Giveon @ Ancienne Belgique (AB): Gebroken harten lijmen

Het gebeurt niet vaak dat acts van het kaliber Giveon naar de Ancienne Belgique komen en bijgevolg kon het uitverkocht-bordje dan ook vrijwel meteen na het in verkoop gaan bovengehaald wordt. Zijn doorbraak bij het grote publiek kende hij in onze contreien vooral dankzij zijn bijdrage aan Justin Biebers “Peaches“, maar ook zijn eigen werk deed het hier allesbehalve verkeerd met behulp van dat appje genaamd TikTok. “Heartbreak Anniversary” stevent ondertussen zelfs af om de kaap van een miljard streams te breken, wat hem tot een van de grootste r&b-stemmen van het moment maakt. Het vorig jaar uitgebrachte Give Or Take zette die status kracht bij, evenals een zeer mooie spot op de affiche van Coachella. Een eerste Europese tour was dus onomkeerbaar en toch duurde het langer dan verwacht voor de oversteek gemaakt werd. Gisterenavond stond hij dus voor het eerst in ons land op een podium met een jong en uitzinnig publiek voor zijn neus.

RIMON is voor de lezers van Dansende Beren wellicht geen onbekende naam meer. De Amsterdamse is al een tijdje bezig met internationaal door te breken en die stap was nog nooit zo dicht als nu. Met dank aan haar harde werk en talent kon ze vorig jaar onder meer het voorprogramma voorzien van Giveon over de grote plas en ook doorheen Europa mag ze op de tourbus stappen. Haar job deed ze in een al vroeg volgelopen AB wat ons betreft uitstekend. Naast haar nieuwe singles zorgde ze met een tweetal covers, waaronder “Man Down” van Rihanna, voor goed gekozen herkenningspunten. Haar stem veroverde mondjesmaat de zaal en deed het gebrabbel meermaals verstommen. De pianist was een zeer aangename toevoeging waar we positief door verrast waren. RIMON straalde internationale klasse uit en heeft er ongetwijfeld weer een paar nieuwe fans bij.

In het Verenigd Koninkrijk durfde Giveon op zijn shows een paar keer flink te laat komen, maar die allures liet hij in Brussel achterwege. Om drie voor negen begon de band aan hun werk en gingen duizenden schermpjes in de lucht om de eerste glimp van Giveon te kunnen opvangen. Zijn kenmerkende baritonstem had wel moeite om er door te komen bij “Still Your Best”, maar de parten werden voor een groot stuk meegezongen door de fans waardoor het iets minder stoorde. De gitarist toverde in de bridge nog een flinke solo uit zijn vingers alvorens het lied met een groots refrein de toon voor de rest van de avond zette. We waren een nummer ver en de spreekkoren weergalmden al door de zaal. Het werd daarna alleen nog maar zwoeler en vloeiender, met om te beginnen een groovy “The Beach”. Zijn fans bleken overigens zeer gehoorzaam te zijn, want wat Giveon vroeg was een gebod dat ze strikt opvolgden. De lampjes mochten aan bij “Lost Me” en nu iedereen toch al zo goed meedeed, mochten ze hun schoonste engelenstemmen bovenhalen. Met zo een begin scoor je dus als Giveon zijnde heel gemakkelijk, maar de op het eerste oog gemakkelijkste doelpunten zijn vaak toch nog de lastigste.

‘I like to take my time’, zei hij en daarvan was niets gelogen. Niet alleen tussen de nummers door nam hij zijn tijd, maar zeker ook in de uitvoering van de nummers zelf. “Garden Kisses” begon heel sloom en zette zo een ontspannen sfeer neer waar zijn bandleden ook een beetje ruimte kregen om, binnen de maten van het mogelijke, te freewheelen. De sfeer bleef enigszins behouden met “Chicago Freestyle”, met dat kleine verschil dat iedereen dit nummer wel kende en in volle ornaat meezong. De overgang tot “dec 11th” was zo subtiel dat we zelfs niet merkten dat hij de nummers naadloos in elkaar liet overgaan. Dat tijd nemen had echter ook een schaduwzijde en dat was dat er tijdens de bindteksten veelal gezeverd werd in de zaal en we zijn verhaal als gevolg niet altijd even goed konden volgen. In elk geval is het wel een wederkerende trend die we bij dergelijke acts wel vaker zien terugkomen en waar we stilaan genoegen mee moeten nemen.

Van de wijs lieten Giveon en band zich daarvan niet brengen, want ze trakteerden ons namelijk op nog een paar zeer sterke passages. “Make You Mine” was een echt hoogtepunt dankzij de gitaarpartij, terwijl “All to Me” in een kort doch potig jasje was gestoken. Op eenzelfde borduurde “Tryna Be” voort, al was het deze keer de drummer en de man achter de toetsen die uit hun pijpen wisten te komen. Na wat hoogtes ging het wel ook terug iets lager met “Favorite Mistake”. Niet dat het slecht werd om even te verduidelijken, maar de balans was op muzikaal vlak soms wat zoek in het nummer. Het einde van het nummer bracht beterschap en dat op het juiste moment alvorens aan de hitjes te beginnen. We staan voordien graag wel nog even stil bij de lichtshow die werkelijk zeer goed in elkaar zat. De juiste kleurspelingen en effecten droegen vaak bij aan de sfeer die Giveon op muzikaal vlak probeerde neer te zetten.

We gaven het in de vorige alinea al weg, maar het laatste deel van de set bestond hoofdzakelijk uit de hits. De aftrap gaf een uitmuntend gezongen “Stuck on You” waar de warme baritonstem van Giveon de gebroken harten lijmden. Voor wiens gebroken hart nog wat meer oplapwerk benodigde kreeg met “Like I Want You” de geschikte medicijn meteen erachter. De intro volstond al om de AB al krijsend en hyperventilerend op een zevende wolk te laten zweven. Nu we allemaal terug aan de beterhand waren, kon een klein feestje geen kwaad en wat is er dan beter dan “Peaches”. Jammer dat het zo kort werd gehouden en hij daarna terug op de tranen mikte. “Lie Again” donderde ons even weer van die roze wolk en hard op de grond aankomen deden we hoe dan ook niet door de zeemzoete ballade.

Amor had rond tienen zijn pijlen in handen genomen en het vuur op de ruim tweeduizend zielen geopend. De soundtrack voor diens veroveringstocht vormde “For Tonight”, dat tevens het slot betekende van de reguliere set. Een fan op de eerste rij overhandigde hem nog een boeket bloemen alvorens zich even aan de zijkant te gaan verstoppen, maar lang hoefden de fans niet wachten op de obligatorische bisronde. “Let Me Go” opende de debatten op dezelfde manier waarop Giveon een dik uur eerder zeer entree maakte. De speelsheid waarmee hij zijn fans bespeelde in het nummer hadden andere nummers achteraf gezien ook nog wel kunnen gebruiken, want het pakte zoals te verwachten viel goed uit. De focus op zijn unieke stem kwam dan weer volop te liggen bij het ingetogen “Another Heartbreak” dat stelselmatig open bloeide en heel mooi eindigde. Zijn kaarten waren eigenlijk al uitgespeeld en dat merkte je ook aan zijn grootste hit “Heartbreak Anniversary”, dat hij plichtsgetrouw voor het einde bewaarde. De souplesse maakte voor het eerst plaats voor gemak en toch bleef hij moeiteloos toonvast. Dat kan niet meteen gezegd worden van het publiek dat hun lijflied luidop meekrijste. Met een glas rode wijn in zijn rechterhand ging hij nog even de eerste rij groeten, terwijl zijn band zijn grootste hit in de lengte mocht proberen rekken. En dat deden ze ook!

Giveon liet het allemaal zo makkelijk en vanzelfsprekend lijken en net daarin schuilde net zijn sterkte gisterenavond. Elke noot klonk loepzuiver en nergens voelde het alsof Giveon iets te bewijzen had. Het draaide hem vooral in het scheppen van een ontspannen sfeer waar geventileerd kon worden over gebroken harten en stukgelopen harten. Die gebroken harten werden gelukkig ook meermaals opnieuw gelijmd met een paar heel straffe live versies, zoals “Make You Mine” en “For Tonight” voorop, waar zijn band een grote rol in speelde. Zijn Belgisch debuut was er dus eentje met veel hoogtes en sterke momenten. Duimen dat hij de volgende keer niet zo lang wacht om naar Europa af te zakken, want dat hij hier veel uitzinnige fans ondervonden we gisteren in levenden lijve!

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Still Your Best
The Beach
Lost Me
Garden Kisses
Chicago Freestyle
dec 11th
This Will Do
Scarred
Make You Mine
Get to You
All to Me
Tryna Be
Favorite Mistake
Stuck on You
Like I Want You
Peaches (Justin Bieber cover)
Lie Again
For Tonight