–
Joe Goddard is bij het promoten van Electric Lines tot voor kort behoorlijk bescheiden gebleven. Enkel in de laatste twee weken voor de release van dit album, postte hij regelmatig filmpjes met daarin de onstaansgeschiedenis van de belangrijkste nummers op zijn nieuwe plaat. Deze week kwam daar nog een soort interactieve luistersessie op zijn homepage bij, waarin je de nummers die naar eigen zeggen een belangrijke invloed waren bij het maken van Electric Lines hoorde. Onder die inspiratiebronnen hoor je onder andere het zeer eerbare “Can’t do without you” van Caribou en de klassieke Franckie Knuckles remix van “Blind” van Hercules and the Love Affair. Als je die platen eer kan aandoen, dan heb je mooi werk geleverd.
De rode draad in de plaat is melodieuze house, met soms disco en funk die de kop komen opsteken. Goddard heeft zijn singles goed uitgekozen. “Home”, “Lose Your Love” en “Music Is The Answer” zijn drie erg soulvolle platen waar je niet alleen op wilt staan schuifelen, maar occasioneel ook probeert mee te zingen. Vooral die eerste draagt de geest van Britse danceklassiekers van The Streets of Jamie XX, die durven bekennen dat zwaar ‘clubben’ ook wel eens z’n tol kan eisen.
Sommige tracks zijn wat minder diepgravend en net iets té radiofähig. Vooral opener “Ordinary Madness” doet denken aan de deephousecraze van een aantal zomers geleden, met kwelerige lyrics van dertien-in-een-dozijn. ‘When I’m with you, I can feel the sun orbiting around me’. Goed, het zingt wel vlot mee, maar daar heb je ook wel alles mee gezegd. Ook Human Heart blijft erg op de vlakte. Al kan het misschien nog dienen als soundtrack voor de aftermovie van een reis naar Kroatië of Zuid-Frankrijk.
De rest van de plaat klinkt zoals je zou verwachten van Joe Goddard, en dat is wat ons betreft zeker een compliment. Op twee uitzonderingen na. Het moet ons van het hart, maar “Lazers” is écht een domper op deze plaat. Slecht kan je het niet noemen, maar de track heeft hier gewoon geen plaats. “Funk you up” is eveneens een stijlbreuk, maar minder abstract en iets dansbaarder naar onze zin.
Het absolute hoogtepunt van de plaat is “Electric Lines”, waarvoor Hot Chip-collega Alexis Taylor zijn gouden stem nog eens wilde bovenhalen. Wat een klassebak, terecht tot titeltrack gepromoveerd! Het is een track gestut met breekbare vocals, lyrics waar je nog eens diep mee in je gedachten kan graven, en zeer aanstekelijke synthmelodieën. Wat “Sky and Sands” deed in 2007, krijgt vandaag een update.
Joe Goddard heeft een mooie tweede plaat uitgebracht, die voor het grootste deel goed samenhangt. Enkel jammer van die ene keer dat hij teveel wil pleasen, of die andere keer wanneer hij teveel het experiment opzoekt. Dat gezegd zijnde, hij ligt klaar in onze auto, voor wanneer het net ietsje te warm wordt.
Wie het verhaal van de plaat graag door de stem van Le Goddard zelf hoort vertellen, kan op zijn homepage terecht via deze link.
