In een muzikaal spectrum dat overloopt van postpunk nieuwkomers die één voor één op de FM-golven surfen, weet Yard Act zich te manifesteren als mogelijks een buitenbeentje. Zanger James Smith articuleert iets duidelijker dan de gemiddelde postpunker. Zijn bende houdt het onmiskenbare Noord-Engelse rauwe randje, gepaard met een afwisseling van cynisme, afschuw en oprechte verlangens naar iets meer dan de heersende status quo. Hun eersteling, The Overload, was meesterlijk. Een genadeloze, vlijmscherpe verklaring van een band die op het punt staat zichzelf te verankeren in een klasse apart. Where’s My Utopia? gaat zelfs nog een stapje verder op het ingeslagen pad.
Where’s My Utopia? is geen typisch album; het is een kunstwerk doordrenkt van experimenten, uitdagingen en zelfreflectie. De band, bestaande uit James Smith, Ryan Needham, Sam Shipstone en Jay Russell, duikt diep in de muzikale krochten en trekt een bonte mix van invloeden naar de oppervlakte. Van postpunk tot hiphop, van funk tot garagerock, Yard Act weeft een tapijt van geluiden die zowel vertrouwd als vernieuwend aanvoelen. Het album wordt verbonden door een karaktergedreven tekstuele draad die de zorgen van de verzameling songs samenbindt, met name de valkuilen van het kapitalisme.
Het album opent met “An Illusion”, een nummer doordrenkt van MF DOOM-achtige samples en bluesy gitaarriffs. Smiths stem zweeft bovenop de instrumentatie, zijn teksten doorspekt met een gevoel van desillusie en verlangen naar verandering. Het is een krachtige opening die de toon zet voor de rest van de plaat. “We Make Hits” volgt met een explosie van energie, een eerbetoon aan vriendschap verpakt in aanstekelijke riffs en speelse interludes. Smiths lyrische genie komt volledig tot uiting in songs als “Down By the Stream”, waar hij zijn persoonlijke ervaringen vermengt met een vleugje psychedelische fantasie. Het resultaat is een meeslepend verhaal dat de luisteraar meeneemt op een emotionele achtbaan.
Maar het hoogtepunt van het album komt misschien wel in de vorm van “The Undertow”, een nummer dat de prijs van schuld overweegt te midden van de kleurloze uniformiteit van arbeid. Smiths introspectieve teksten worden ondersteund door een weelde aan instrumentatie, waardoor het nummer een epische, bijna spirituele dimensie krijgt. Terwijl het album voortduurt, verkent Yard Act nieuwe terreinen en experimenteert het met verschillende geluidspaletten. “Dream Job” en “Petroleum” zijn beide voorbeelden van deze drang naar vernieuwing, waarbij de band speelt met ritmes, texturen en melodieën om een unieke en meeslepende luisterervaring te creëren. Maar waar Yard Act echt in uitblinkt, is in hun vermogen om maatschappijkritiek te verweven met pakkende melodieën en meeslepende ritmes. Op nummers als “Dream Job” en “Petroleum” dagen ze de luisteraar uit om na te denken over de wereld om hen heen, terwijl ze tegelijkertijd uitnodigen om te dansen en te genieten van de muziek. Het is een delicate balans, maar Yard Act slaagt er moeiteloos in om die te vinden en vast te houden.
De laatste twee tracks zijn de kers op de taart voor Where’s My Utopia?. “Blackpool Illuminations” is een epische zeven en een halve minuut durende monoloog over adoratie, nostalgie en oprechtheid en fungeert als een poëtische afsluiting van het album. Het is anders dan al het andere. Smiths introspectieve teksten worden ondersteund door een weelde aan instrumentatie, waardoor het nummer een epische, bijna spirituele dimensie krijgt. “A Vineyard in the North” is ronduit spectaculair – zijn buitengewoon aanstekelijke beats schuifelen heel de tijd – en sluiten het album af met een verwrongen sprankeltje hoop. Het is het laatste hoofdstuk van een verhaal dat fungeert als een meditatie over verandering en hoe sommige dingen nooit zullen veranderen.
Als het laatste akkoord wegsterft en de laatste woorden vervagen, blijft de vraag hangen: waar is mijn utopie? Het antwoord mag dan ongrijpbaar zijn, maar zoals Yard Act laat zien, is het de tocht zelf die het meest de moeite waard is. En met Where’s My Utopia? heeft ze ons een kaart gegeven om die reis te beginnen, een soundtrack om ons te begeleiden op onze zoektocht naar betekenis en doel.
Facebook / Twitter / Instagram / Website
Ontdek “The Undertow”, ons favoriete nummer van Where’s My Utopia?, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
