AlbumsRecensies

Crystal Eyes – The Sweetness Restored (★★★): De klok uit het oog verloren

Even klaarheid stellen voor de liefhebbers van zware metalen: deze review heeft betrekking op de Canadese indierockband Crystal Eyes en die is dus niet te verwarren met de gelijknamige Zweedse groep die sinds de vroege jaren tweeduizend heavy metal uitbrengt. Metalfans die op zoek zijn naar subtiliteit kunnen misschien nog wat plezier beleven aan het nieuw werk van deze Canadezen, maar voor wie vindt dat de drums altijd dramatisch moeten beuken en wie z’n gitaren steeds extra vet verkiest, laat deze Crystal Eyes beter links liggen.

Toch heeft de groep uit Alberta wel wat in haar mars. De band rond zangeres en gitariste Erin Jenkins verscheen in 2015 op de scene met de ep No Man Is An Island, een kort debuut vol dreampop en shoegaze indie. Twee jaar later volgde debuutalbum The Female Imagination, maar dat brak net als de debuutep niet erg veel potten. Ruim vijf jaar later is er met The Sweetness Restored een opvolger beschikbaar, en hierop is Jenkins nog steeds de spilfiguur van de groep. Met haar dromerige zang en met reverb overgoten gitaareffecten geeft ze Crystal Eyes nog steeds een herkenbaar geluid. Voeg daarbij wat mijmerende teksten en melancholische melodieën en je weet meteen wat je kan verwachten op The Sweetness Restored.

De albumtitel van de nieuwste worp verwijst naar een tekstregel uit “Leaving The Table”, een prachtig nummer uit Leonard Cohens zwanenzang You Want It Darker. Op The Sweetness Restored hoor je verder geen muzikale referenties naar de Canadese bard, want de alternatieve muziek uit de jaren tachtig en negentig blijven onmiskenbaar de voornaamste inspiratiebron van Crystal Eyes. Zo klinken de jengelende gitaarrif en rommelende drums in de albumopener “Wishes” alsof The Cure of The Waterboys ze opnamen in 1985. “Wishes” is in elk geval een terechte eerste single, want de catchy melodie springt meteen in het oor. Ook de single “Don’t Turn Around” baadt in een plezierig eightiessfeertje, maar dan eerder die van de postpunk van Martha and the Muffins.

Er valt wel meer fijne indie terug te vinden op The Sweetness Restored. Zo is “Like A Movie” een slow die je instant meeneemt naar de dansvloer van een Amerikaanse highschoolbal, compleet met glitterbal boven de dansvloer. “Pretty Dumb” zet een poppy gitaarriff vol reverb bovenop een weerbarstig ritme en haalt in het refrein stevig uit volgens de tradities van de grunge uit de jaren negentig.“2.000 Years” begint sterk met een onschuldige melodie waarin The Velvet Underground en Blondie elkaar veelbelovend ontmoeten, maar helaas loopt het nummer te lang door om heel de tijd te blijven boeien.

En laat dat nu de grootste zwakte zijn van The Sweetness Restored: de band mist af en toe de discipline om nummers op tijd af te ronden. De dreampop van Crystal Eyes komt uitstekend tot zijn recht in korte composities die zich vlot laten verteren, maar toch kiest het vijftal ervoor om de grens van vier minuten in het merendeel van de nummers te overschrijden, met zelfs twee liedjes die boven de zes minuten afklokken. Eén ervan is “I Still Believe In Love”; dit begint als lieflijke, mid-tempo indierock, maar glijdt na zo’n drie minuten weg in een chaos van verstoorde gitaren en psychedelische koorzang die de grenzen van ons geduld aftasten. Dat geduld verdwijnt vervolgens helemaal wanneer het nummer aansluitend nog een even chaotische herneming krijgt in “I Still Believe in Love Part 2”. Met wat sterker time management had The Sweetness Restored waarschijnlijk met meer punten aan de haal kunnen gaan.

Ook al weten niet alle nummers de aandacht de hele tijd vast te houden, bevat The Sweetness Restored wel een handvol liedjes die de moeite waard zijn om bij weg te dromen. Het tweede album van de Canadese indierockband Crystal Eyes bevat geen grote vernieuwingen of vindingrijke vondsten, maar wel heel wat fijne dreampop, sfeervolle shoegaze en nostalgische retro-indie. En als dat helemaal niets voor jou is dan kan je gerust terecht bij een gelijknamige Zweedse band die handelt in dramatische drums en gitaren zo vet als spek.

Facebook / Instagram / Website

Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify!

165 posts

About author
It's party time and not one minute we can lose.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Ride - "Peace Sign"

Vandaag bracht shoegazeband Ride haar eerste eigen single sinds 2019 uit. Volgens gitarist en voormalig Oasis-bassist Andy Bell zat de band een…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single bar italia - "Jelsy"

bar italia bezorgt de alternatieve scene de laatste jaren een frisse versie van alternatieve rock. De nummers van de band dagen de…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Unschooling - New World Artifacts (★★½): Flipperkastsyndroom speelt parten

Toen we de bio van de Normandische band Unschooling voor het eerst lazen, stond het water vrijwel meteen in onze mond. Het…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.