LiveRecensies

Warhola blaast de AB omver met zijn explosieve, donkere beats

LiveRecensies

Warhola blaast de AB omver met zijn explosieve, donkere beats

Een kleine ontploffing, dat bracht Warhola gisterenavond in de AB te weeg. De bescheiden toetsenist van Bazart, Oliver Symons, stond er op het podium met zijn soloproject. Als een bom zelfzekerheid met een toets sensuele, donkere liefde, knalde hij de zaal aan flarden.

14971241_1197920460286920_1797632462_n

Bij onze aankomst in de concertzaal is het al snel duidelijk dat niet alleen Olivers strakke beats in de smaak vallen bij het publiek, ook zijn aardige looks doen het goed. Verschillende jonge meisjes proberen toch maar dat plaatsje vooraan te bemachtigen, met matig duw en trek gedrag als gevolg.

Dat Warhola een strakke, explosieve set belooft, wordt ons al snel duidelijk aan de afgelijnde opstelling. Een rechte rij felle ledlichten kleurt de achtergrond met daarvoor de vier muzikanten op gelijke lijn, waarbij de twee imposante drums meteen in het oog springen. Wanneer ze het eerste nummer inzetten, knallen de beats en bassen met een aanzienlijk volume de zaal binnen. Enkele seconden later komt ook frontman Oliver met een zelfzekere allure het podium opgewandeld. Iets waar we toch wat van opkijken, aangezien we uit Bazart de eerder timide, bescheiden Oliver kennen.

14958338_1197920470286919_1171834296_nDe eerste twee nummers zitten er meteen recht op en zetten de sfeer voor de rest van de avond. Vooral het tweede nummer “Reshape” maakt de zaal volledig wakker en brengt iedereen aan het bewegen. This boy is on fire, zoveel is duidelijk, van de bescheiden toetsenist in Bazart is nu amper nog iets te merken. We hadden niet verwacht dat deze jongen dit in zich had, maar wat weet hij te raken. Symons bereikt zijn hoogtepunt volgens ons in “Aura”. Deze gaat door merg en been wanneer hij naar het einde toe al zijn kracht in de noten legt, iedereen is even met verstomming geslagen. De daarbij vlammende elektronica en flitsende lichten brengen ons lichaam aan het trillen en verblinden onze ogen zoals ze nog nooit eerder deden. Verblind waren we wel meermaals tijdens dit concert. Soms werd het zelf onmogelijk om het podiumgebeuren goed te volgen. De volgende keer misschien die spots toch een klein beetje dimmen?

 

Halverwege de set laten de weke meisjesharten zich nogmaals horen wanneer Oliver zijn jasje uittrekt. Meerdere lachende reacties weerklinken zoals “Das al één kledingstuk minder”. Een kledingstuk minder, maar een energieniveau meer. Er lijkt geen stoppen te zijn aan zijn drive. Na “Aura” en “Unravel” volgen meerdere nieuwe, ongekendere nummers elkaar op. Dat lijkt het publiek niet te deren want ook deze worden op luid enthousiasme onthaald, al bleef het dansen grotendeels uit. Het publiek hield het de ganse avond op een gezapig heen en weer wiegen.

14997176_1197920516953581_1539287030_n

Hier en daar kende de set enkele schoonheidsfoutjes, zoals wanneer de bandmembers beslissen niet in te gaan op het signaal om terug te komen na de bis en ook Oliver zijn microfoondraad blijkt meermaals net te kort. Symons ging hier echter met een zekere innemendheid en zelfzekerheid mee om en zette zijn concert even sterk verder.

Wanneer Warhola zijn cover brengt van “Hold On Were Going Home” door Drake, wordt het publiek even euforisch en weergalmen de woorden doorheen de zaal. De daaropvolgende hits “Red” en “Lady” zetten die euforie verder en zijn set bereikt een zeker hoogtepunt. Jammer genoeg betekent dit ook het einde van de set, kort maar krachtig zeggen ze dan. Na deze twee afsluiters, neemt de frontman een misschien iets te haastig eerste afscheid, al vergeven we hem dat door zijn wondermooie bisnummer. Hierin staat Oliver volledig solo op podium waarmee hij een prachtig intiem moment creëert. Wanneer je dacht dat zijn overgave in zijn muziek het piekpunt had bereikt, deed deze er nog een schepje bovenop. Oliver stelt zich uiterst breekbaar op en ontroert even met een overheersende stilte, waarna hij opbouwt tot een schitterende climax. De zanger eindigt met energieke, elektronische beats zoals we ze ondertussen van hem kennen.

Voor ons was Warhola tot zover de verrassing van het jaar. De ietwat meer introverte toetsenist bloeide volledig open in de kleine AB en bewees daarmee dat hij het ook solo perfect aankan. Symons wist onze verwachtingen volledig te overbruggen en wij kunnen dan ook maar één ding vragen, waar blijft dat album?

 

 

 

 

 

 

Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…
InstagramLiveRecensies

The Gaslight Anthem @ Ancienne Belgique (AB): Van waakvlammetje naar warm vuurtje

Net geen tien jaar geleden was het dat The Gaslight Anthem nog eens in een Belgische concertzaal stond. Ook toen was de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.