LiveRecensies

Rock en Seine (Festivaldag 1 en 2): Een Par(ad)ijs voor rockers en rollers

In parkdomein Saint-Cloud viert men momenteel de muziek op festival Rock en Seine. De naam vertelt het je al: het festival vindt plaats op de heupen van de Seine, de rivier die zich een weg door de grote stad baant. Het evenement lokt naar eigen zeggen rockers en electrofans, met een line-up die bestaat uit grote en minder grote namen. Die rijkt van Nick Cave tot Squid, van Kraftwerk tot YUNGBLUD, van Inhaler tot Stromae. Veel om van te snoepen dus!

De line-up is overigens niet te breed verdeeld over duizenden tenten of podia, waardoor de namen niet te hard gespreid staan. Op deze manier is het hier perfect mogelijk om van alles te gaan zien zonder veel te ‘moeten missen.’ Nu, dat is niet hélemaal waar: er staan ook een boel kleine podia verdoken op het plein. Daar komen heel het festival lang kleine, lokale bandjes spelen. Als je even de grote groepen mensen beu bent, dan kan je daar ook eens gaan snuisteren. Wij vertellen je graag over de eerste twee dagen.

Beabadoobee

De eerste dag start met een optreden van de Londense Beabadoobee. De jongedame speelt met haar vierkoppige band vrolijke popsongs met een meer dan grote glimlach op het gezicht. De liedjes gaan hoofdzakelijk over de liefde, doch soms ook over een verleden of heden in het (ver)grijpen naar drugs en zelfverminking. De set is een mix van nummers van haar twee albums, Fake it Flowers en het pas verschenen Beatopia, alsook verscheidene ep’s. Zo horen we onder meer “Sorry”, “See You Soon” en “He Gets Me So High”, alsook hitsingles van voorheen, zoals het akoestische “Coffee.” De hele band lijkt wat moe: niet moeilijk, sinds ze de dag ervoor nog in Tokyo én Zurich speelden. Jetlag doet wat met een mens. Toch slagen ze er nog in – misschien wat minder energiek dan normaal – het zoomerpubliek springend, dansend en gillend de dag in te sturen.

IDLES

https://www.instagram.com/p/ChshBTvL_0_/

We blijven bij de Britten: de Engelse maatschappijcritici van IDLES sieren na Bea het grote podium. Vandaag is het festival uitverkocht, of ‘complet,’ zoals ze het hier zeggen. Daardoor wordt het quasi onmogelijk om nog een plekje te vinden voor de derde rij schermen. Niet iets wat ongebruikelijk is op grote festivals, maar het is wel een notabel gebeuren zo vroeg op de dag. Gelukkig doet de muziekinstallatie wonderen en kunnen we ook van ver meevolgen. De rakkers brengen de gekende energie, razend over alle mogelijk miserie die Engeland met zich mee brengt. Ze spelen nijdig “Mother”, en het hele publiek schreeuwt al even nijdig met ze mee. Het is een sterk optreden vol razernij, en doch die razernij wat moeilijk overkomt als je op een heuveltje in een park zit, kunnen we er alsnog ferm van meegenieten.

Fontaines D.C.

https://www.instagram.com/p/ChuDv40rrO_/

De zon keert ons alweer de rug vandaag, en onder een donkerblauwe hemel mogen we het geweld van Fontaines D.C. aanschouwen. De leden van de band staan, ongebruikelijk voor een groep in hun genre, met zijn viertjes over het hele podium gespreid naast elkaar. Zo gaat dat altijd bij deze band. We schrijven het dan maar toe aan de mild timide ‘frontman’. Ook al staat hij daar vaak maar wat bedeesd, hij kan zich wel meer dan smijten in de muziek die hij brengt. Dan transformeert hij in een man boos op de digitale wereld, schreeuwt hij zich langs het nummer “Televised Mind” en kruipt daarna weer, tussen de nummers door, in zijn beduusde schulp. Wanneer het geluid opwelt en lawaai wordt, staan we verslagen te turen naar de band. Volledig onschuldig op het podium weten ze toch een heftige energie neer te zetten. Ze delen nog de hitjes “Boys In the Better Land” en “Jackie Down the Line” met de massa, om dan schoorvoetend van de scène af te glippen.

Arctic Monkeys

Als kers op de line-up taart staat deze avond Arctic Monkeys grinnikend te pronken. Als je vandaag aan de een of andere rijwachter vroeg voor wie ze kwamen, dan was het antwoord ook steevast die ijzige aapjes. Het gepeupel staat dan ook populair te popelen aan de grote stage, de komst van AM het hoogtepunt van hun nacht. Klagen kunnen we niet: ze weten een meer dan sterke set te brengen. De hele discografie lijkt op een manier aan bod te komen, waardoor een perfecte balans ontstaat tussen oud en nieuw, hit en persoonlijke favoriet. De wind waait tijdens de show door de haren van zanger Alex Turner. Door zijn donkerzwarte zonnebril bespiedt hij bijna dronkenmansachtig het publiek. Turner lijkt bijna Gainsbourgse charmes te bezitten wanneer hij kriebelachtig over het podium glibbert tijdens de nummers van het album Tranquility Base Hotel & Casino. Om hem dan in Parijs te zien wankelen op het podium doet goed. Het is de perfecte afsluiter voor de eerste avond, en zo duiken we graag vroeg ons bed in om morgen weer kek paraat te staan voor meer muziek.

Gwendoline

Op de tweede dag wandelen we onwetend het festivalplein op, om dan te worden onderschept door een massa mensen aan de kleine stage. Daar staat een Bretoens bandje alles van zich te geven: het spuug vliegt langs de microfoons recht het publiek in. Gelukkig: wat verfrissing op zo’n hete dagen als deze. Ze brengen een mix tussen gesproken rap en new wave. Vooral hun teksten nemen het laatste woord. Deze lijken op de eerste luisterbeurt onschuldig, maar blijken meer dan bewust van de maatschappij en de huidige leefomgeving. We schreeuwen allemaal luidop met ze mee ‘La vie c’est dur, putain!’ Het publiek wil meer, en zo komt de band weer het podium op gehuppeld. Om als frisse band al te mogen bissen op een groot festival wil louter wat goeds zeggen, en zo zijn we benieuwd naar hun toekomst, nabij en ver af.

DIIV

https://www.instagram.com/p/Chu83ljrWOc/

We verplaatsen ons vervolgens wat verder op het plein. De leden van de band DIIV, uitgesproken als Dive, rollen er helemaal in skaterboy nostalgia het podium op. We moeten daardoor zelfs ons best doen de bassist door zijn oversized shirt te spotten. Ze laten niet veel tijd passeren voor ze de lichte bries vervolledigen met hun mix aan shoegaze en midwest emo mompelen. Het hele veld zwijgt het volle optreden lang, op wat gelach na wanneer diezelfde bassist bemerkt dat het best slim is om een gele hoed aan te doen op zo’n groot festival. ‘Dan vinden uw vrienden u gemakkelijk terug!’ Ongelijk heeft ‘ie niet. Na dit klein intermezzo bouwen ze steeds meer de set op, met een groots, volledig omverblazend climax als eindpunt. Als het publiek eerst stil was, dan ademt het nu even niet meer.

Kraftwerk

We strompelen wat mekkerend rond, want na zo’n hoogtepunt moet je toch wel even rusten. Net wanneer we klaar zijn voor een volgend optreden, bevinden we ons weer aan hetzelfde podium. Daar ontvangen we nog voor de show van start gaat kleine enveloppen met rode pijltjes op, en in grote, gepixeleerde letters de naam van de komende act: KRAFTWERK. Uit deze enveloppes kan je een 3D-bril peuteren, en zo samen met enkele duizenden mensen klaar gaan staan voor dit concert. Nee, als het van de bril zal afhangen wordt deze show een heuse ervaring. De vier muzikanten gaan in een rijtje staan achter hun T-vormige set en zetten de show zonder twijfel in met “Tour de France.” De visuals duiken het publiek in, doch ze zeer simpel en summier blijven. We worden aangevallen door cijfertjes, filmbeelden en auto’s, toepasselijk tijdens het nummer “Autobahn.” We dansen mee met al die hitjes die we al ons heel ons leven kennen, maar dat komt niet in het bijzonder door de live aard van dit optreden. De show gaat zo best lang door, en is een fijn nostalgisch moment voor oudere fans, maar bevat in zichzelf net iets te weinig energie om je echt vast te houden.

Squid

We rennen daardoor nog snel even weg naar Squid om daar de laatste songs mee te pakken. Bij het podium daar staat een hele groep mensen te wiebelen en bonken, te hoofdschudden en ronken. En Squid ronkt ook! De energie die ontbrak bij Kraftwerk vliegt hier uit de drumstokken: de ritmesectie houdt hele nummers lang vast aan dezelfde herhaling, maar dat werkt. Het hele concert ontploft bij het allerlaatste nummer, en we worden overmeesterd door de macht van deze herhaling die plots helemaal door zichzelf heen stormt. We hebben gesprongen en gedanst, en nu zijn we helemaal klaar voor de hoofdact van de avond.

Nick Cave & The Bad Seeds

Als hoofdact van de tweede avond staat Nick Cave & The Bad Seeds op het programma. De duistere figuur neemt van bij het begin van zijn show bijna een priesterlijke rol op: zo neemt hij iedereens handen vast, roept profetisch zijn songs naar alle snikkende mensen op de voorste rij en gaat twee volledige uren zonder stoppen of halten door. Zijn band draait zonder problemen mee in de zware emoties die zijn sets soms kunnen bevatten. Elk nummer komt op het juiste moment, elke gospel schreeuwt raakt en Ellis weet net op het juiste moment een strum op zijn snaren te placeren. Steeds valt Cave in herhaling. ‘Breathe, breathe, breathe, all night long.’ En dat is wat we doen: onder het dansen en tranen door blijven we samen met hem ons best doen adem te halen, wat moeilijk is met zo’n muzikale schoonheid voor je neus. Hij speelt emotioneler dan ooit, en in alle stilte keert de massa huiswaarts, klaar om heel de nacht lang te blijven denken, denken, denken aan deze mooie muziek.

Rock en Seine stelt niet teleur: het krioelt er hem van de goede muziek, en dat voor een mager prijsje. We raden dan ook iedereen aan het festival te gaan bezoeken, of het nu is voor de grote bands, de kleine punk of de vele, rijkelijk gevulde eetkraampjes. Voor elk wat wils dus, en dat dan ook nog eens in Parijs.

87 posts

About author
Streep™
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single METZ - "Light Your Way Home"

Hoewel het al drieënhalf jaar geleden is dat Metz nog een album uitbracht, stond de Canadese noiseband zelden stil. Zo loste het…
InstagramLiveRecensies

IDLES @ Lotto Arena: Een kolkende massa energie

Het gaat snel voor IDLES. Zeer snel! De laatste zaalshows in België tonen deze stijgende curve perfect aan; Trix in 2019, Ancienne…
InstagramLiveRecensies

DIIV @ Ancienne Belgique (AB): Koortsdroom

‘Let the music guide you; transform you. This performance will change you profoundly forever’. DIIV wist hoe ze gisteren de toon moest…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.