© CPU – Nathan Dobbelaere
In de beginjaren van deze tumultueuze eeuw moet er toch een bijzonder muzikaal elixer in het water van de Kortrijkse Leie hebben gezeten. Amenra beukte de poort open voor een internationale doorbraak, Maarten Devoldere en Jinte Deprez vormden als jonge snaken van achttien Balthazar en GOOSE palmde voor het eerst het publiek in met het toepasselijk getitelde “Audience”. Drie bands uit dezelfde vrij compacte omgeving, die na al die jaren nog steeds geboekstaafd staan als enkele van de beste liveacts van ons land. Je zou er haast nostalgisch van worden. Het is een gevoel dat Mickael Karkousse en zijn kompanen duidelijk ook deelden, want twintig jaar nadat die eerste single het tot in commercials voor Coca-Cola wist te schoppen, koos de band ervoor om terug te blikken op twee decennia van knetterende beats en scheurende gitaren. Dat deden ze niet enkel door middel van een best-of album en een pizzaparty in hun eigen Safari Studios, maar ook met een stevige Birthday Bash die de festiviteiten naar de Antwerpse Lotto Arena verplaatste.
Voor GOOSE een nagenoeg volle Lotto Arena trakteerde op een set die gevuld was met twintig jaar aan hoogtepunten, kreeg het publiek ELDERS als opwarmer. Wanneer je het hebt over muzikale elixers, dan kun je er niet omheen dat Tom Pintens iemand was die zich gretig aan de muzikale bron laafde. Pintens vormde het warm kloppende hart voor bands als Zita Swoon en Het Zesde Metaal, en fungeerde als muzikale mentor voor artiesten als Tamino. Zeggen dat de man een nalatenschap heeft achtergelaten die bij veel muziekliefhebbers blijft resoneren, is dus een understatement. ELDERS had het nieuwe muzikale avontuur moeten worden voor Tom, dat hij samen met zijn levenspartner Laurence Roothooft gretig met de wereld wilde delen. Meer dan een jaar na het afscheid van Tom Pintens heeft Roothooft de nummers die bedoeld waren voor het project afgewerkt om ze samen met bandleden als Bent Van Looy en Simon Nuytten op een podium tot leven te brengen.
Een half uur als support in een arena die zich nog aan het vullen is voor de hoofdact is uiteraard niet de meest dankbare setting voor de intieme elektro van ELDERS. Toch wisten Laurence en haar band een intens sterke eerste indruk te maken. “Part of Something” resulteerde, in samenzang met Tom Coghe, in cinematografisch aanvoelende melancholie. Ook single “Leaves” maakte wederom impact met een eigenzinnig, duister geluid vol laagjes dat live steviger tandjes kreeg. Met muziek die met momenten zo op de soundtrack van een David Lynch-film zou passen, lijkt ELDERS misschien geen ideale match als voorprogramma voor GOOSE, maar dat is buiten een nummer als “Pieces” gerekend. Dat ontplooide zich tot een op stevige beats steunende crowdpleaser die netjes naast het werk van de Kortrijkzanen mag staan. ELDERS wist in een verre van ideale positie dan ook een behoorlijk diepe indruk achter te laten en wist, te horen aan het warme applaus, duidelijk de Lotto Arena voor zich te winnen.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Hoe volg je een ijzersterke support act op? In het geval van een groep als GOOSE kwam dat vooral neer op doen wat ze het beste doen: overdonderend beginnen met een stormram van licht en geluid. Het is niet nieuw dat een Belgische band die richting de arena’s trekt al eens de neiging heeft om iets spectaculairder uit de hoek te komen, wat in het geval van GOOSE resulteerde in genoeg belichting en stroboscopen om al vanaf de eerste minuten voor een sensorische overload te zorgen. De intro was er dan ook eentje van de ingehouden adem; het gevoel van een veer die opgespannen werd om vervolgens de hele zaal in beweging te krijgen. Het voelde metaforisch dat de lichten het podium vaak de allure van een boksring gaven. GOOSE was gekomen om klappen uit te delen die harder aankwamen dan de liefdevolle tikjes van Jake Paul. De ontlading kwam meteen in de vorm van een tijdscapsule naar 2006, met de ondertussen vrij iconische baslijn van “British Mode”, een nummer dat de liefde voor GOOSE aanwakkerde bij het grote publiek.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Het bleek de perfect toepasselijke binnenkomer, met een Mickael Karkousse die zich quasi meteen meester van de arena kroonde. Na al die jaren is er nog steeds geen spoor van slijtage te bespeuren, wat duidelijk bleek uit de talloze vuisten die de lucht in gingen tijdens de iconische, opbouwende bridge van het nummer, dat uiteindelijk uitmondde in een euforisch pandemonium. De voet bleef voluit op het gaspedaal door hetzelfde jaar scheuren met “Black Gloves”. Het middenplein stuiterde als een verzameling blije springballen op de raverock die onmiskenbaar een immense stempel gedrukt heeft op de vaderlandse muziekgeschiedenis. “Audience” vervolledigde het heftige openingstrio en fungeerde als een cadeautje voor de fans van het eerste uur. Het nummer is slechts een handvol keren eerder live gespeeld en kreeg in de Lotto Arena een knetterende versie met heerlijk scheurend gitaarwerk van Dave Martijn als leidraad.
Na de energieke high van het begin koos GOOSE logischerwijze voor wat downtime. De fans van het eerste uur tikken ondertussen ook al de veertig aan, en dan is het slim om de energie-uitbarstingen wat te doseren. Daarom opteerde de band om het geluid van de jonge wolven van weleer even in te ruilen voor dat van de geroutineerde elektrohelden die de leden van GOOSE ondertussen toch geworden zijn. Met “Fear of Letting Go” uit de meest recente studioplaat Endless kreeg de Lotto Arena een eerste rustpunt. Kalmtes zijn bij de Kortrijkzanen uiteraard een relatief gegeven, maar de dromerige synths die ook in “Real” een hypnotiserende werking hadden, werden door de Lotto Arena duidelijk even gebruikt om naar adem te happen. Nieuwe single “Down Below” trok de dansvloer terug uit haar trance en mikte met pulserende beats wederom op de benen. De grote respons van het publiek bleef echter wat uit, zeker wanneer een nummer als “Your Ways” het tempo weer omlaag schroefde en oud snoepje “Good Times” duidelijk niet bekend genoeg was om door de volle arena gesmaakt te worden.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Net wanneer je dacht dat Mickael Karkousse en zijn partners in beats de controle over de mensenmassa leken te verliezen, ging het vuur op toepasselijke wijze weer aan de lont met “Control”. De herkenbare baslijn, vakkundig uitgezet door Tom Coghe, gevolgd door de pompende elektronische geluiden van het nummer, voelden als het startschot om helemaal los te gaan. Zeker wanneer de track zichzelf in de brug even deconstrueerde om vervolgens terug in kracht op te bouwen naar een zinderende finale, kreeg je het gevoel een GOOSE aan het werk te zien dat door de Lotto Arena stormde. Ook “Call Me” bleef het momentum vasthouden met een uitgesponnen stevige versie die extra cachet kreeg door de indrukwekkende lighting rigs die boven de band voor visueel spektakel zorgden. “Bring it On” sloeg daarnaast op voorspelbare wijze als een muzikale clusterbom in op het middenplein. Het nummer heeft bijna twintig jaar later nog steeds een haast Pavloviaanse reactie op de fans, en kreeg in de Lotto Arena een versie die aanzette om het uit te zweten.
“Rock” schakelde slechts een kleine versnelling lager en klonk op het podium een stuk potenter dan het op plaat doet door de beats een stuk dikker aan te zetten. De Lotto Arena transformeerde even naar de Berlijnse Berghain via een strak samenspel van beats en lasers. GOOSE had het publiek bij het nekvel, en het voelde even alsof het in de laatste rechte lijn niet meer van plan was nog te lossen. “Can’t Stop Me Now” voelde in dat opzicht dan ook een volledig a propos keuze om naar een einde toe te werken. Dat de band met “What You Need” ervoor opteerde om relatief mellow de reguliere set af te sluiten, voelde dan ook als een kleine anticlimax, maar wie zijn Belpopklassiekers kende, wist dat het venijn wel eens in de staart zou kunnen zitten.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Het sfeervolle “Rise and Fall” van het ietwat onderschatte album Control Control Control werd nog aarzelend onthaald door de Lotto Arena, maar alle schroom smolt uiteraard als sneeuw voor de winterzon zodra de herkenbare intro van “Words” door de arena weerklonk. Het is na al die jaren dan ook de “Instant Street” van de Kortrijkse elektrorockers geworden, een crowdpleasende mastodont die steeds verder en verder opbouwt om te exploderen in magnetische waanzin. Ook in de Lotto Arena was het een beest dat bleef transformeren van gedaante en naadloos overging in die andere publiekslieveling “Synrise”. De arena baadde in het licht van een reusachtige discobal die was neergedaald over het middenplein en bleef de melodie van het nummer lang na het spelen van de laatste noot hummen.
Als GOOSE iets bewees in de Lotto Arena gisteravond, dan is het wel dat de band na twee decennia nog steeds een natuurkracht op het podium is. Van ouderdomskwaaltjes en een gebrek aan ‘sturm und drang’ kon je de Kortrijkse elektrorockers op hun verjaardagsfeest dan ook geen moment beschuldigen, met een set die vrij gebalanceerd wisselde tussen momenten van relatieve rustpunten en orkaankracht vijf.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Setlist:
British Mode
Black Gloves
Audience
Fear of Letting Go
Real
Down Below
Your Ways
Good Times
Control
Call Me
Bring It On
Rock
Can’t Stop Me Now
Everybody
What You Need
Favourite
Rise and Fall
Words
Synrise
