Wie fan is van of Montreal, heeft bijna altijd iets om naar uit te kijken. Sinds 1997 brengt het (inmiddels) éénmansproject van Kevin Barnes aan een hoog tempo nieuwe albums uit zonder zichzelf te herhalen. Zo zijn de wateren van indie pop, psychedelische pop en glam rock al lang verkend en ligt Kevins focus nu volop in de meer elektronische muziek. Op Innocence Reaches (2016) hoorden we dit al, maar op Of Montreals nieuwste album White Is Relic / Irrealis Mood (dat op 9 maart verschijnt) lijken we hier een evolutie op te krijgen. Zo doet de puike single “Paranoiac Intervals/Body Dysmorphia” althans vermoeden.
Op deze single zijn de invloeden uit de electropop volledig terug, maar ze lijken wel in een compleet andere context geplaatst. Over de loeiende synths ligt er een duister en sinister laagje. Barnes’ teksten klinken terug boos, een gevoel dat naar eigen zeggen gevoed werd uit zijn frustratie en paranoia tegenover de leugenachtige media in Amerika. Toch weet hij die emoties te kanaliseren in een catchy refrein met een energieke omkadering.
Het wordt pas echt interessant wanneer het nummer van zeven minuten overgaat in “Body Dysmorphia”. De instrumentatie neemt een bocht en glijdt weg in een duistere trip. Diepe bassen en spookachtige zanglijnen creëren een hypnotiserend effect. De progressieve kant, de boosheid en de lengte van het lied doen ons met een beetje hoop terugdenken aan materiaal uit Paralytic Stalks. Laten we hopen dat White Is Relic / Irrealis Mood net zo goed wordt!
