AlbumsRecensies

ORB – Naturality (★★★★★): Overwinning van de fuzzy psychedelica

AlbumsRecensies

ORB – Naturality (★★★★★): Overwinning van de fuzzy psychedelica

ORB valt niet te verwarren met The Orb, de elektronische band uit Londen. De tegenstelling kon niet groter zijn want ORB komt helemaal van de andere kant van de planeet en neigt in de verste verten niet naar elektronische muziek. Hoewel hun psychedelica hier en daar wel een synthgeluid weergeeft, zijn het vooral de riffs die hier de klok slaan. Vorig jaar bracht de band met Birth een weerzinwekkend debuut met als apotheose “Electric Blanket”, nu komen ze met een opvolger waarop ze tonen hoe hun sound nog beter geëvolueerd is.

De fleurige cover van de plaat is allerminst een graadmeter voor wat er achter het artwork bevindt. De meeste bloemen verwelken bij het horen van de donkere riffs die ORB serveert. Ze komen vanuit het diepst van deze aarde en zijn klaar om alles en iedereen kapot te maken. De muziek van de band doet bij momenten denken aan Fuzz of landgenoten King Gizzard & The Lizard Wizard. Van die laatste is dat geen verrassing, frontman Stu Mackenzie zat aan de knoppen van Naturality. De plaat verscheen ook op dezelfde labels als de band Flightless en Castle Face Records. De invloeden zitten dus al goed, nu moet de muziek nog volgen.

Vooraleer het album begint, moet je weten dat ORB geen gewone band is. De mannen doen zich voor alsof ze aliens zijn op een missie om de aarde wat meer futuristische muziek bij te brengen. Met Birth deden ze hun missie al deels slagen, de opvolger zorgt er voor dat hun missie alleen maar positiever verder bolt. “Hazelwart” is de opener van het album en laat ons nog wat in het gewisse voor wat volgt. Een mysterieus synthgeluid leidt het nummer in waarna de riffs ons langs alle kanten bekampen. Al snel horen we nog een invloed terug in de muziek van de groep. Black Sabbath is nooit ver weg, en ze lijken erg goed geluisterd te hebben naar de meesters in het genre.

Nergens is het een goedkope kopie, de muziek klinkt fris en het lijkt er op dat ORB een volwassen sound heeft ontwikkeld. Zo hoor je op “A Man In The Sand” een nummer dat zomaar door Pink Floyd geschreven kon zijn in de tijd dat Syd Barrett er nog bij zat. Psychedelica is geen vreemde voor de groep uit Australië en ze weten dan ook de juiste invloeden te hebben uitgepikt. Met “You Are Right” komt ook een stijlwissel. Niet enkel nog donkere metal met de bedoeling om te vernieuwen, maar wat meer kracht en snelheid om zo niet telkens nood te hebben aan die repetitieve sound. Meer punk en eigenlijk een erg verfrissend nummertje.

Toch is het vooral “O.R.B.” die ons het meest laat zinderen. De track duurt net geen negen minuten en laat in al die tijd ruimte voor wat epische doom sludge geluiden. Het klinkt nog meer Black Sabbath hier en frontman Zack Olsen laat zijn vocals heel hard echoën om zo een nog angstigere sfeer te laten ontstaan. De drums penetreren het oor en de kracht van de gitaren gaat door merg en been. De song is ook een herwerking van het gelijknamige nummer op hun debuut-EP Womb en klinkt tien keer beter dan toen. De sound is vuiler, de gitaren zijn snediger en de wall of sound komt nog harder aan als in 2015. We zouden kunnen blijven doorvertellen over dit nummer, zijn geniale tempowissels en de lekkere instrumentale outro, maar we moeten nog wat meer over de rest van het album kwijt.

“Immortal Tortoise” bouwt verder op de meest epische song van de plaat en laat ons hierbij vooral verbouwereerd achter. Ook is er hier weer meer nadruk op het instrumentale en lyrics die beperkt worden tot ‘tortoise king of water / tortoise king of land / immortal tortoise in the water’. Het muzikale aspect bij dit nummer is wederom erg sterk. Het gaat van heel lome gitaren naar psychedelische solo’s tot versnellingen waar Lewis Hamilton nog wat van kan leren. Ook hier gaat het nummer boven de zes minuten, en dat is nodig om helemaal mee te zijn in het verhaal van de band.

Met afsluiter “Rainbow’s End” (wederom een herwerking van op Womb) laten ze veel ruimte om instrumenten te laten ademen en zelfs de stem van Olsen komt hierbij meer op de voorgrond. ‘Looking for a dragon, head into a cave, this is what he gets for trying to be brave’, zijn dan ook lyrics waar je het voor doet. Het zachte gitaarspel afgewisseld met de met fuzz doordrenkte gitaren, laten je niet meer los en verzorgen het eind van één van de beste garagerock platen van dit jaar. De band wil niet enkel een doom band zijn, en bewijst dankzij een aantal sterke grooves dat dit helemaal niet zo is.

ORB vindt helemaal niets nieuws uit, maar ze brengen het met zoveel overtuiging dat deze plaat gewoon op je schap moet liggen. Hun album is slechts acht nummers lang, maar meer hoeft het ook niet te zijn. De songs ademen riffs en laten niets aan het toeval over. Een nummer extra zou misschien overdaad zijn, want het is niet zomaar een plaat die je eens op een zonnige middag opzet. Het is er één die je moet verwerken waarna je volledig los kan gaan op het harde beukwerk die de band serveert. ORB is een volwassen alien geworden en klaar om de wereld helemaal in te palmen.

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

King Gizzard & the Lizard Wizard @ Ancienne Belgique (AB): Een eigen universum

Een band als King Gizzard & The Lizard Wizard zorgt voor verrassingen, en dat was in de Ancienne Belgique niet anders. Alleen…
Uitgelicht

De 101 beste singles van 2018

Jaarlijks schrijven we meer dan honderd artikels over bands die nieuwe singles uitbrengen. De ene al wat beter dan de andere, maar…
AlbumsRecensies

Albumreviews: Beire Kort #12

  Iedere week worden we om de oren geslagen met nieuwe albums. Omdat het moeilijk is om ieder album zijn eigen review…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.