Van de tweede en laatste dag van Gladiolen, wisten we niet meteen wat te verwachten. Op de line-up stonden namen die niet per se met mekaar vielen te rijmen: nu-metal van Bizkit Park, hiphop van blackwave. of nostalgische punk van XINK. En dan hadden we het nog niet over REGI Live gehad. Het was dus maar de vraag of deze diversiteit in het publiek zich zou kunnen verenigen. Net als de dag ervoor bleef de weide van wolken en regen gespaard, en op deze zaterdag was het druk. Heel erg druk en zo stond Gladiolen dus weinig in de weg om deze editie met verve af te sluiten.
ILA @ MARS Main Stage
De Nieuwe Lichting-winnaar ILA werd verwacht het publiek klaar te stomen voor de rest van de dag. Nog niet zo heel veel volk had zich voor het hoofdpodium verzameld, maar dat leek de drie muzikanten schijnbaar weinig uit te maken. Het tempo in de set fluctueerde wat en hoofden bleven aanvankelijk nog stevig hun zwaartepunt boven nek en schouders bewaren. “Ben Anlamam” liet wat meer knikkebollen, want die scheurde wel lekker. En wat een geluid produceerde zangeres Ilayda Cicek? Stuur haar snel naar Noord-Italië om het overstromingsgevaar te temperen, want wat een dijk van een stem is dat! Tegen afsluiter “Leave Me Dry” was het aantal vierkante meters per festivalganger zienderogen achteruit gegaan en had de band wat meer hartjes voor zich gewonnen. De gemiddelde Olenaar was bijgevolg gereed verklaard voor de resterende optredens.
XINK @ MARS Main Stage
Na veel getouwtrek en een extra duwtje in de rug van Thibault Christiaensen, werd jeugdgroep XINK nieuw leven ingeblazen. Succesvol zo bleek, want na onder meer vier AB-shows, verwachten deze zomer nog vele weides een passage van Jonas en vrienden. Zaterdag wachtte voor het viertal het eerste festival, na zeventien jaar aan festivaldeprivatie, en daar wilde heel Olen klaarblijkelijk bij zijn. Het werd een echte thuismatch voor de Kempenaren en al snel vulde de tent zich met twintigers en dertigers, wiens discman indertijd uren aan Eurosong for Kids muziek had afgespeeld, alsook heel wat jonger volk, dat een eerste kennismaking met de band te wachten stond. Niet alle nummers leken voltreffers, maar “Sorry” had ingewonnen aan maturiteit en het nieuwe “Misschien” stond als een paal boven water in een set die nostalgie heette. Vanzelfsprekend zorgde “De vriendschapsband” voor een hoogtepunt na jarenlang repeteren op het meezingen ervan in de club, maar vooral “Laat me vrij” zal ons bijblijven. En wie op voorhand had verwacht niet in een moshpit te kunnen belanden of dat er geen mogelijkheid tot crowdsurfen zou zijn tijdens een concert van XINK, die had het niet bij het rechte eind.
blackwave. @ MARS Main Stage
Hoe tjokvol de tent voor XINK stond, zo weinig volk was er bij aanvang van de set van blackwave.. Geen probleem op zich, want dat betekende meer plaats om te bewegen op de zwoele ritmes van het hiphopduo. Aanvankelijk kwam daar echter weinig van in huis en bleef het publiek afwachtend bij tevergeefse pogingen van de band om het op te zwepen in de vorm van onder andere “GoodEnough” en “back on track”. Later in de set leken enkele minuscule rookmachines in het publiek voorzien van een speciale zoete-geur-functie en werd opeens een vrachtwagen vol met funky geleverd op het podium. Dankzij “Elusive” werd statisch omgezet in dynamisch en met behulp van “a-okay” gingen de poppen echt aan het dansen. “cracked screen” leek initieel nog op een sisser uit te draaien, maar ontaarde zich nog tot energie-uitspatting met de zangers Willem Ardui en Jay Walker hun leven riskerende in het midden van ’the circle’. Geen pint die daarna nog vol was.
DAAN @ MARS Main Stage
De gemiddelde leeftijd aan de Main Stage werd omhoog getrokken met grofweg zo’n vijfentwintig jaar voor het optreden van DAAN. “Western” uit het nieuwe The Ride was meteen een binnenkomer en jaagde iedereen op met de zweep. De zanger kwam het podium op, strak in pak en met een zonnebril groter dan iemand ooit zou nodig hebben. “Icon” viel in de smaak en ook “Exes” kwam goed binnen. Drummer Isolde Lasoen kreeg op haar ijzeren troon meermaals de hoofdrol en vervulde deze zonder enig probleem. VTM-kijkers werden op hun wenken bediend; naast Stuyvens cover van “Dag Vreemde Man”, fungeerde die geweldige parodie(?) op Metejoors “Intro” als bindmateriaal om zijn band oprecht en hoogstpersoonlijk te bedanken. “Best Days”, de single die de dag voor het optreden het levenslicht zag, was makkelijk te verteren en is van het meest poppy dat we DAAN ooit zagen brengen, zonder hierbij een echte stijlbreuk met de rest van de nummers te doen. Muzikaal werd alles tot in de puntjes afgewerkt en elke beweging van de frontman, elke gelaatsuitdrukking en elke interactie met het publiek maakte duidelijk dat DAAN de verpersoonlijking van charisma is. Met “Swedish Designer Drugs” en “Housewife” in het slot, ging heel de tent op en neer en even leek er nooit zoiets als knie-artrose te hebben bestaan.
REGI Live @ MARS Main Stage
De muziek van de heer Penxten, je houdt ervan of je vindt het maar ‘commerciële brol’, maar dat laten we hier graag even in het midden. Ontkennen dat tijdens REGI’s passage de tent in vuur en vlam stond, daar lijkt haast geen beginnen aan. Bijgestaan door vaste zangers en zangeressen, nam de dj Olen mee door zijn rijk gevulde en indrukwekkende palmares, opgesmukt met nog ander werk waar hij leentjebuur speelde met Dimitri en Mike, David Guetta en Calvin Harris, maar ook pakweg Bon Jovi. Michael Schack nam de verantwoordelijkheid de drumstokken te hanteren en deed dat zoals verwacht voortreffelijk. Iets minder voortreffelijk was openingsnummer “Vergeet De Tijd” dat voor zanger Arno voor de gelegenheid “Vergeet de Toon” werd. Toch moet gezegd dat die zich later wel volledig herpakte, en op de rest van de gastzangers kon verder niks aan te merken vallen. Op lazers en vuurkanonnen werd niet bespaard en confetti viel dankzij “Zwaartekracht” uit de lucht. Al wie het niet gezien wilde hebben, was al naar huis vertrokken, maar al wie zich vrijwillig liet onderdompelen in ‘Regi’s world’, genoot zichtbaar, schreeuwde nog enkele laatste keren de longen uit het lijf en was klaarblijkelijk niet vies van een druppel zweet meer of minder.
Zaterdag was een dag waarop er voor ieder wat wils was, maar tegelijkertijd ook niemand de hele dag geboeid leek te kunnen blijven door de muziek. Daarin leek vrijdag beter te slagen. Maar ach, wie maalt er ook om? Het bier stond fris getapt, de zon scheen de hele dag en de Kempenaren waren nog vriendelijker en goedlachser dan gewoonlijk. Als al die factoren meezitten, maakt het dan zoveel uit dat de muziek die je op je bord krijgt niet de hele dag 100 procent jouw ding is om een meer dan geslaagde dag te beleven? Wij hebben niemand horen klagen.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!