AlbumsFeatured albumsRecensies

The GOLDEN DREGS – On Grace & Dignity (★★★★): Kleine plaat vol grote verhalen

Toen The GOLDEN DREGS, het muzikale project van de Brit Benjamin Woods, in 2018 debuut Lafayette op de wereld losliet, ging er niet meteen een schokgolf doorheen de muziekwereld. De garagerock en rockabilly van de plaat luisterde vrolijk weg, maar brak nergens echt potten. Met opvolger Hope Is for the Hopeless koos Woods meer voor indiefolk en -country en daarmee kreeg hij onze oren in elk geval gespitst. In oktober vorig jaar tekende Woods een deal met 4AD, het label waar ook mooie namen als Aldous Harding, Dry Cleaning, Big Thief en The National verblijven. Vanop het prestigieuze label brengt The GOLDEN DREGS nu zijn derde langspeler On Grace & Dignity uit. Het album is een grote sprong vooruit ten opzichte van vorig werk en het verdient dan ook zeker en vast wat meer aandacht dan zijn twee voorgangers.

De aanloop naar de derde plaat verliep niet van een leien dakje. Door de coronacrisis verloor Woods in 2020 zijn job en was hij genoodzaakt terug in te trekken bij zijn ouders. Vanuit zijn grimmige thuisstad Truro zag hij met lede ogen toe hoe de wereld op slot ging, hoe hij zelf de eindjes aan elkaar moest knopen met een erbarmelijke job in de bouwsector, en hoe het Verenigd Koninkrijk daarbovenop worstelde met de Brexit. Miserie troef dus, al weet een goede artiest als Woods die natuurlijk aan te spreken als muze. Hij observeerde de droefheid om zich heen en verwerkte die met veel gevoel voor melodie in de catchy nummers van zijn derde langspeler. On Grace & Dignity is zo een melancholische en verhalende plaat vol warme indiefolk geworden. Net als op vorige albums klinkt Woods als een tachtigjarige en bromt hij nog steeds meer dan dat hij zingt. Dat zal niet iedereen aanspreken, maar fans van pakweg Leonard Cohen of Stuart Staples (Tindersticks) zullen echter smelten voor zijn warme bariton.

Met elke titel van On Grace & Dignity duiken we dieper in de malaise die Woods met ons te delen heeft, alsof we song per song door zijn dagboek bladeren. Het begint allemaal nog vrij optimistisch met de aanstekelijke single “American Airlines”, waarin hij op een catchy ritme bezingt hoe mensen vijftig weken keihard werken, twee weken vakantie nemen en vervolgens weer opnieuw beginnen. ‘I’m the lucky one’, concludeert hij in het refrein samen met een huppelend achtergrondkoor en zo denken we al snel dat een vrolijk album gestart is. Niets is minder waar, want in “How It Starts” volgt al meteen de cynische ontnuchtering. Hierin mijmert de zanger op een slepende bluesmelodie over hoe hij de straten van zijn thuisstad doorkruist en zich hopeloos verloren voelt in de grijze leegte waar nooit iets noemenswaardig gebeurt.

Doorheen de rest van de plaat belicht Woods in elk nummer nieuwe inzichten en gevoelens, maar de onderliggende toon blijft vooral melancholisch. Overleven in moeilijke tijden, omgaan met verlies en vooral vechten om te overleven zijn de voornaamste thema’s van de tien liedjes. Behoorlijk zware kost, maar gelukkig zorgt de warme muziek voor wat luchtigheid. Zo maakt een dronken saxofoon en zwoele achtergrondzang “Before We Fell From Grace” vlot verteerbaar en ontpopt het tragische “Josephine” zich langzaamaan tot een grote, meezingbare finale. Het geweldige “Not Even The Rain” baadt in een regenachtig Twin Peaks-sfeertje. De heerlijke singles “Vista” en “Sundown Lake” zijn dan weer zo overladen met speelse geluidjes en aanstekelijke melodieën dat ze gegarandeerd in je hoofd blijven hangen.

Door de gloedvolle melodieën voelt de derde plaat van The GOLDEN DREGS aan als een ideale plaat voor een luie zondagmiddag. Het tempo ligt nergens te hoog en de songs stralen een gezellige gemoedelijkheid uit. De teksten zorgen dan weer voor zodanig veel verhaal dat we de langspeler zeker niet kunnen afschrijven als een niemendalletje. Liefhebbers van fysieke platen moeten bovendien zeker en vast de lp aanschaffen, want het hoesontwerp van Edie Lawrence zorgt eveneens voor extra diepgang. Lawrence is gespecialiseerd in kleifiguurtjes (je kan hem kennen van zijn samenwerking met IDLES) en voor On Grace & Dignity ontwierp hij een kleurrijk miniatuurstadje dat baadt in het avondlicht. Elk nummer van de plaat is terug te vinden in het ontwerp en dat motiveert ons om nog eens op een ouderwetse manier de plaat te bestuderen tijdens geconcentreerde luistersessies.

Op zijn derde plaat On Grace & Dignity ontpopt Benjamin Woods zich verder tot verteller. Hij haalt muzikaal heel wat moois uit de kast om de weemoedige liedjes smaakvol aan te kleden. Het resultaat is een kleine plaat vol grote verhalen, een album om te koesteren. The GOLDEN DREGS staat op 14 april op het podium van Motel Mozaique, op 17 april brengen ze een bezoek aan de AB Club. Afspraak op de eerste rij!

Facebook / Instagram / Twitter / Website

Ontdek “Not Even The Rain”, ons favoriete nummer van On Grace & Dignity, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.

166 posts

About author
It's party time and not one minute we can lose.
Articles
Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Adrianne Lenker - Bright Future (★★★★): Op de sofa voor folk van de bovenste plank

Van alle muzikanten die onze aardkloot rijk is, kan je Adrianne Lenker gerust tot een van de productievere rekenen. Het bekendste is…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Isaac Roux - "The Right Place"

Onder de vleugels van Mayway Records, waar ook bands als The Haunted Youth en DIRK. thuis zijn, bloeit Isaac Roux open. Het…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single gglum – "Do You See Me Different?" (feat. Kamal.)

Met reeds twee uitgebrachte ep’s en een debuutalbum in aantocht is de Britse singer-songwriter gglum op 21 jaar al aardig op weg…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.