AlbumsRecensies

Albumreviews: Beire Kort #8

We zijn nog maar anderhalve maand ver in 2018 en toch worden we weer overspoeld met geweldig interessante albums. Het is natuurlijk onbegonnen werk om over elke plaat die uitkomt een uitgebreide recensie te schrijven, maar toch zijn er enkele waarvan we je onze mening niet willen onthouden. Daarom gaan we ditmaal iets korter in op de nieuwe albums van Water From Your Eyes, Jeff Rosenstock, Madison Beer, Le 77, LYLO, Leyya, Anna Burch, Hollie Cooke, Alela Diane, The New Spring, Calexico en Black Label Society!

Water From Your Eyes – All A Dance (★★★★)

Het duo Water From Your Eyes is nog maar een kleine drie jaar actief, maar heeft met All A Dance al een tweede pracht van een album te pakken. Op deze plaat brengen ze hun levendige – ietwat schattige – vintage synthpop op ritmische avonturen. Zo krijgen de zes nummers op het album een herkenbare krautrockstempel mee: repetitieve klanken en een motorikritme dat je binnen de kortste keren in een gelukzalige trance brengt. De manier waarop ze hun popnummers omkaderen doet hierdoor sterk aan Stereolab denken, maar Water From Your Eyes weet een stuk frisser te klinken op het meer dan interessante All A Dance.

All A Dance verscheen 19 januari via Exploding In Sound.

Jeff Rosenstock – POST- (★★★½)

Terwijl veel mensen op 1 januari aan het bekomen waren van een nieuwjaarskater, stond Jeff Rosenstock klaar om iedereen wakker te schudden met een nieuw album. POST- verscheen compleet onverwacht, maar was voor de fans zeker geen teleurstellend cadeau na het gesmaakte WORRY. uit 2016. Het heeft alles wat we van een Jeff Rosenstock album verwachten: een rechttoe rechtaan aanpak, politiek geladen teksten, maar vooral een dosis ongefilterde energie. Het album voldoet volop aan die kenmerken op kleppers als het memorabele “USA”, “Yr Throat” en “Powerlessness”. Op de tweede helft lijkt de energie af en toe plaats te maken voor meer gekunstelde momenten die spijtig genoeg de vaart uit het album halen. Desalniettemin is POST- een krachtige plaat geworden om het nieuw jaar mee af te trappen.

POST- verscheen op 1 januari via Specialist Subject.

Madison Beer – As She Pleases (★★★½)

Ze was nog maar dertien jaar jong toen haar leven door één tweet veranderde. Justin Bieber ontdekte het meisje op YouTube en deelde haar video wat ervoor zorgde dat ze dagenlang trending op Twitter was. Een jaar later bracht ze haar debuutsingle “Melodies” uit, maar op haar debuut EP moesten we een volle vijf jaar wachten. In die vijf jaar schreef ze meer dan 100 nummers, waarvan er zeven op haar eerste ep beland zijn. Nummers als “Dead”, “Fools” en “Say It To My Face” zijn leuke, volwassen popsongs die zomaar echte hits zouden kunnen worden. Haar populariteit bij jonge tieners is al immens groot en daarom zijn we ook allesbehalve verbaasd dat haar Europese tour – inclusief een show in de Botanique – binnen de drie uur helemaal uitverkocht was. Leuke eerste EP die ons nieuwsgierig maakt naar haar toekomst.

As She Pleases kwam op 2 februari uit via Island Records.

Le 77 – Bawlers (★★★★)

Le 77 is nu al één van de Belgische hiphoprevelaties van het jaar. Hun eerste plaat C’est Le 77 wist al meer dan te overtuigen en hun nieuwste Bawlers weet er zelfs nog een schepje bovenop te doen. Nummers als “Bawlerangers” (een nummer met niemand minder dan hun kameraad Zwangere Guy en wooncompagnon Blu Samu) en het over de vaderlandse politiek gaande “Ipop” zijn stuk voor stuk parels die de Belgische hiphopscene nog ontbrak. Het collectief uit Laken overtreft zichzelf op hun tweede plaat en dat zal vroeg of laat beloond worden met een steeds verder groeiende fanbase!

Bawlers verscheen op 2 februari via LaBrique.

LYLO – Post Era (★★★)

Het debuutalbum van de Schotse band LYLO heeft maar 26 minuten op de teller, maar toch fungeert het prima als staaltje van waar de band voor staat. Zoals vele zoveel andere groepen krijgen we ook bij LYLO rammelende en galmende gitaren voorgeschoteld, maar hier weten ze die typerende sound wel flink af te kruiden met een sax. Verwacht wel geen jazzrock, want de sax op Post Era is één van de hoofdrolspelers in de dromerige, psychedelische indie rock die deze groep brengt. Er zijn flink wat interessante ideeën op dit kort album te vinden, maar toch lijkt het vooral de stempel van de groep te presenteren in plaats van sterke songs. Veelbelovend voor hun volgende worp.

Post Era verscheen 26 januari via El Rancho Records.

Leyya – Sauna (★★★)

Het Oostenrijkse duo Leyya is alweer toe aan hun tweede album genaamd Sauna. Dat kwam uit op 26 januari 2018. In tegenstelling tot hun debuutalbum Spanish Disco Deluxe zijn ze deze keer de exprimentale kant op gegaan. Ze brengen met Sauna electropop muziek en trekken hiervoor alle registers open. De plaat opent met het titelnummer “Sauna” en daarop is meteen duidelijk te horen wat je kan verwachten, de band legt het namelijk zelf uit. Nadien volgen een reeks aanstekelijke popnummers met “Drumsolo” als uitsteker. Sauna is een feelgood plaat waar wij al zeker warm van worden.

Sauna kwam uit op 26 januari. Op zondag 18 februari 2018 speelt de band in NEST.

Anna Burch – Quit The Curse (★★★★)

Dromerige indie pop singer-songwriter met een heel vrolijke input, je kan er straten mee leggen. Bij Anna Burch is het desalniettemin op zo’n simpele en overtuigende manier gebracht, dat je van bij de eerste luisterbeurt fan bent. Quit The Curse is met zijn negen nummers erg kort, maar langer hoeft het niet te zijn. Je wordt meegenomen met de vrolijke jangly deuntjes van Anna. Perfect om languit aan het strand te beluisteren, maar evengoed thuis om een zomers gevoel te krijgen. “Asking 4 a Friend” is het hoogtepunt door de eenvoud in de tekst en de melancholische emoties die je in de muziek hoort. Anna Burch mengt country met indie rock en folk en slaagt er in om het geheel zeer fijn te laten klinken.

Quit The Curse verscheen op 2 februari via Polyvinyl Records.

Hollie Cook – Vessel Of Love (★★★½)

Hollie Cook is de dochter van Sex Pistols-drummer Paul Cook. Daar stopt ook de link met punk, want de muziek die Hollie brengt, situeert zich meer in de roots reggae sfeer. Ondanks de feelgood vibe, gaat ze daar niet de cliché tour op, er zit overal wel iets extra in. Vessel Of Love, haar derde album is meteen ook haar beste tot dusver. Muzikaal zit het allemaal sterk in elkaar en de stem van Hollie Cook klinkt krachtig en dromerig. Zelfs personen die niet helemaal into reggae zijn, zullen dit album weten te appreciëren. De songs zijn catchy en het zit allemaal poppy in elkaar waardoor het ook makkelijk te beluisteren valt.

Vessel Of Love verscheen op 26 januari via Merge Records.

Alela Diane – Cusp (★★★★)

Alela Diane brak ruim een decennium geleden door met haar tweede plaat, The Pirate’s Gospel. Door haar eigenzinnigheid werd ze al snel in de freak-folk hoek geduwd. Cusp, haar nieuwe plaat, neigt dan weer veel sterker naar traditionele folk uit de jaren ’70 (denk aan o.a. Joni Mitchell en Carole King). De laatste soloplaat van Diane dateerde van 2013. In de tussentijd is ze moeder geworden, iets wat in haar teksten sterk naar voor komt. De nieuwe band die ze met haar eigen moeder heeft komt vaak aan bod, naast o.a. teksten over bootvluchtelingen vanuit het perspectief van moeders en hun kinderen. Het is vooral een erg oprechte plaat geworden, iets waar de instrumentatie ook aan bijdraagt. Een sobere pianobegeleiding speelt de hoofdrol, de extra instrumenten (wat strijkers en hier en daar een rustige gitaar) geven het geheel nog een knus en dromerig gevoel mee. De opnames vonden plaats in een geïsoleerde berghut en dat is er ook aan terug te horen. Cusp staat vol met bijzonder mooie en soms zelfs prachtige (“Song for Sandy”) liedjes en zou best wel eens de beste plaat kunnen zijn die Diane al gemaakt heeft. Voor liefhebbers van singer-songwriter is het dan ook niet te missen.

Cusp verscheen op 9 februari via Allpoints. Op 13 april komt ze naar de Vooruit in Gent.

The New Spring – Wholly Wholly (★★★½)

De Deen Bastian Kallesøe levert met Wholly Wholly een nakomertje af. Sinds hij muziek begon te maken als The New Spring in 2011, volgden de eerste drie platen mekaar heel snel op. Zijn laatste werk liet vier jaar op zich wachten en betekent meteen ook een stijlbreuk met de vorige platen. De melancholische Deense folkzanger omringt zich voor Wholly Wholly voor het eerst met een band en toont zich ambitieuzer dan ooit. Tien songs lang neemt de zachte stem van Kallesøe de luisteraar mee op een reis doorheen verschillende stijlen. De teksten zijn soms zwaarwichtig, dan weer heel simpel en alledaags. Een mooie afwisseling van zowat al wat mogelijk is, en toch een mooi geheel. Perfect album voor nieuwsgierige folkliefhebbers.

Wholly Wholly verscheen 2 februari via Tambourhinoceros.

Calexico – The Thread That Keeps Us (★★★★)

De nieuwe van Calexico (nummer negen is dat intussen op de teller) klinkt zeer degelijk, maar tegelijk geeft ze ook emotioneel een wat gelaten gevoel. Dromerige sounds nemen ons mee op een reis doorheen heel wat landschappen. Een popnummer als de titeltrack “End of the World with You” doet ons zelf wat aan een jonge U2 denken (op positieve manier weliswaar!). “Under the Wheels” is nog zo een heerlijke creatie die onze oren mocht bereiken, het wat reggae aandoende ritme in combinatie met blazerssectie maakt het dan ook heel moeilijk om niet te gaan meebewegen. Kort daarna wanen we ons weer in de broeierige hitte van Arizona  (waar Calexico het licht zag) met enkele americana songs als “Curse Of The Ride” om er maar één te noemen. Deze plaat weet dan ook heel fijn te verassen met zijn – jawel – 22 nummers, een heleboel ontdekkingen dus. Enjoy the ride!

End Of The World With You verscheen 26 januari via ANTI-.

Black Label Society – Grimmest Hits (★★★½)

De tiende langspeler van Black Label Society is, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, geen greatest hits album maar bevat wel degelijk twaalf nieuwe songs. Het collectief rond rockviking en frontman Zakk Wylde brengt met Grimmest Hits alvast een stevige portie potige rock. De dikke, rollende riffs vliegen ons dan ook om de oren en Wylde bezit over een portie vingertechniek die we zelfs in Temptation Island nog niet hebben mogen aanschouwen. Zoals Thor de bad guys in het MCU teistert met zijn hamer Mjölnir, teistert Wylde onze trommelvliezen met zijn iconische solo’s en dijken van riffs. Wylde begon zijn carrière als gitarist bij de legendarische prince of darkness en vleermuizenverslinder Ozzy Osbourne waardoor we her en der ook de invloeden van Osbourne op Grimmest Hits ontwaren. Al is het maar dat Wylde soms ook een beetje nasaal en schel in zijn micro neuzelt. Wie Grimmest Hits door de speakers van zijn motor wil laten schallen terwijl hij de snelheidsduivel uithangt, zal her en der toch even serieus wat gas mogen terugnemen. Akkoord het merendeel van de songs leent zich perfect tot middenvaksrijden, geflitst worden en andere mobiele schurkenstreken maar her en der weten Wylde en co ook te verrassen met enkele tedere ballads en akoestische songs. Echt vernieuwen doet Black Label Society op dit album niet, maar de groep blijft doen waar ze goed in zijn en stellen niet teleur!

Grimmest Hits verscheen op 18 januari via Entertainment One Music. Wie Black Label Society aan het werk wil zien kan dat op 31 maart in De Trix te Antwerpen!

Related posts
InstagramLiveRecensies

Madison Beer @ Ancienne Belgique (AB): Volg het witte konijn

Popsterren komen en gaan, maar Madison Beer is gekomen om nog even te blijven. Sinds ze werd ontdekt door ene Justin Bieber,…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Madison Beer - "Make You Mine"

Madison Beer is al even bezig aan een opmars binnen de muziekwereld. Haar debuutplaat scheerde hoge toppen en ook Silence Between Songs,…
2023FeaturesInstagramUitgelicht

De 101 beste singles van 2023

Voordat we het nieuwe jaar ingaan, hebben we nog enkele eindejaarslijstjes voor te stellen. Nadat we al de beste albums, ep’s, debuten…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.