeien met zowel nieuwer als ouder werk. Tijdens haar recente singles swingde ze gewillig van links naar rechts, maar ook met haar gitaar in de hand wist ze iedereen in te pakken. De aanwezige fans zongen maar al te graag onder een ondergaande zon mee en waren zelfs zo enthousiast dat Mahalia besloot “Sober” twee keer te zingen. Mahalia is een roofdier en had ons een uur lang helemaal in haar klauwen.

Het dromerigste contrastprogramma

© Kamilia Sain

Op Couleur Café is er voor ieder wat wils en dus kwamen de jazzliefhebbers gisteren tot hun trekken met de Belgische jazzgrootheid Mélanie de Biasio. In een mooi in de schaduw liggende amfitheater (Green Stage) bracht ze een coherente set waar niet alleen de uit Charleroi komende soul en jazz-muzikante wist te overtuigen, maar ook haar live band bewees dat die er duidelijk iets van kan. De set was ideaal om even weg te dromen en zeker de live versie van “Your Freedom is the End of Me” mocht er zijn. Het publiek dat zowel bestond uit jong en oud was tot ons eigen teleurstelling niet altijd even oplettend en genoot vaak meer van de locatie dan van de muziek zelf. Wij konden Mélanie en haar band echter op geen enkele fout betrappen, maar zien haar beter tot haar recht komen in een zaal of op een jazzfestival.

Het muzikaalste koppel

Ze zijn al niet meer dan jongsten, maar het jeugdige enthousiasme van ‘the blind couple of Mali’ Amadou & Mariam en band is in al die jaren niet verloren gegaan. De Mali blues die ze brengen werkt aanstekelijk en nodigt uit om te dansen, wat ook massaal gebeurde in het publiek. De nummers die wat ons betreft ietwat te lang gerekt werden, waren wel leuk, maar verschillen ook weinig van elkaar waardoor we al snel wat verveeld geraakten. Het is wat ons betreft bovendien ook niet nodig om het publiek tien keer per nummer tot het klappen te animeren. Het had een omgekeerd effect waardoor er steeds minder reactie vanuit het publiek kwam. Het mag wel gezegd worden: Amadou speelde, ondanks dat hij blind is, hier en daar toffe solootjes op zijn elektrische gitaar waar menig andere gitarist nog heel wat van kan leren. Ze brachten met andere woorden veel sfeer en hadden zelf plezier en dat is natuurlijk het belangrijkste.

De heilige tweevuldigheid

© Kamilia Sain

De Franse zussen met Cubaanse en Venezulaanse roots Lisa-Kaindé Diaz en Naomi Diaz vormen nu al sinds 2013 het duo Ibeyi en brengen gevoelvolle soul met een vleugje electronica en trip hop. Dat ze immens populair zijn bij de festivalgangers van Couleur Café vertaalde zich in een tot de nok gevuld theater en een uitgelaten sfeer. De twee kwamen a cappella zingend het podium op en speelden meteen hun grootste troef uit: de twee stemmen die zich perfect bij elkaar aanvullen. Lisa en Naomi brachten de volgende nummers met volle overtuiging en bij “Deathless” werd het publiek opgeroepen op luidop mee te zingen, wat ook gebeurde. Het in het Spaans gezongen “Me Voy” transformeerde het publiek in een swingende massa die zichtbaar genoot van het charismatische duo. Een beklijvend mooi optreden bracht Ibeyi op Couleur Café dat voor ons nog een beetje langer had mogen duren.

De vuilgebekte superster

© Kamilia Sain

Damso is niet alleen de meest besproken act van deze editie, maar misschien zelfs ook de grootste naam van deze editie. Twee weken geleden bracht de Brusselse rapper zijn inmiddels derde plaat Lithopédion uit en brak er zomaar even een streamingrecord mee met meer dan zestig miljoen stream in één week. Dat Damso dus populair is bij de jeugd, is duidelijk en dat hij een volle weide wist te verzamelen, komt dan ook niet als een toeval. De controversiële rapper bracht geen grootse show mee naar zijn thuisstad, maar palmde met zijn persoonlijkheid, relaxte attitude en ‘lines’ met gemak de weide voor de Red Stage van Couleur Café in. Aan bindteksten hecht Damso niet al te veel belang waardoor in de iets langer dan een uur durende show heel wat hits na elkaar volgden. De Kalash samenwerking “Mwaka Moon” en “Θ. Macarena” hield hij desondanks voor het einde en leverde dus wat er van hem verwacht werd.

De koudste zomernacht

Twee jaar geleden pronkte Selah Sue al bovenaan de affiche van Couleur Café en ook dit jaar staat ze tussen de eerste lijntjes. Dat het groene amfitheater voor haar show dan ook helemaal volliep, verbaasde niemand. Deze keer liet ze haar full band thuis en doet ze het live met een cellist en multi-instrumentalist aan haar zijde. In mei wist ze in een uitverkochte Ancienne Belgique moeiteloos te overtuigen, maar op Couleur Café waren de kaarten anders geschud. Met voornamelijk nieuwe, nog niet uitgebrachte nummers in haar setlist kon ze op muzikaal vlak misschien overtuigen, maar de sfeer bleef, op haar bekende nummers na, redelijk ijzig. Slecht was het allesbehalve, maar de sfeer die er tijdens haar vorige passage was, miste overduidelijk.

De beste achtergrondzanger

Als afsluiter voor de eerste festivaldag wist de organisatie van Couleur Café nog eens de uit Italië komende, maar in Kingston (Jamaica) wonende Alborosie te strikken. Met het gloednieuwe album Unbreakable op zak is hij momenteel op tour door Europa samen met zijn band en background zangers. Er was wel wat minder volk dan bij Damso, maar de aanwezigen voor de Red Stage hadden duidelijk zin in een leutig reggae feest. Alborosie was redelijk goed bij stem, maar het was vooral de achtergrondzanger die het hart van het publiek stal met zijn enthousiasme en zijn heerlijke stem. Alborosie verdween af en toe eens in de coulissen wat zijn band de mogelijkheid gaf zich in de schijnwerpers te spelen, wat ook lukte. De set viel kort voor het einde even in een dipje, maar met als encore “Kingston Town” transformeerde de weide nog eens in een Jamaicaanse dancehall.

Een geslaagde eerste festivaldag dat vooral in ons geheugen zal blijven dankzij het warme en zonnige weer, een resem sterke Belgische artiesten die bewezen dat ze stilaan ook ambitie hebben om in het buitenland potten te breken en het prachtige optreden van Ibeyi.

Geschreven door Simon Meyer-Horn & Maxim Meyer-Horn

2016 posts

About author
Schrijft wel eens iets...
Articles
Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Brihang, Tyla en nog vier nieuwe namen voor Couleur Café 2024!

Momenteel zitten we allesbehalve in het zonnige weer, met de sneeuw die over het hele land opduikt, al wil dat niet zeggen…
2023FeaturesInstagram

De beste concertfoto’s van 2023 volgens onze fotografen

Zoals we eerder al aangaven bij de mooiste albumhoezen van 2023: het visuele is bij muziek minstens even belangrijk als de klank….
Festivalnieuws

Onder andere STIKSTOF en Fatoumata Diawara bij eerste namen Couleur Café 2024!

De zon mag dan wel verscholen zitten achter een dik wolkenveld, maar dankzij Couleur Café krijgen we het toch lekker warm. Het…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.