AlbumsFeatured albumsRecensies

YĪN YĪN – The Age of Aquarius (★★★½): Het Verre Oosten kwam nog nooit zo dichtbij

Weinig albums stonden zo hoog op onze wenslijst als de nieuwste van YĪN YĪN. Onze harten won de groep al met zijn debuutalbum The Rabbit That Hunts Tigers. De Aziatisch getinte interpretatie van psychedelische rock die ons toen werd voorgeschoteld, nam ons bij het nekvel en liet het niet meer los. Wij waren niet de enigen die zich in de greep van de bende Maastrichters bevonden. De vraag naar een vinylexemplaar van dat eerste album was zo groot dat het voor gruwelprijzen werd doorverkocht. Na jaren trouw te blijven aan Bongo Joe, een platenlabel gespecialiseerd in exotische muzikale rariteiten, gingen ze eind vorig jaar in zee met Glitterbeat. Singles “Nautilus” en “Shēnzhou V.” stoomden ons klaar voor het album waar we vandaag eindelijk van mogen snoepen: The Age of Aquarius.

Een jammerende vrouw. Dat is waar de albumopener “Satya Yuga” mee start. Maar luisteren we wel aandachtig genoeg? We stellen vast dat een auditieve illusie ons op het verkeerde spoor bracht. Wat we eerst als een operasample identificeerden, blijkt een oosters strijkinstrument te zijn. In de verte horen we een synthesizer. In volle mineur zet hij de sombere melodie kracht bij, maar hoe luider hij wordt, hoe meer akkoordenvariatie we waarnemen. Een droef deuntje transformeert langzaam maar zeker tot iets hoopvols. Wanneer een wirwar aan synthesizers ons afleidt met een symfonie van sciencefiction-achtig gepiep, verliest het ingetogen samenspelvuiteindelijk de controle. Uiteindelijk verlaten onze voetjes de grond wanneer een phaser-effect de wieken van een helikopter nabootst zoals in The Clash’ “Charlie Don’t Surf”. We stijgen op. Klaar voor een muzikale ontdekkingsreis.

Na een goede dosis contemplatiebenzine worden we aangenaam verrast door het hyperdansbare “Chong Wang”. Onze gevoeligheid hangt aan de kapstok terwijl we als dwazen onze ledematen in het rond laten zwaaien en met gesloten ogen door onze woonkamer stuiteren. Het opgekrikte tempo en de percussiekeuzes op dit nummer deden ons denken aan hun niche- en landgenoten van The Mauskovic Dance Band. Dat betekent in de verste verten niet dat de ene de andere staat na te apen, maar dat ze gemeenschappelijke invloeden hebben. Waar de gebroeders Mauskovic zich vooral laten inspireren door Afro-Caraïbische ritmes en spacedisco, haalt YĪN YĪN zijn mosterd bij traditionele oosterse muziek, psychfunk en rock. Die melodieën worden op dit nummer nagespeeld door zwoele elektrische gitaren en toetsen. De funk wordt op tafel gebracht door de bas van een vintage analoge synthesizer. Zo hoort het!

Wie hoopte op een puur funkalbum, moeten we echter teleurstellen. Op “Faiyadansu” blijven ze helemaal trouw aan hun inspiratiebronnen uit Azië. De eerste noten vormen een deuntje dat in je hoofd blijft spoken, of je het nu wilt of niet. Ze maken hier gebruik van traditionele snaarinstrumenten, begeleid door Indische percussie. Het samenspel sleept onze verbeelding doorheen de eerste minuut mee in een verhaal vol spanning en avontuur. Tegen het einde gaat dat episch kantje echter verloren wanneer de anticlimactische outro ons met een hongertje achterlaat. We waren over het dolle heen toen we het gitaarspel op “Nautilus” en de heerlijke baslijn op “The Age of Aquarius” hoorden. Toch snakten onze oren naar meer toen die euforie wat vervaagde.

Weinig bands mixen verschillende genres zo goed als YĪN YĪN. Ze plukken verschillende stukjes muzikaal erfgoed uit de verste uithoeken van de wereld en puzzelen ze samen tot een geluid dat hen volledig eigen is. Hun interessante instrumentale keuzes en catchy, maar tegelijkertijd ook exotische melodieën maken een sterke comeback op The Age of Aquarius. Soms waren we wel teleurgesteld door het gebrek aan instrumentale variatie. Vooral op de laatste nummers hoorden we uitmuntende prestaties van specifieke instrumenten, terwijl de rest werd gereduceerd tot achtergrondgeluid. Het album maakt dit echter goed met zijn vlekkeloze eerste helft, die ons charmeerde met een stevige portie nuance en tempovariatie. We beseffen maar al te goed dat YĪN YĪN eigenlijk nog een piepjong collectief is. We zijn dus meer dan benieuwd wat ze nog allemaal voor ons in petto hebben.

Facebook / Instagram

Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single High Fade - “The Jam”

Oh, wat zijn we fan van High Fade. Harry Valentino (gitaar/zang), Oliver Sentance (bas) en Calvin Davidson (drums/zang) hebben elk een kop…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Ook Barry Can't Swim, Sylvie Kreusch, Fat Dog en meer naar Pukkelpop

Het hoogseizoen voor verse festivalnamen is in bloei. Vandaag op het programma: 13 nieuwelingen voor de Pukkelpopaffiche. Zoals gewoonlijk is het bovendien…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single JJ Grey & Mofro - “The Sea”

Fans van JJ Grey & Mofro hadden de hoop al bijna opgegeven, maar na acht lange jaren sinds het uitbrengen van Ol’…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.