AIR @ De Roma: Op maansafari in hagelwitte pakken

Geen concert verkocht in 2024 sneller uit dan AIR in De Roma. De belofte dat het Franse duo hun iconische debuutalbum Moon Safari voor de eerste keer in België integraal zou spelen, zorgde voor een dusdanige vraag naar tickets dat er de ochtend van het concert nog steeds bijna vierduizend gegadigden op TicketSwap hun geluk beproefden. Ter vergelijking: dat is ruim het dubbele van de capaciteit van de concertzaal. Als toegift naar de fans komen Nicolas Godin en Jean-Benoît Dunckel deze zomer ook naar Gent Jazz, al verkocht ook die festivaldag razendsnel al haar plaatsen. De terechte vraag stelt zich dus wat een album uit 1998, dat bovendien uitgesproken gelinkt is aan een tijd en plaats, zo tijdloos maakt dat het in 2024 nog steeds volkshysterie veroorzaakt. Mogelijks ligt de verklaring juist in die specifieke ‘French Touch’ waarvan AIR de vaandeldrager is. Rond de eeuwwisseling was Moon Safari een van de belangrijkste werken die een elegante, uitgewerkte electroscène op de been bracht in Frankrijk. Minstens zo realistisch is dat Moon Safari ondanks haar historische referentiepunten een unieke plaat is met een niet te vergelijken sound.

Het geluid van die debuutplaat valt niet beter te omschrijven dan dat Jean-Benoît Dunckel het zelf doet: ‘It was alien, psychedelic, loungecore for after you’d been out clubbing’. In tegenstelling tot veel electro-acts uit die tijd heeft Moon Safari niets donkers of ruw noch is het een amalgaan van allerhande samples. Het is juist een geheel van tien gepolijste nummers die zich het best aan een stuk laten beluisteren in de meest comfortabele kamer van het huis. Op latere platen zou AIR zelf een meer sinister kantje toevoegen aan haar werk, maar op Moon Safari is daar nog totaal geen sprake van. Critici gooien dan soms met termen als ‘liftmuziek’, maar dat doet meer dan een beetje onrecht aan de staat van lieflijke trance die AIR oproept op haar debuutplaat. Een klassieker uit vervlogen tijden maakt evenwel nog niet per definitie een legendarisch concert en daarom trotseerden we met een gezonde dosis nieuwsgierigheid de Antwerpse ring.

Al van bij de opkomst was het duidelijk dat AIR haar zaakjes visueel op orde had. Het enorme podium van De Roma was herleid tot een langwerpige lichtbak van zo’n drie meter hoog die de groep, voor de gelegenheid een drietal, betrad in vlekkeloos witte pakken. Perfectie schuilt in de details, want ook de roadies waren volledig in het wit gehuld. Van bij de eerste noten van “La femme d’argent” kon de focus evenwel naar de muziek teruggebracht worden. Een groovy gitaarlijn zette het publiek meteen op een knikkebollen, maar het was de rockende, kittige outro die ons duidelijk maakte dat we naar een livegebeuren stonden te kijken. De setlist kon je daarentegen bezwaarlijk verrassend noemen. AIR speelde Moon Safari daadwerkelijk integraal en zou die ervaring zo weinig mogelijk verstoren met onnodige bindteksten. Het aanwezige publiek was gelukkig in een voorbeeldige bui, want elke intro werd behandeld alsof niemand op voorhand wist welk nummer ingezet zou worden.

Het concept leidde er ook toe dat de meer dansbare nummers (tevens de hits) in het begin van de set gespeeld werden. “Sexy Boy” zette de zaal op een dansen, maar het was vooral “Kelly Watch The Stars”, die mooie ode aan Charlie’s Angel Jaclyn Smith, die euforisch onthaald werd als publieksfavoriet. Na die eerste vier nummers ging de voet even van het gaspedaal. Dat mag redelijk letterlijk genomen worden: bij “Talisman” legde de drummer zijn voeten achteloos op zijn drumstel om mee te genieten van de ingehouden pracht. “You Make It Easy” werd daarna vervormd tot een soort robotische liefdesballade, maar we voelden de zomer helemaal door de druilerige schrikkeldag breken bij “Ce matin-là”. Toen de blazers over het publiek rolden, was de gelukzaligheid uit Paolo Sorrentino’s Italië tastbaar. AIR sloot haar safaritocht uiteindelijk toch nog af met een gemodereerde knaller. “Le Voyage de Pénelope” klonk in De Roma opvallend funky in al haar ondergaande glorie.

Band en publiek hadden respectievelijk gegeven en genomen wat beloofd was, maar niemand was na die eerste drie kwartier echt klaar om naar huis te gaan en dus zette de groep een best of doorheen haar volgende platen in. Wat hebben we daarvan onthouden? Dat “Venus” een stuk dreigender gebracht werd dan op plaat. Dat “High School Lover” (de nagedachte van “Playground Love”, een nummer dat helaas niet gespeeld werd) de sterkste kreten van herkenning opriep. Dat “Surfing on a Rocket” heerlijk kitsch klonk in het Franco-Engels van Jean-Benoît Dunckel. ‘You’ll never see me again’, zong de groep profetisch. Het is alleszins een vrees van meer mensen dan de ruim vierduizend personen die dit concert misten. Verder dan de festivalzomer is het moeilijk in de toekomst kijken wat AIR betreft, maar met afsluiters als “Don’t Be Light” en “Electronic Perfomers” zette de band het publiek nog eens voltallig aan het dansen.

Is AIR kitsch of cool? Of is kitsch cool? Misschien is het toch vooral dat laatste. In De Roma dompelden de Fransmannen ons bijna twee uur onder in het beste wat de groep te bieden heeft en ja, daar hoort nu eenmaal een integrale versie van Moon Safari bij. Na een pauze werd het publiek getrakteerd op later werk en het valt inderdaad op dat die nummers ook live iets hoekiger waren en het publiek nog meer in beweging brachten. Dat doet in het geheel niets af van de waarde van die debuutplaat. Al te vaak horen we groepen zeggen dat je hun volledige album van a tot z moet beluisteren om ook maar iets te kunnen verstaan van het achterliggende concept. We willen de rekening van andere bands hier niet maken, maar wie vanavond meegevoerd werd op een safari die meer weghad van een zalige trance, weet dat dat voor Moon Safari zeker geldt. Het is met dat album zoals met de haarlijnen van de bandleden: het moet ook in 2024 geen centimeter aan terrein inboeten.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

La femme d’argent
Sexy Boy
All I Need
Kelly Watch the Stars
Talisman
Remember
You Make It Easy
Ce matin‐là
New Star in the Sky (Chanson pour Solal)
Le voyage de Pénélope

Radian
Venus
Cherry Blossom Girl
Run
Highschool Lover
Surfing on a Rocket
Don’t Be Light

Alone in Kyoto
Electronic Performers